Το γενεαλογικό ή οικογενειακό δέντρο αποτελεί περιγραφική επί του συνόλου των γνωστών προγόνων ή απογόνων κάποιου ανθρώπου είτε στο παρόν, είτε σε ιστορικό παρελθόν. Η Επιστήμη της γενεαλογίας χρησιμοποιείται πολλές φορές για να αποδείξουμε ή να απορρίψουμε την ύπαρξη προσώπων του παρελθόντος.Μέσα από αυτήν την διαδικασία θα περάσουμε σε μια σειρά από αναρτήσεις με σκοπό να αναδείξουμε την Ιστορική ύπαρξη του Απόλλωνος, που προκύπτει από την δράση και τα έργα των πιο γνωστών από τα τέκνα που άφησε ο ίδιος πάνω στην Γη.
Στην ελληνική μυθιστορία διαβάζουμε ότι ο θεός Απόλλων πήγε στηνΣαμαριά (στην Κρήτη) για να εξαγνισθεί από τον μεγάλο ιερέα και θεραπευτήΚαρμάνορα, για τον φόνο του Πύθωνα στους Δελφούς. Εκεί ο Ταρραίος[1]Απόλλων ερωτεύθηκε την Μινωίτισσα νύμφη Ακκακαλίδα[2]. Μαγεμένος ο θεός του Φωτός από την ομορφιά της, δεν ξημέρωσε την ημέρα στην ώρα της, αλλά παρέμεινε στην αγκαλιά της. Ήταν η μεγαλύτερη νύχτα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Τότε η ίδια συνέλαβε και γέννησε τους δίδυμους Φίλανδρο και Φυλακίδη. Αυτοί εκτέθηκαν ως βρέφη για να πεθάνουν, αλλά επέζησαν τρεφόμενα με γάλα γίδας / κρι-κρι. Ενήλικες πλέον, έκτισαν την πόλη Έλυρο, που είχε την Τάρρα ως επίνειό της.Συγκεκριμένα ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως οι Ελύριοι αργότερα, έστειλαν στους Δελφούς μιαν αίγα χάλκινη που θήλαζε με το γάλα της τον Φίλανδρο και τον Φυλακίδη. Η πριγκηποπούλα της Κρήτης, Ακάλλη, φαίνεται ότι συνέχισε την σχέση της με τον Απόλλωνα, καθώς πληροφορούμαστε και για άλλα τέκνα που έκανε μαζί του: Τον Γαράμα, τον Μίλητο, τον Αμφίθεμι και τον Όαξο, τους οποίους έτεκε η νύμφη στην Λιβύη.Πολλές φορές ο Γαράμαςταυτίζεται με τον Αμφίθεμι.[3] Τα παραπάνω μας επιβεβαιώνει και στο έργο του Etymologiae, ο Ισίδωρος της Σεβίλλης.[4]
Οι Βέρβεροι
Στα «Λιβυκά» ο Γαράμας αναφέρεται ως εραστής πολλών Νυμφών και πατέρας σειράς ολόκληρης ηρώων που έδωσαν τα ονόματά τους σε αφρικανικούς λαούς. Οι απόγονοι του Γαράμα, οι Γαράμαντες, ανέπτυξαν έναν προηγμένο πολιτισμό στα νοτιοδυτικά της Λιβύης και αργότερα έμειναν γνωστοί στην περιοχή ως μία από τις φυλές των Βερβέρων, οι οποίοι ακόμα και σήμερα θεωρούνται οι ιθαγενείς της Βορείου Αφρικής, δυτικά της κοιλάδας του Νείλου. Η λέξη βέρβερος είναι παραφθορά της αρχαίας ελληνικής λέξης βάρβαρος που σήμαινε απλώς τον αλλοδαπό, τον αλλόγλωσσο. Οι Βέρβεροι είναι διαμοιρασμένοι από τον Ατλαντικό έως την Λιβύη, και από την Μεσόγειο μέχρι τον ποταμό Νίγηρα. Πάρα πολλές διάσημες προσωπικότητες από την αρχαιότητα έως σήμερα είναι βερβερικής καταγωγής, όπως ο Πτολεμαίος της Μαυριτανίας, ο γνωστός σε όλους ποδοσφαιριστής Ζινεντίν Ζιντάν, κ.ά.
Οι Νασάμονες
Κατά την μυθολογία της περιοχής μία άλλη βερβερική φυλή, οι Νασάμονες, των οποίων ο πρόγονος τους Νασάμων προήλθε και ο ίδιος από τον μυθικό Γαράμαντα, μαρτυρούν ότι ο Γαράμας ήταν υιός του Ηλίου (είναι προφανές ότι εννοούσαν τον Απόλλων, ο οποίος ως ηλιακή θεότητα συγχεόταν πολλές φορές με τον ίδιο τον Ήλιο).Η Ιστορία λέει ότι οι Γαράμαντες πιθανόν να ζούσαν στην περιοχή νομαδικά ακόμα και από το 1000 π.Χ. Όμως τους αναφέρει για πρώτη φορά οΗρόδοτος τον 5ο αι. π.Χ. ως ένα πραγματικά σπουδαίο έθνος, που ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία βοοειδών, την καλλιέργεια αλλά και την καταδίωξη των τρωγλοδυτών που ζούσαν στην έρημο. Οι Γαράμαντες είχαν την τεχνογνωσία να δημιουργούν υπόγεια αρδευτικά συστήματα και έτσι κατάφεραν να χτίσουν βασίλεια που ευδοκίμησαν μέσω της γεωργίας και του εμπορίου ακόμη και στα μέσα της ερήμου Σαχάρα. Ήταν μία ισχυρή δύναμη στην περιοχή μεταξύ του 500 π.Χ. έως το 700 μ.Χ. Οι ιστορικές πληροφορίες μας έρχονται τόσο από ελληνικά όσο και από ρωμαϊκά έγγραφα, καθώς και από αρχαιολογικές ανασκαφές που έχουν γίνει στην περιοχή. Είχαν δημιουργήσει ένα σύμπλεγμα πόλεων και οικισμών με πληθυσμούς που έφθαναν και τα 10.000 άτομα ανά πόλη. Οι πόλεις τους είχαν μία πολύ καλή δομή και οργάνωση, με τείχη, ναούς, σπίτια, αγορά, λουτρά, κ.ά. Οι έρευνες δείχνουν ότι ένας από τους κεντρικούς ναούς τους ήταν αφιερωμένος στονΆμμωνα Δία, που το κεντρικό ιερό του βρισκόταν στην όαση Σίβα στην Λιβύη (νυν Αίγυπτο).
Για την καθημερινότητα του λαού μαθαίνουμε και από τον Στράβωνα, αλλά και από τον Πλίνιο, καθώς και από σημερινές ανθρωπολογικές μελέτες που έγιναν στους σκελετούς τους. Η έκταση που κάλυπτε το βασίλειο τους ήταν περίπου 180.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ κάποιοι από τους λόγους που θεωρείται ότι χάθηκε ο πολιτισμός τους ήταν εξ αιτίας των κλιματικών αλλαγών στην περιοχή, αλλά και της εξάντλησης των αποθεμάτων πόσιμου νερού που υπήρχαν.
Ενδιαφέρον έχει το αλφάβητο των βερβερικών αυτών λαών, το οποίο ονομάζεται tifinaghe και δεν ομοιάζει με το αραβικό αλφάβητο. Εν αντιθέσει θα λέγαμε ότι περιέχει πολλά γράμματα ελληνικά, όπως το «Ε», το «Λ», το «Σ», το «Θ», το «Π», κ.ά. Το σύμβολο επάνω στην σημαία των λαών αυτών μέχρι και σήμερα είναι τα δύο αντίστροφα έψιλον, το οποίο εκείνοι προφέρουν ως Γιάζ ή Αζά και το γράφουν με το γράμμα Ζ.
Οι Τουαρέγκ
Απόγονοι των Γαραμάντων που κατοικούν ως σήμερα στην περιοχή είναι και οι Τουαρέγκ οι οποίοι έχουν εμφανείς διαφορές στον πολιτισμό και την φιλοσοφία τους από τους άλλους αραβικούς λαούς, όπως για παράδειγμα ότι οι γυναίκες έχουν υψηλή κοινωνική θέση και ο κανόνας κάλυψης του προσώπου, που επιβάλλει το ισλάμ, δεν ισχύει για εκείνες, σε αντίθεση με τους άνδρες, οι οποίοι είναι εκείνοι που καλύπτουν τα πρόσωπά τους, φορώντας τα παραδοσιακά τουρμπάνια αφήνοντας μόνο την περιοχή των ματιών ακάλυπτη.
Μία τέτοια συμπεριφορά και ιεραρχικό κώδικα συναντήσαμε πολύ ενωρίτερα χρονικά και στον μινωικό πολιτισμό.Θα μπορούσαμε λοιπόν να συμπεράνουμε μέσα από τις τεχνολογικές τους γνώσεις, τις εμπορικές τους ικανότητες, τις αρχιτεκτονικές τους δυνατότητες, το αλφάβητο τους, τους συμβολισμούς που είχαν αλλά και μέσα από τα στοιχεία της μυθολογίας, ότι οι Γαράμαντες αποτέλεσαν μία επαρχία των Κρητών θαλασσοπόρων και ως τέκνα του θεού Απόλλων δεν θα μπορούσαν παρά να διαπρέψουν όπου και να αποφάσιζαν να εγκατασταθούν.
ΔΕΙΤΕ βίντεο-ντοκιμαντέρ, ΕΔΩ.
ΠΗΓΕΣ: Temehu, Mytholexicon, Livius, World Archeology, Φιλοσοφία-Έρευνα, Στράβων «Γεωγραφικά».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Η Τάρρα ήταν αρχαία αυτόνομη πόλη της Κρήτης και επίνειο της Ελύρου, στο σημείο που είναι κτισμένη σήμερα το χωριό Αγία Ρουμέλη, επαρχίας Σφακίων του νομού Χανίων.[2] θυγατέρα του Μίνωα και της Πασιφάης.[3] Βλ. Απολλώνιος, Δ 1494 και Σχόλια[4] Εγράφη στα λατινικά περίπου από το 615 ως τις αρχές της δεκαετίας του 630 μ.Χ.
