Ως γνωστόν, στον απόηχο της πολύνεκρης εθνικής τραγωδίας που προκάλεσε ο πύρινος όλεθρος στην Αττική, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε είκοσι μέτρα (αποκλειστικά και μόνο) για τα αυθαίρετα.
Εκτός άλλων, ξεχωρίζει η κατεδάφιση αυτών για τα οποία υπάρχει ήδη το σχετικό πρωτόκολλο. Στο Λεκανοπέδιο ανέρχονται στα 3.200, ενώ στην εν λόγω κατηγορία δεν υπολογίζονται όσα είναι υπό κατασκευή, που επίσης θα κατεδαφιστούν.
Καλά και ωραία ακούγονται αυτά, αλλά γιατί έπρεπε να θρηνήσουμε δεκάδες νεκρούς από μια καταστροφική πυρκαγιά για να εξαγγελθεί η υλοποίηση τους; Γιατί να καούν ζωντανοί τόσοι συμπολίτες μας για να πιάσουν δουλειά οι μπουλντόζες, πράττοντας το αυτονόητο;
Εχει δίκιο ο κ. Αλέξης Τσίπρας όταν συγκαταλέγει στις μακροχρόνιες παθογένειες μας την αυθαίρετη δόμηση, όπως δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς μαζί του με τη διαπίστωση ότι για να μπει ένα τέλος «χρειάζεται και μια πλατιά, ειλικρινής, δέσμευση της ίδιας της κοινωνίας». Εννοείται και με τη σύμπλευση των πολιτικών δυνάμεων.
Μόνο που εκτίθεται από την καταγγελία του βουλευτή Αργολίδας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, πρώην υπουργού, κ. Γιάννη Μανιάτη, σύμφωνα με την οποία το Νοέμβριο του 2015 κατατέθηκε με εντολή του πρωθυπουργού τροπολογία για αναστολή κατεδάφισης αυθαιρέτων, ακόμη και μετά από τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις.
Συμπέρασμα; Και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, έκλεισε προφανώς το μάτι στην έμμεση, πλην σαφή, νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Διότι είναι ακριβώς αυτή η πρακτική που συνέβαλλε διαχρονικά στη διαιώνιση και στην εδραίωση της άναρχης δόμησης στην Ελλάδα.
Η ατομική ασυδοσία ως προς την κατασκευή ενός αυθαιρέτου υποθαλπόταν από την ανοχή της Πολιτείας, που επέφερε στη συνέχεια τη μη κατεδάφιση και κατέληγε στη νομιμοποίηση του.
Έτσι δημιουργήθηκαν αλλεπάλληλες γενιές αυθαιρέτων με τα γνωστά, ενίοτε και τραγικά αποτελέσματα, όπως συνέβη και στο Μάτι.
Είναι υποχρέωση, όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης, αλλά της συντεταγμένης Πολιτείας στο σύνολο της, να τερματίσει αυτήν την πραγματικά σοβαρή παθογένεια, μην επιτρέποντας την περαιτέρω αυθαίρετη δόμηση, οπουδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο.
Αρκετά με την παρελθοντολογία και τον καταγγελτικό λόγο που αναπαράγει ανούσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ήλθε η ώρα των πράξεων.
Οι κατεδαφίσεις των αυθαιρέτων που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να αποδειχθούν μια μεμονωμένη ενέργεια που γίνεται υπό το βάρος της συναισθηματικής φόρτισης και της πίεσης της κοινής γνώμης, η οποία απαιτεί «να γίνει κάτι».
Επιβάλλεται να αποτελέσει μια αρχή και να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο, επικαιροποιημένο και αυστηρό θεσμικό πλαίσιο, που να εφαρμόζεται από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις.
Επιτέλους, το Κράτος πρέπει να έχει συνέχεια. Και να την επιδεικνύει σταθερά, χωρίς εκπτώσεις, υποσημειώσεις και αστερίσκους.
Πηγή: http://www.pelop.gr/
