Καθώς αναβάλλεται συνεχώς η δεύτερη αξιολόγηση της οικονομίας μας από τον περασμένο Νοέμβριο ανά μήνα και ανά Eurogroup (τώρα διαβάζω ότι πάμε για… Μάϊο!) θυμήθηκα τους προεπαναστατικούς στίχους που είναι μάλιστα λίαν επίκαιροι λόγω της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου 1821:
«Ακόμα τούτη την άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι, όσο να έρθει ο Μόσκοβος, ραγιάδες, ραγιάδες, να φέρει τὸ σεφέρι Μοριᾶ καὶ Ρούμελη…».
Κι επειδή, δυστυχώς, πάντα οι ελπίδες διαψεύδονται, θυμήθηκα κι άλλους στίχους για τα Ορλωφικά: «Έτσι με το καρτέρεμα μεγάλωσαν οι νύχτες, τουτο τραγούδι ρίζωσε καὶ ψήλωσε σαν δέντρο…».
Έτσι, η χώρα μας με τέτοιες φρούδες ελπίδες για «εκσυγχρονισμούς» και «ισχυρή Ελλάδα», για «χωρίς δανειστές» και «επιτηρητές», μετά τη σημίτειο «Δημιουργική Λογιστική» και τη βαρουφάκειο «Δημιουργική Ασάφεια» βαδίζει ολοταχώς προς τη … «Δημιουργική Καταστροφή»! Υπενθυμίζεται ότι στην πραγματικότητα η πρώτη επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας έγινε το 1994. Τότε, στις 19 Σεπτεμβρίου 1994 συζητήθηκε στο Συμβούλιο Ecofin το Πρόγραμμα Σύγκλισης 1994 – 1998 που είχε καταθέσει η τότε ελληνική κυβέρνηση προς έγκριση. Στο κείμενο συμπερασμάτων του Ecofin, που ακολούθησε την έγκριση του Προγράμματος αυτού, αναφέρονται για τη «βόμβα» της υπαγωγής της χώρας μας «στη διαδικασία ελέγχου του υπερβολικού ελλείμματος τα ακόλουθα: «Το Συμβούλιο συμφώνησε να επανεξετάσει, στο πλαίσιο των διαδικασιών πολυμερούς εποπτείας της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της διαδικασίας ελέγχου των υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων, την εφαρμογή του Προγράμματος Σύγκλισης σε ετήσια βάση καθ΄ όλη την περίοδο που ισχύει αυτό το πρόγραμμα (1994 – 1998)». Η δεύτερη επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έγινε το 2004, όταν, ύστερα από την «Απογραφή» και τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις των δημοσιονομικών στοιχείων και διαπιστώνονται συνεχώς δημοσιονομικοί εκτροχιασμοί ύστερα από παρεμβάσεις της Eurostat, οποία με τις εκθέσεις και ιδιαίτερα με εκείνη που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 8 Ιανουαρίου του 2010, αποκάλυπτε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια τη δημιουργική λογιστική από το 1999 έως και το 2003. Σημειώνεται ότι «Δημιουργική Λογιστική» είναι η σκόπιμη επιλογή λογιστικών μεθόδων ή αρχών με σκοπό την εμφάνιση ωραιοποιημένης εικόνας στα οικονομικά μια χώρας ή επιχείρησης.
Μετά τη «Δημιουργική Λογιστική», η οποία είχε γίνει βούκινο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε βάρος της αξιοπιστίας της χώρας μας, ήρθε η «Δημιουργική Ασάφεια» του κ. Γιάνη Βαρουφάκη, με την οποία ταλαιπωρήθηκε ολόκληρη η Ευρωζώνη μετά τον Ιανουάριο του 2015, η ελληνική οικονομία με κόστος δεκάδων δις ευρώ και η ελληνική επιχειρηματικότητα, και η χώρα μας με ένα απίθανης ευρηματικότητας δημοψήφισμα και μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε λίγους μήνες. Σημειώνεται ότι «Δημιουργική Ασάφεια» είναι η αμφιλεγόμενη, δηλαδή η ασαφής ή θολή διατύπωση των όρων μιας συμφωνίας, ιδιαίτερα αυτών που δεν γίνονται εύκολα αποδεκτοί, έτσι ώστε κάθε πλευρά να μπορεί να τους ερμηνεύσει όπως θέλει.
Και το κακό τριτώνει με τη «Δημιουργική Καταστροφή», η οποία είναι μια επαυξημένη και «βελτιωμένη» έκδοση της «Δημιουργικής Ασάφειας», αλλά έχει ως βάση τα ίδια αίτια ή στόχους, δηλαδή το βαθμιαίο ξεθώριασμα των κομματικών «κόκκινων γραμμών» και την αποδυνάμωση του ιλίγγου της κομματικής κωλοτούμπας με τη χρησιμοποίηση μιας ρητορικής που εξικνείται έως το «αυτοδούλεμα» ή «δούλεμα» που σε μερικές περιπτώσεις γίνεται ή εμφανίζεται ως …πραγματικότητα ή πιστεύεται ότι είναι πραγματικότητα, όπως, για παράδειγμα, ότι φταίνε μόνο οι κακοί … άλλοι!
