«Αγαπητοί συνάδελφοι, σήμερα οι προκλήσεις, οι συνθήκες και οι απαιτήσεις της αγοράς είναι πολλές.
Κάντε πάντα «δύο βήματα μπροστά».
Προχωράτε πιο αποφασιστικά και διαφοροποιηθείτε σε αυτό που προσφέρετε προς όφελος των πελατών και των μετόχων μας.
Αλλά κάντε και ένα βήμα πίσω».
Με τα λόγια αυτά αποχαιρετούσε τους εργαζόμενους και τα στελέχη της Eurobank, αποχωρώντας από τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου, τον Φεβρουάριο του 2015, ο Χρήστος Μεγάλου.
Δύο βήματα μπροστά, ένα πίσω. Αυτή ακριβώς είναι η «τέχνη» του έμπειρου τραπεζίτη.
Ο Χρήστος Μεγάλου είναι ο άνθρωπος των μεγάλων deal. Ξέρει πώς να προχωρά 2 βήματα μπροστά, να κάνει ένα βήμα πίσω και κατόπιν ξανά μπροστά μέχρι να πετύχει τον σκοπό του, χωρίς να ταπεινώνει τον αντίπαλό του.
O ίδιος εξηγεί βέβαια πως κάτι άλλο εννοούσε αυτό όταν έγραφε το μήνυμα. Ένα βήμα πίσω χρειάζεται πάντα για να αξιολογεί κανείς αυτά που πέτυχε κι αυτά που άφησε πίσω. «Πρέπει να γυρίζεις πίσω -όσο αποφασιστικά και αν προχωράς μπροστά- για να αξιολογείς τα πράγματα. Για να βλέπεις τι έγινε σωστά, τι έγινε λάθος και να παίρνεις παραδείγματα…»
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του, δεν είναι καταγεγραμμένες σε κανένα επίσημο βιογραφικό του γιατί ο Χρήστος Μεγάλου φρόντιζε πάντα να κλείνει τις συμφωνίες, να υπογράφονται τα συμβόλαια και κατόπιν άφηνε τους άλλους –συνήθως πολιτικούς αλλ’ όχι μόνον- να παίρνουν τη δόξα και τις λαμπερές φωτογραφίες.
Το όνομα του Χρήστου Μεγάλου βρίσκεται πάντα κάπου καταχωνιασμένο σε όλες σχεδόν τις μεγάλες αποκρατικοποιήσεις αλλά και τις μεγάλες επιχειρηματικές συμφωνίες του Ελληνικού Κράτους. Από την πρώτη αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ, τις μεγάλες πωλήσεις πακέτων μετοχών κρατικών επιχειρήσεων της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, μέχρι την εξαγορά της τουρκικής Finans Bank από την διοίκηση Αράπογλου της Εθνικής Τράπεζας, ο ρόλος του Χρήστου Μεγάλου υπήρξε καταλυτικός.
Δώρο γενεθλίων
Ο Χρ. Μεγάλου ξέρει τις αγορές. Μελετά προσεκτικά όλες τις αναλύσεις και επιλέγει με σοφία τους εξειδικευμένους συνεργάτες του. Κυρίως όμως φροντίζει να κρατά ζεστές και στενές διαπροσωπικές σχέσεις με όλους –ανεξαιρέτως όλους- τους πρωταγωνιστές της κάθε εποχής.
Ανήμερα των γενεθλίων του, στις 9 Μαρτίου, ο 58χρονος τραπεζίτης (με την πραγματική έννοια της λέξης) άκουσε την επίσημη ανακοίνωση για την επιλογή του, από το nomination committee και το Διοικητικό Συμβούλιο, για την θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Τράπεζας Πειραιώς.
Η ανακοίνωση φυσικά ουδεμία έκπληξη του προκάλεσε. Όπως έκανε πάντα, έτσι και τώρα είχε φροντίσει για το τελικό αποτέλεσμα, αθόρυβα στο παρασκήνιο πολλές μέρες πριν. Όπως πάντα, τις ανακοινώσεις τις έκαναν άλλοι. Όλοι οι άλλοι αισθάνονται νικητές και ο Χρήστος Μεγάλου απλώς απολαμβάνει το αποτέλεσμα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Έζησε και σπούδασε στην Αθήνα και πήρε το πρώτο του πτυχίο στα Οικονομικά από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Αμέσως μετά έφυγε για μεταπτυχιακά στο Λονδίνο και την εποχή που στην Ελλάδα ήρθε η μεγάλη «αλλαγή» με την πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ο Χρ. Μεγάλου έπαιρνε το Master του από το Βρετανικό Πανεπιστήμιο Aston (1981-1982).
- Γύρισε στην Ελλάδα για να δουλέψει. Το 1984 προσελήφθη στην ελεγκτική εταιρεία συμβούλων Arthur Andersen όπου έμεινε μέχρι το 1986. Εκεί άδραξε την πρώτη ευκαιρία να γνωρίσει προσωπικά τους μεγάλους επιχειρηματίες της εποχής.
- Το 1986 προσελήφθη στην Αγροτική Τράπεζα. Εκεί συνειδητοποίησε ότι η Ελλάδα είχε ανάγκη από πραγματικούς επενδυτικούς τραπεζίτες και όχι από γραφειοκράτες διαχειριστές διαδικασιών.
- Το 1989, μόλις συμπλήρωσε τα 40 του, αποφάσισε να αξιοποιήσει τις εμπειρίες, τις γνώσεις, τις γνωριμίες και κυρίως την ικανότητά του να «παντρεύει» τους φιλόδοξους επιχειρηματίες με τις αγορές κεφαλαίου. Εγκατέλειψε την Αγροτική, συμμάχησε με τον χρηματιστή Λάμπρο Παπακωνσταντίνου και σ’ ένα σχετικά μικρό γραφείο στην οδό Σταδίου, έστησαν την αντιπροσωπεία της Barclays de Zoete Wedd, την επενδυτική τράπεζα της Barclays Worldwide.
Την εποχή εκείνη ξεκινούσε το μεγάλο πάρτι του Χρηματιστηρίου. Ο Χρήστος Μεγάλου έφερε σε επαφή τους πιο σημαντικούς τότε Έλληνες επιχειρηματίες με επενδυτικά κεφάλαια του εξωτερικού. Ο Λάμπρος Παπακωνσταντίνου φρόντιζε για τις δημόσιες εγγραφές, την είσοδο στο Χρηματιστήριο και την σωστή χρηματιστηριακή παρουσία.
Απέφυγε την «φούσκα»
Αποφάσισε να ξαναφύγει από την Ελλάδα όταν συνειδητοποίησε ότι το Χρηματιστήριο της Αθήνας από μοχλός άντλησης επενδυτικών κεφαλαίων εξελίχθηκε σε μεγάλη κερδοσκοπική φούσκα.
Την εποχή που οι «συνάδελφοί» του, χρηματιστές και επενδυτικοί τραπεζίτες, κέρδιζαν μυθικά ποσά από την χρηματιστηριακή υπερβολή, ο Χρήστος Μεγάλου έφυγε από την Ελλάδα και επέστρεψε στο Λονδίνο για να παρακολουθήσει την κατάρρευση της αγοράς από απόσταση και με την ασφάλεια που του προσέφερε η μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα της εποχής, η Credit Suisse.
Από το 1997 μέχρι το 2002 διετέλεσε Διευθυντής της Credit Suisse Europe και υπεύθυνος για την Ελλάδα και Κύπρο. Το 2002 αναδείχθηκε στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Credit Suisse κρατώντας την ευθύνη για την Ελλάδα και Κύπρο. Από τον Μάιο 2010 μέχρι τον Φεβρουάριο 2013, ήταν Διευθύνων Σύμβουλος και επικεφαλής Νοτίου Ευρώπης της Credit Suisse Europe. Κατόπιν έγινε Αντιπρόεδρος Νοτίου Ευρώπης (Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος), της Credit Suisse Europe με έδρα του το Λονδίνο.
Στο Λονδίνο, ήταν ιδιαίτερα δραστήριος τραπεζίτης και κάθε φορά που ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών της Ελλάδας ήθελε επαφές με τους ισχυρούς διαχειριστές κεφαλαίου , ο Χρήστος Μεγάλου φρόντιζε για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Το 2010 εξελέγη Πρόεδρος των Ελλήνων Τραπεζιτών Μεγάλης Βρετανίας.
Η Ελλάδα βυθίσθηκε στον σκοτεινό ωκεανό των Μνημονίων. Το 2013, μετά το μεγαλύτερο «κούρεμα χρέους» στην ιστορία του πλανήτη, το PSI και το PSI+, το κρισιμότερο στοίχημα για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ήταν η αναζήτηση επενδυτών που θα έβαζαν λεφτά για να κρατηθούν όρθιες οι συστημικές τράπεζες της χώρας.
- Τον Ιούνιο του 2013, ανέλαβε Διευθύνων Σύμβουλος της Eurobank, στη θέση του Νίκου Νανόπουλου. Η εντολή που έλαβε ήταν σαφής: «Βρες τα λεφτά, φέρε τους επενδυτές ώστε να φύγει η Eurobankαπό τον κρατικό έλεγχο και να παραμείνει ιδιωτική τράπεζα».
Μέσα σε λιγότερο από 2 χρόνια, ο Χρήστος Μεγάλου όχι μόνον ανέδειξε την Eurobank ως την «πιο ιδιωτική τράπεζα στην Ελλάδα», αφού κατάφερε να αντλήσει 2,9 δις € από τις αγορές αλλά ταυτόχρονα ολοκλήρωσε την εξαγορά και την απορρόφηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, πέρασε με επιτυχία τα δύσκολα και «καχύποπτα» stress tests της ΕΚΤ και ξαναέβαλε την τράπεζα σε τροχιά οργανικής ανάπτυξης και κερδοφορίας.
Το ίδιο ακριβώς στοίχημα καλείται να κερδίσει και στην Τράπεζα Πειραιώς σήμερα.
- Ο μεγαλομέτοχος Paulsonπου κατέχει το 9,3% των μετοχών αλλά ελέγχει μεγάλο διψήφιο ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου, δεν ήθελε τον Χρήστο Μεγάλου, είχε τον δικό του υποψήφιο.
- Η Κυβέρνηση δεν ήθελε έναν ακόμη «δεξιό τραπεζίτη» στο τιμόνι του μεγαλύτερου τραπεζικού ομίλου της χώρας.
- Ο κορμός της διοίκησης, τα στελέχη της «ομάδας Σάλλα» θα προτιμούσαν έναν άλλο υποψήφιο.
- Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Εποπτείας SSMθα ήθελε έναν άλλο τραπεζίτη στη θέση αυτή, κάποιον που «να μην θυμίζει το παλιό τραπεζικό καθεστώς».
Όλοι όμως οι ανωτέρω τελικά συμφώνησαν ότι ο Χρήστος Μεγάλου είναι ο ιδανικός άνθρωπος για την πιο δύσκολη δουλειά σε μια κρίσιμη εποχή…
Ο Χρήστος Μεγάλου ξέρει καλά το ναρκοπέδιο μέσα στο οποίο κινείται. Ζήτησε από την σύζυγό του Ρουμπίνη να μείνει στο Λονδίνο μαζί με την κόρη τους την Έλενα. Η άλλη τους η κόρη Στελλίνα σπουδάζει σε αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Ο Χρήστος Μεγάλου ξεκινά μία ακόμη επικίνδυνη αποστολή…
Πηγή: http://www.toxrima.gr
