Σου λέει ο άλλος: «η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο τουρισμός της»…
Και σαν «βιομηχανική χώρα» οφείλει να κοτσάρει και τις διαφημιστικές ταμπέλες, προς ενημέρωση των πελατών της… Γι’ αυτό και φρέναρα βλέποντας στην Εθνική Οδό την πινακίδα που οδηγούσε από παρακαμπτήριο σε Αρχαιολογικό Χώρο… του Δήμου Λαρισσού (νομος Αχαΐας).
Μια γενική πινακίδα, κάτι χιλιόμετρα μακριά… |
Ψάχνω για αρκετά χιλιόμετρα τις εποόμενες ενημερωτικές πινακίδες, που θα με οδηγούσαν τσιφ εκεί… Χωρίς αποτέλεσμα… Μέχρι που συναντάω έναν ντόπιο..
-Μπάρμπα, μήπως ξέρεις πού είναι τα αρχαία;
-Ιγώ πδάκι μου, ως γνουστόν, βούσκω πρόβατ’ εκεί επαραπέρα… Αλλά αυτό που ζτας είν’ στουν άλλου δρόμ’ απού πάν’… Εχς τσιγάρ’ να μου δώσ’;
Του δίνω και φεύγω για άλλες πληροφορίες από πιο έγκυρη πηγή…!!!
Αφήνοντας τον μπάρμπα να κάνει, πιθανον, κουτοπόνηρες σκέψεις του τύπου… «Μμμμ, θα ψάχν’ για αρχαία για να τα οικονομίσ’. Τους ξερ’ ‘γω αυτουνούς.. μα έχν’ γνώσ’ οι φύλκες…» (υποθέτω θα μου κράτησε και τον αριθμό κυκλοφορίας προς ενημέρωση των διωκτικών Αρχών και της Interpol)…
-Θα δεις ένα σπιτάκ’ (λένε οι νέες πληροφορίες) και εκεί θα δεις κάτι πέτρες. Ε, εκεί είν’…
Βλέπω ένα σπιτάκι, βλέπω δυο σπιτάκια, βλέπω τρία σπιτάκια… μα αρχαία δεν βλέπω… μέχρι που κάποιος μου δείχνει ένα σωρό πέτρες!
-Εκεί είναι μου λέει!
-Μπαίνω στον αγροτικό χωματόδρομο και ακολούθως σε ένα λιβάδι (για τρακτέρ), που αν κολλήσεις ούτε η ΕΛΠΑ δεν θα έρθει… αλλά επί τέλους βρίσκομαι μπροστά «στουν σουρό με τα’ πέτρες», κατά τον τοπικό τους ορισμό…
Δεν τον οριοθετεί κάποια περίφραξη, ούτε κάποια πινακίδα τον ορίζει σαν αρχαιολογικό χώρο, με την αναρμόδια εκτίμησή μου ότι οι πέτρες έχουν μετακινηθεί από την αρχική τους θέση αυθαίρετα και συγκεντρωθεί εκεί για να… καλλιεργηθεί το χωράφι…!!!
Πληροφορίες για τον ποιον αρχαιολογικό χώρο αφορούν δεν έμαθα παρά την προσπάθειά μου…
Αυτά…
Απ’ ό,τι βλέπετε κι εσείς… τον… αγνοεί ακόμη και η επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδος! |