Η Otpor που σήμερα λέγεται CANVAS είχε προτείνει το ενεργειακό black out ως δράση για την ανατροπή του Μαδούρο από το 2010. Και μετά βγαίνουν στα σιωνιστικά ΜΜΕ και «κλαίνε» για τις ψυχές που χάθηκαν στα νοσοκομεία από τη διακοπή ηλεκτροδότησης. Στη Βενεζουέλα οι τοκογλύφοι δοκιμάζουν ολόκληρο το «επαναστατικό» ρεπερτόριο …πριν ξεκινήσουν τον βομβαρδισμό του Κοινοβουλίου.
Ένα υπόμνημα του Σεπτέμβρη του 2010 από έναν οργανισμό που χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ και βοήθησε να εκπαιδεύσει τον αρχηγό της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας Χουάν Γκουαιδό και τους συμμάχους του, προσδιορίζει την πιθανή κατάρρευση του ηλεκτρικού τομέα της χώρας ως συμβάν που είναι «σημείο καμπής» και «πιθανώς θα έχει τον αντίκτυπο της υποκίνησης δημόσιας αναταραχής με τρόπο που καμία ομάδα αντιπολίτευσης δεν θα μπορούσε ποτέ να ελπίζει να δημιουργήσει.”
Αν και το υπόμνημα αναφέρεται στην κυβέρνηση του Ούγκο Τσάβες, έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα καθώς ο Γκουαιδό κινείται για να εκμεταλλευτεί τα μπλακάουτ που προκλήθηκαν στη Βενεζουέλα από μια μεγάλη αποτυχία στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Σιμόν Μπολιβάρ στο φράγμα Γκούρι – μια κρίση που η κυβέρνηση της Βενεζουέλας κατηγορεί σε δολιοφθορά των ΗΠΑ.
Το υπόμνημα είχε γραφτεί από τον Srdja Popovic του ”Center for Applied Non-Violent Action and Strategies” (CANVAS), μια οργάνωση ”προώθησης της δημοκρατίας” με έδρα το Βελιγράδι, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση και έχει εκπαιδεύσει χιλιάδες νέους ακτιβιστές ευθυγραμμισμένους με τις ΗΠΑ σε χώρες όπου η Δύση επιδιώκει αλλαγή καθεστώτος.
Στο υπόμνημα του 2010, ο Popovic του CANVAS δήλωνε ότι ”το κλειδί για την τρέχουσα αδυναμία του Τσάβες είναι η πτώση στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας”. Ο Popovic αναγνώρισε συγκεκριμένα το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Σιμόν Μπολιβάρ ως σημείο τριβής, υπογραμμίζοντας ότι «τα ύδατα στο φράγμα Γκούρι πέφτουν, και ο Τσάβες δεν μπόρεσε να μειώσει επαρκώς την κατανάλωση για να αντισταθμίσει την επιδείνωση της βιομηχανίας.”
Υποθέτοντας την ”σοβαρή πιθανότητα ότι περίπου το 70% του ηλεκτρικού δικτύου της χώρας θα μπορούσε να πέσει ως τον Απρίλιο του 2010”, ο αρχηγός του CANVAS δήλωνε ότι ”μια ομάδα αντιπολίτευσης θα εξυπηρετούσε καλύτερα να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να την περιστρέψει εναντίον του Τσάβες και προς τις ανάγκες τους.”
Ερχόμαστε στο Μάρτιο του 2019 και το σενάριο αυτό παίζει σχεδόν ακριβώς έτσι καθώς στις 7 Μαρτίου στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Σιμόν Μπολιβάρ έγινε μια μεγάλη και ανεξήγητη κατάρρευση.
Στο μεταξύ σε ένα tweet στις 8 Μαρτίου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, έγραψε: ”Χωρίς φαγητό. Χωρίς φάρμακα. Τώρα, χωρίς ρεύμα. Επόμενο, χωρίς Μαδούρο”.
Το μεσημέρι της 7ης Μαρτίου, κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης σχετικά με τη Βενεζουέλα στην υποεπιτροπή της Γερουσίας για τις Εξωτερικές Σχέσεις, ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο ζήτησε ρητά από τις ΗΠΑ να ανακινήσουν «ευρείες αναταραχές», λέγοντας ότι «πρέπει να συμβεί» προκειμένου να επιτευχθεί αλλαγή καθεστώτος.
“Η Βενεζουέλα πρόκειται να εισέλθει σε μια περίοδο βασάνων που κανένα έθνος στο ημισφαίριο μας δεν έχει αντιμετωπίσει στη σύγχρονη ιστορία”, δήλωσε ο Ρούμπιο.
Δύο μέρες αργότερα, ο Γκουαιδό βρισκόταν στο επίκεντρο διαδήλωσης της αντιπολίτευσης με τους υποστηρικτές του να φωνάζουν: “Παρέμβαση! Παρέμβαση!”
Η οργάνωση CANVAS είναι μια μετάλλαξη του Otpor, ενός σερβικού γκρουπ διαμαρτυρίας που ίδρυσε ο Srdja Popovic το 1998 στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου. Το Otpor, που σημαίνει “αντίσταση” στη Σερβία, ήταν η ομάδα μαθητών που συνεργάστηκε με τις αμερικανικές οργανώσεις ”μαλακής δύναμης” για να κινητοποιήσει τις διαμαρτυρίες που τελικά κατέστρεψαν τον Σέρβο Πρόεδρο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Το CANVAS χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από το Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy), μια βιτρίνα της CIA που λειτουργεί ως κύριος βραχίονας της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την προώθηση αλλαγής καθεστώτων. Σύμφωνα με εσωτερικά emails που διέρρευσαν από το Stratfor, μια επιχείρηση πληροφοριών γνωστή ως “σκιώδης CIA“, το CANVAS “μπορεί επίσης να έχει λάβει χρηματοδότηση και κατάρτιση της CIA κατά τη διάρκεια του αγώνα κατά του Μιλόσεβιτς το 1999/2000”.
Ένα email που διέρρευσε από έναν υπάλληλο του Stratfor σημείωνε ότι μετά την απομάκρυνση του Μιλόσεβιτς, «τα παιδιά που λειτούργησαν το OTPOR μεγάλωσαν, πήραν κοστούμια και σχεδίασαν το CANVAS … ή με άλλα λόγια μια ομάδα ”εξαγωγής επανάστασης” που έσπειρε τους σπόρους για έναν αριθμό πολύχρωμων επαναστάσεων. Εξακολουθούν να συνδέονται από τη χρηματοδότηση των ΗΠΑ και ουσιαστικά γυρνάνε τον κόσμο προσπαθώντας να ανατρέψουν τους δικτάτορες και τις αυταρχικές κυβερνήσεις (εκείνες που οι Η.Π.Α. δεν συμπαθούν).”
Το Stratfor αποκάλυψε στη συνέχεια ότι το CANVAS “έστρεψε την προσοχή του στη Βενεζουέλα” το 2005, μετά την εκπαίδευση των αντιπολιτευτικών κινημάτων που καθοδηγούσαν πράξεις αλλαγής καθεστώτος υπέρ του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.
Το υπόμνημα του Popovic το 2010 σχετικά με την εκμετάλλευση των διακοπών του ηλεκτρικού ρεύματος αναφέρει ένα σχέδιο στρατηγικής. Είτε το μπλακάουτ είναι αποτέλεσμα εξωτερικής δολιοφθοράς είτε όχι, αντιπροσωπεύει το συμβάν ”σημείο καμπής” για το ο οποίο η CANVAS έχει ετοιμάσει τα στελέχη της.
Πηγή: thegrayzone.com
