Γράφει ο Αλέξης Ζακυνθινός
Μακριά από το σημερινό χάος που επικρατεί στη δυτική τριάδα, στις Η.Π.Α., στην ΕΕ και στην Ιαπωνία, η στρατηγική τριανδρία που έχουν σχηματίσει η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις που δεν αφορούν μόνο την Ευρασία, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Προφανώς βέβαια αφού πρόκειται για μία τεράστια περιοχή, στην οποία κατοικούν περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης ή περί τα 5 δις άνθρωποι.
Η σημαντικότερη εξέλιξη εν προκειμένω αφορά την κατασκευή μεγάλων έργων και δρόμων που θα συνδέουν όλες τις χώρες μεταξύ τους, φτάνοντας έως την άκρη της Ευρώπης (χάρτης). Πρόκειται για μία επένδυση ύψους περί το 1 τρις $ για τα επόμενα δέκα έτη, την οποία έχει προτείνει η Κίνα, ενώ έχουν αποδεχτεί τόσο η Ρωσία, όσο και το Ιράν.
Την ίδια στιγμή η Ρωσία προωθεί την οικονομική ένωση της Ευρασίας (EAEU), με στόχο την ενσωμάτωση των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών της κεντρικής Ασίας, ενώ το Ιράν αναλαμβάνει τον κύριο ρόλο στη σταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής, με στόχο την ευημερία της. Και οι τρεις συμμαχικές δυνάμεις βέβαια προσπαθούν να ελέγξουν τις αναταραχές που σημειώνονται στην περιοχή, όχι μόνο στη Μ. Ανατολή αλλά, επίσης, στη Β. Αφρική, όπου μεταξύ άλλων διεξάγεται ο εγκληματικός πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας εναντίον της Υεμένης, ο οποίος συνεχίζεται αμείωτος τα τελευταία δύο χρόνια.
Η κοινή πηγή αστάθειας πάντως για την ήπειρο της Ευρασίας προέρχεται από την ισλαμική τρομοκρατία, η οποία αναπτύσσεται ως μέσο σύγκρουσης και διαίρεσης. Με τη στρατιωτική στήριξη όμως της Ρωσίας, καθώς επίσης με την οικονομική της Κίνας, ο ρόλος του Ιράν γίνεται όλο και πιο αποφασιστικός.
Αντίθετα, οι Η.Π.Α., οι οποίες ήταν μέχρι πρόσφατα σε θέση να ελέγχουν την περιοχή κυρίως μέσω της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας, φαίνεται να χάνουν πια την επιρροή τους. Πόσο μάλλον μετά την προσέγγιση της Ρωσίας με την Αίγυπτο, η οποία φαίνεται πως εξελίσσεται θετικά.
Η περιοχή πάντως που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τις τρεις συμμαχικές δυνάμεις είναι ο κορμός της ηπείρου της Ευρασίας: οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας, τα περίπλοκα σύνορα μεταξύ του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, καθώς επίσης η περιοχή του Καυκάσου. Ειδικά όσον αφορά το Πακιστάν και το Αφγανιστάν, μία από τις πιο ασταθείς περιοχές του πλανήτη, συνεργάζονται όλοι μαζί για να μειωθούν οι εντάσεις, καθώς επίσης για να προωθηθούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες, χρηματοδοτούμενες από τη Ρωσία και την Κίνα.
Η αστάθεια τώρα της συγκεκριμένης περιοχής εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ρόλο που η Ινδία, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και οι Η.Π.Α. σχεδιάζουν να παίξουν, έτσι ώστε να αντισταθμιστεί το τρίο της Ευρασίας: η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν. Με δεδομένο δε το ότι, το κέντρο διοίκησης και ελέγχου της διεθνούς τρομοκρατίας είναι στην Τουρκία και στη Σαουδική Αραβία, η αρνητική τους επίδραση γίνεται αισθητή από τη Συρία και τη Λιβύη, έως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και τον Καύκασο. Ο καθοριστικός παράγοντας βέβαια δεν είναι πάντοτε οι Η.Π.Α., παρά το ότι ενθαρρύνουν όλες εκείνες τις προσπάθειες που στρέφονται κατά της ένωσης της ηπείρου της Ευρασίας.
Αυτό που δύσκολα τώρα μπορεί να διαπιστωθεί είναι ο ρόλος της Ινδίας στην περιοχή, γνωρίζοντας πως τρέφει εχθρικά συναισθήματα με το Πακιστάν και την Κίνα, ότι δείχνει μία υποταγή στις Η.Π.Α., ενώ διατηρεί ανέκαθεν φιλικές σχέσεις με τη ρωσική ομοσπονδία, αποτελώντας προηγουμένως έναν σημαντικό σύμμαχο της Σοβιετικής Ένωσης.
Το γεγονός όμως ότι η Ινδία είναι ένας σημαντικός πελάτης φυσικού αερίου του Ιράν, καθώς επίσης της Ρωσίας σε στρατιωτικό επίπεδο, καθιστά σχετικά εύκολο τον έλεγχο της από την τριανδρία της Ευρασίας, καθώς επίσης την αποκοπή της από τις Η.Π.Α.
Η δυσκολότερη όμως πρόκληση είναι η ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τα ινδικά γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή, τα οποία ευθυγραμμίζονται με αυτά των Η.Π.Α.
Ολοκληρώνοντας, παρά το ότι υπάρχουν προβλήματα στην ασιατική ήπειρο, ευρίσκονται στη διαδικασία επίλυσης τους. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, η μονοπολική διεθνής τάξη πραγμάτων, η παλαιά δηλαδή, τείνει προς το τέλος της. Στα πλαίσια αυτά είτε η δυτική τριάδα θα αποδεχθεί έναν ρόλο συμπρωταγωνιστή στα διεθνή τεκταινόμενα, αντί το σημερινό πρωταγωνιστικό της ρόλο, είτε θα απορρίψει την αναπόφευκτη ιστορική αλλαγή, καταδικάζοντας τον εαυτό της στη διαδικασία της λήθης. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για θετικές εξελίξεις, όσον αφορά την Ελλάδα, αφού καθιστούν ακόμη πιο σημαντική τη γεωπολιτική της σημασία.
Πηγή Analyst
Geopolitics
