Του Γιώργου Λεκάκη
Μια πέτρινη επιγραφή, σε τοπικό γρανίτη, που χρονολογείται στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ. ανακαλύφθηκε στο Κορτάλε / Cortale, στην επαρχίαΚατάνια της Καλαβρίας, στην τοποθεσία πρώην μονής, που κατεστράφη από σεισμό το 1783.
(σ.σ.: Κάτι που σημαίνει πως η χριστιανική μονή ήταν κτισμένη επί αρχαιοτάτου ιερού του Ηρακλέους).
«Είναι μια ανακάλυψη που θα ρίξει νέο φως στην ιστορία της Μεγάλης Ελλάδος / Magna Graecia», εδήλωσε ο επί κεφαλής, κ. Mario Pagano.
«Η επιγραφή, την οποία εξακολουθούμε να αποκαλύπτουμε, είναι στο αχαϊκό αλφάβητο και επομένως μπορεί να χρονολογηθεί γύρω στις αρχές του 7ουαιώνα π.Χ.». Από μια πρώτη ανάγνωση είναι μια αφιέρωση στον Βοάριο Ηρακλή, «με την λατρεία Αστάρτη. Το σχήμα της πέτρας είναι βαίτυλος, ένα στοιχείο που ταιριάζει σε αυτήν την λατρεία και συνδέεται με τον διάσημο μύθο της επιχείρησης που ηγήθηκε ο Ηρακλής, να φέρει τα βόδια του Γηρυόνη από την Ερύθεια (= Ερυθραία, κόκκινο νησί, δηλ. που λούζεται στο ηλιοβασίλεμα, νησί που βρίσκεται στην Δύση, στις μυθικές Εσπερίδες). Ο Ηρακλής έπρεπε να φέρει τα βόδια στην Ελλάδα. Άρα θα πέρασε από τις ακτές της Καλαβρίας και της Σικελίας».
«Ο βαίτυλος, προσθέτει ο κ. Pagano, είναι από μόνος του μαρτυρία απώτατης αρχαιότητας και είναι ένα στοιχείο σαφούς φοινικικής επιρροής (σ.σ.: Εδώ σφάλλει ο κ. Pagano – ΔΕΙΤΕ γιατι ΕΔΩ). Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε ένα ιερό από τον κόσμο των Αχαιών με μια βαιτυλική λατρεία, που βρέθηκε στο Μεταπόντιο, και χρονολογείται από το πρώτο μισό του 7ουαιώνα π.Χ. Γνωρίζουμε ότι ήταν αφιερωμένο στον Λυκαίο Απόλλωνα, από ανακάλυψη, κατά την διάρκεια ανασκαφών στην δεκαετία του 1960, μιας επιγραφής σε ένα πέτρινο σύνολο».
«Φαίνεται, συνεχίζει, ότι ο βαίτυλος, χρονολογείται ακόμη πιο πίσω, όπως προκύπτει από ένα αγγείο, που βρέθηκε στην ίδια θέση». Είναι σαφές ότι το ιερό στέκεται σε ένα σταυροδρόμι, από το οποίο πέρναγαν οι άνθρωποι και το εμπόριο. Ο Κρότων ήλεγχε τον ισθμό στην πολύ αρχαία εποχή, αλλά τώρα υπάρχουν στοιχεία που θα μπορούσαν να προτείνουν μια ηγεμονία της Συβάρεως (πόλεως-αποικίας της Αχαΐας) και αυτή η θεωρία πρέπει να διερευνηθεί».
«Είναι ακριβώς το σχήμα των γραμμάτων», κατέληξε ο κ. Παγκάνο, «και η χρήση τους, που δείχνει ότι ανήκαν στην περίοδο κυριαρχίας της Αχαΐας. Ούτε στην λοιπή Μεγάλη Ελλάδα, ούτε στην Σικελία έχουν βρεθεί τέτοιες αρχαίες πέτρινες επιγραφές».
Το εύρημα πήγε στην έδρα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας των επαρχιών Catanzaro, Cosenza και Crotone για περαιτέρω μελέτη.
ΠΗΓΗ: AgCult, 30.4.2019.
