Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Αν κάνει κανείς μια ανασκόπηση των κυριοτέρων γεγονότων του 2016, σίγουρα θα διακρίνει πως το δημοψήφισμα στην Μεγάλη Βρετανία στις 23 Ιουνίου που έβγαλε την χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές στις 8 Νοεμβρίου, όπου εκλέχτηκε για πρώτη φορά ένας υποψήφιος εκτός κομματικών προδιαγραφών και σίγουρα εκτός του Βαθέως Κράτους των ΗΠΑ, είναι τα πιο σημαντικά και ίσως κοσμοϊστορικά γεγονότα της χρονιάς που πέρασε, που θα καθορίσουν σε μεγάλο μέρος και τις εξελίξεις στο επόμενο έτος 2017.
Είναι γεγονός πως τις τελευταίες δεκαετίες και στις ΗΠΑ αλλά και κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει κυριαρχήσει ένα Βαθύ Κράτος που προωθεί με κάθε μέσο τις αρχές της Νέας Τάξης, με πολιτικές ψυχρού πολέμου, οικονομικής εξόντωσης μεγάλων τμημάτων των πληθυσμών, προώθησης με κάθε μέσο της πολτοποίηση των κοινωνιών με την σχεδιασμένη εισαγωγή στην Ευρώπη εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων και την τελική επιβολή της Πανθρησκείας και την ανάδειξη σαν την μεγαλύτερη αξία της Νέας Εποχής, την διαστροφική κατάργηση των φύλων και την προώθηση της ομοφυλοφιλίας σαν το σύγχρονο ιδανικό του σύγχρονου “προοδευτικού”, (τρομάρα του), ανθρώπου.
Η πορεία αυτή όμως είχε πολλές παρενέργειες, κάποιες από τις οποίες ομολόγησε ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, στην ομιλία του στην Αθήνα στις 16 Νοεμβρίου, λίγες μόλις μέρες μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ.
Η σημαντικότερη παρενέργεια ήταν το μη αναμενόμενο αποτέλεσμα στο βρετανικό δημοψήφισμα, το περίφημο Brexit, οι συνέπειες του οποίου τώρα θα αρχίσουν να γίνονται ορατές. Παράλληλα η πτώση της Μέρκελ στην Γερμανία, η συνεχιζόμενη άνοδος της Μαρί Λεπέν στην Γαλλία και ακόμα πιο πολύ, η άνοδος των αντιευρωπαϊστών στην Ιταλία, προδιαγράφουν μια πολύ δύσκολη και διαλυτική χρονιά για την Ευρωπαϊκή Ένωση το επόμενο έτος.
Εκεί όμως που προβλέπεται να σημειωθούν σημαντικές κινήσεις για να αλλάξει αυτό το αρρωστημένο νεοταξικό πλαίσιο, θα είναι στις ΗΠΑ με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ήδη πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ τον παρομοιάζουν, όχι χωρίς λόγο, με τον Τζων Κένεντυ, ο οποίος όμως είχε το γνωστό τέλος. Η αγχώδης προσπάθεια του απερχόμενου Ομπάμα να τον παγιδεύσει σε αντιρωσικές πολιτικές πριν αναλάβει την εξουσία με κάποιες δεσμεύσεις για το Βαθύ Κράτος, δείχνουν και την μεγάλη ανασφάλεια που έχουν με τον νεο πρόεδρο όσοι κινούν τα παρασκηνιακά νήματα της εξουσίας στις ΗΠΑ.
Η πρόθεση του Τραμπ να σχηματίσει άξονα συνεργασίας με τον Πούτιν, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια και η διάθεση του να συνεργαστεί άμεσα με τη νέα Βρετανίδα πρωθυπουργό, Τερέζα Μέι, διαγραφούν ήδη ένα μετώπιο που θα έρθει σε αντίθεση με το κυρίαρχο μέχρι σήμερα Παγκόσμιο Βαθύ Κράτος. Ήδη ο Πούτιν έχει καταγάγει μια σημαντική νίκη στην Συρία.
Το πόσο όμως αυτό το μέτωπο θα μπορέσει να αντιπαραταχτεί με όλο αυτό το σκοτεινό κύκλωμα της Νέας Τάξης, είναι ένα πολύ σημαντικό ερώτημα καθώς εδώ θα παιχτούν πολλά που θα φάνουν πολύ σύντομα στο νέο έτος 2017.
Ίδωμεν!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
