Τους λόγους για τους οποίους οι πολίτες πρέπει να εμπιστευτούν ξανά το Ποτάμι στις ευρωεκλογές εξηγεί ο Μίλτος Κύρκος, δίνοντας έμφαση στο μέτρο, στην επιμονή και τη συναίνεση που επέδειξε σε κάθε επιλογή του.
• Εκ νέου υποψήφιος με το Ποτάμι για την Ευρωβουλή. Γιατί λοιπόν να σας επιλέξει ο ψηφοφόρος;
Εάν έπρεπε να επιλέξω δύο λέξεις, θα έλεγα για το μέτρο και την επιμονή. Το μέτρο, γιατί κυριαρχούσε σε κάθε επιλογή: στήριξη των υπουργών Μετανάστευσης, όταν ζητούσαμε ευρωπαϊκά κονδύλια, αλλά και αυστηρή κριτική για τις διοικητικές αποτυχίες και ατολμίες, αλλά και για τις ιδεοληψίες του 2015.
Στήριξη στον Αλέξη Τσίπρα, για να κάνει την κωλοτούμπα, αλλά και αναλυτική, δημόσια πρόταση πως η υλοποίηση του μνημονίου θα γίνει με τη στήριξη των ασθενέστερων, την οποία δυστυχώς αμέλησε. Πολεμική με τον Ερντογάν, για τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων, αλλά απόλυτη στήριξη στο όνειρο του τουρκικού λαού για ένα ευρωπαϊκό μέλλον.
Συνεχίζω να ζητάω συζήτηση με την Αριστερά για το αύριο αλλά και το σήμερα
Στήριξη στην Ελλάδα στις συζητήσεις για τα μνημόνια, αλλά στηλίτευση των βαρύτατων ευθυνών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που μας έφεραν στο 2010. Και επιμονή, γιατί το Ποτάμι ήταν παντού: με τους σοσιαλιστές για τον κοινωνικό πυλώνα της Ευρώπης, με το ALDE για να εξηγήσουμε το λάθος των μνημονίων, με τον Μακρόν για προστασία των συνόρων και αλληλεγγύη, με την Αριστερά για τα δικαιώματα, αλλά χωρίς να πιστεύουμε και εμείς στο λεφτόδεντρο. Γιατί έτσι είναι η Ευρώπη, αναζήτηση της ευρύτατης συναίνεσης για κάθε θέμα, χωρίς κομματικές παρωπίδες! Μέτρο, λοιπόν, εναντίον του οποιουδήποτε λαϊκισμού και επιμονή για μια βαθύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση.
• Ποιο είναι το διακύβευμα των ευρωεκλογών; Εκτιμάτε ότι θα κυριαρχήσει η ευρωπαϊκή ατζέντα ή τα ζητήματα της εγχώριας πολιτικής αντιπαράθεσης;
Ηδη ο κ. Μητσοτάκης μάς ενημέρωσε πως πρόκειται για δημοψήφισμα και για το πρώτο ημίχρονο ενός αγώνα, ενώ η κυβέρνηση χαρούμενα σήκωσε το γάντι. Ο διάλογος για την Ευρώπη αναγκαστικά θα περάσει σε τρίτη μοίρα, μετά και τα αυτοδιοικητικά. Πέφτει λοιπόν ιδιαίτερο βάρος στις πλάτες όποιων εκλεγούν να μπορέσουν να συγκροτήσουν μια νέα πλειοψηφία στην κατεύθυνση της περισσότερης και ουσιαστικότερης Ευρώπης.
• Ποιος είναι ο στόχος για το Ποτάμι; Αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις, θα δυσκολευτείτε πολύ…
Οι δημοσκοπήσεις στην ουσία κουβαλούν την απάντηση των εθνικών εκλογών, το «να φύγουν», το «να έρθουν». Σε όλες τις ευρωεκλογές τα δύο μεγάλα κόμματα συγκεντρώνουν γύρω στο 50%, ενώ στις εθνικές το 65%. Αυτό το 15% περιέχει και αυτούς που θα στηρίξουν το Ποτάμι, όχι μόνο γιατί εκτιμούν τους ανθρώπους του, αλλά και γιατί είναι αναντικατάστατο ως συγκολλητικό υλικό, ως καταλύτης σε κάθε συναίνεση. Χωρίς Ποτάμι, πιο δύσκολη ή αδύνατη η συναίνεση.
• Πάντως, η δύναμη του κόμματός σας έχει συρρικνωθεί αισθητά. Πού το αποδίδετε;
Είχαμε πολύ σωστές θέσεις στα επιμέρους –με εμάς πέρασαν όλα τα δικαιωματικά νομοσχέδια που καταψήφιζε η ακροδεξιά συνιστώσα της κυβέρνησης αλλά και δυνάμεις της αντιπολίτευσης–, αλλά μας έλειψε το μεγάλο αφήγημα. Το πρόβλημα είναι πως το είχαμε, καθώς ήμασταν οι μόνοι που όχι μόνο αναγνωρίζουμε ως απόλυτο το εμπόδιο που προβάλλει η διοίκηση και το πελατειακό κράτος στην ανάπτυξη και την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών, αλλά είχαμε και το επιχειρησιακό σχέδιο για την αλλαγή του.
Ομως η μεν Αριστερά δεν είχε ιδέα πού πάει και τι θα συναντήσει, και όταν κατάλαβε, απλώς αγκάλιασε τις παθογένειες αντί να αναζητήσει λύσεις και έξω από τον κορμό της, το δε Ποτάμι πάντα έψαχνε το πρωτοσέλιδο, το εντυπωσιακό, την ευκαιρία της στιγμής, ενώ η πολιτική επιβραβεύει καμιά φορά και την επιμονή, τον σταθερό λόγο, τη μέχρι τέλους δέσμευση.
• Μετανιώνετε για το τέλος της σύμπραξης με το ΚΙΝ.ΑΛΛ.; Δεν θα ήταν ο χώρος του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας πιο ισχυρός, εφόσον παρέμενε ενωμένος;
Βεβαίως, εάν είχε συνενωθεί με βάση ένα πρόγραμμα. Πολιτική συζήτηση δεν έγινε ούτε μία φορά μέσα στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. πριν πάμε, αλλά ούτε και αφού φύγαμε. Οι καρέκλες του παλιού ΠΑΣΟΚ δεν μας αφορούν. Ο μεταρρυθμιστικός πλούτος που κρύβεται στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. παραμένει αφοπλισμένος.
• Πώς αξιολογείτε το προσκλητήριο προς τις προοδευτικές δυνάμεις που έχει απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ευρώπη προχωράει, στην Ελλάδα;
Οσο προχωράει στην Ευρώπη προχωράει και στην Ελλάδα, δηλαδή καθόλου. Συμπόρευση δεν γίνεται με «απευθύνσεις», αλλά με συγκεκριμένες προτάσεις. Με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε κουβεντιάσει ούτε μία φορά για συγκεκριμένα θέματα, μόνο για τίτλους και ταμπέλες. Οπως με το ΚΙΝ.ΑΛΛ. ένα πράγμα.
• Ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί συνομιλητή των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών. Με βάση τη ρητορική και τις στοχεύσεις του, συμφωνείτε ότι εκφράζει σήμερα τον κόσμο της Κεντροαριστεράς;
Είχε τη μοναδική ευκαιρία να το κάνει εάν στην κωλοτούμπα του 2015 έριχνε στη θάλασσα και τα εργαλεία ανάλυσης του Βαρουφάκη και του Λαφαζάνη. Εγώ συνεχίζω να ζητάω συζήτηση με την Αριστερά για το αύριο αλλά και το σήμερα, η Αριστερά όμως ποτέ δεν προκάλεσε μια τέτοια συζήτηση, ούτε μίλησε για το τι πήγε στραβά τα τελευταία χρόνια. Οχι, η ρητορική δεν φτάνει, ψευτίζει πολύ γρήγορα όταν δεν συνοδεύεται από αλήθειες.
• Για τη Ν.Δ., ποια είναι η άποψή σας; Αποδέχεστε το επιχείρημα ότι τείνει να επικρατήσει η γραμμή της ακραίας πτέρυγας και τι θα σηματοδοτήσει τυχόν εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού;
Η Ν.Δ. αναπαράγει τον φεουδαρχικό κοινοβουλευτισμό, όπως τον γνωρίσαμε και στο ΠΑΣΟΚ, με σαφώς χροιά της νέας σκληρής ευρωπαϊκής Δεξιάς. Φοβάμαι πως, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα αναμετρηθεί με το πελατειακό κράτος (όχι μόνο από άγνοια, αλλά και γιατί η ίδια συνετέλεσε στην ωρίμανσή του), οπότε τα βασικά εμπόδια που κρατούν την Ελλάδα σε τριτοκοσμικές συνθήκες δεν θα εκλείψουν.
Ταυτόχρονα ομνύουν στο νέο, αλλά κριτική στα πολύ πρόσφατα δεν έχουν κάνει, οπότε ο λόγος τους παραμένει αφερέγγυος: το 15% έλλειμμα της κυβέρνησης Καραμανλή, τα χαμένα 23 δισ. της φαρμακευτικής δαπάνης, η ΔΕΗ με το 1% ανανεώσιμες, η μη ψήφος των αποδήμων, το Ελληνικό από το 2001 σε βάλτο, η απίστευτη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, δεν εμφανίστηκαν χθες.
Θα δεχόμουν να μην ψηφίσω Ποτάμι στις εθνικές εάν μου έλεγε κάποιος υποψήφιος πρωθυπουργός «τις πρώτες 100 ημέρες θα κάνω αυτά από το [υποτίθεται] κοστολογημένο και αναλυτικό μου πρόγραμμα. Και τις πρώτες 365 θα έχω ολοκληρώσει και εκείνα. Εάν δεν το καταφέρω, θα παραιτηθώ!» Γιατί έχουμε κουραστεί από μάγους και πρωθυπουργούς σούπερμαν. Ας αναλάβει κάποιος με συγκεκριμένο τρόπο τις ευθύνες του!
