Ώστε υπήρχαν χιλιάδες αρχαία γυναικεία ονόματα;

Τα αρχαία ελληνικά γυναικεία ονόματα ήσαν πάρα πολλά, που δεν διασώθηκαν όλα. Αν σκεφτεί κανείς, ότι μόνον οι Ωκεανίδες ήσαν πάνω από 3.000 γυναίκες, η Τηθύς είχε ένα πλήθος τέκνων κλπ., αντιλαμβάνεται κανείς πόσα ονόματα χάθηκαν στο παρελθόν!.. Μέσα στον κατάλογο υπάρχουν όχι μόνον ιστορικά, αλλά και μυθολογικά πρόσωπα. Τούτο διότι, όπως έχουμε αποδείξει κατ’ επανάληψιν, η Ελληνική Μυθολογία δεν αποτελεί έναν απλό μύθο (ένα παραμύθι, δηλαδή), αλλά μία πανάρχαια ελληνική ιστορία της οποίας ο απόηχος φθάνει στην Ελληνική Μυθολογία με όλους εκείνους τους θρύλους και τις παραδόσεις της φυλής μας. Κατά συνέπειαν, όλα τα αρχαία ελληνικά γυναικεία (όπως και τα ανδρικά) ονόματα, έχουν αναντίρρητα μία ιστορική βάση.

ΕΙΝΑΙ αλήθεια, ότι το τελευταίο μέρος του βιβλίου μας για τις «Ελληνίδες της Αρχαιότητας», που φέρει τον τίτλο «Η Καρδιά της Ελλάδος», περιλαμβάνει πάνω από 2.000 αρχαία ελληνικά γυναικεία ονόματα!
Θα πρέπει, όμως, πριν ο καλόπιστος αναγνώστης αρχίσει να διαβάζει τον κατάλογο με τις Άγνωστες Ελληνίδες να του πούμε ορισμένα πράγματα που είναι απαραίτητα, ώστε να έχει μία πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα των γραφομένων μας:
1. Τα αρχαία ελληνικά γυναικεία ονόματα ήσαν πάρα πολλά, που δεν διασώθηκαν όλα. Αν σκεφθή κανείς, ότι μόνον οι Ωκεανίδες ήσαν πάνω από 3.000 γυναίκες, η Τηθύς είχε ένα πλήθος τέκνων κλπ., αντιλαμβάνεται κανείς πόσα ονόματα χάθηκαν στο παρελθόν.

2. Μέσα στο κεφάλαιο αυτό είναι καταγεγραμμένες οι γυναίκες, που διασώζονται από τους αρχαίους Έλληνες ιστορικούς συγγραφείς και τους όποιους ερευνητές, που ακολούθησαν. Είναι βέβαιον, όπως λέμε και πιο πάνω, ότι θα υπάρχουν και άλλα γυναικεία ονόματα, που η έρευνά μας, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν κατάφερε να εντοπίσει. Κατά βάσιν, είχαμε προ οφθαλμών την αρχαία ελληνική γραμματεία, όπου δανεισθήκαμε όλα αυτά τα ελληνικά γυναικεία ονόματα. Υπάρχουν, όμως, και ιστορικές πηγές, που έχουν αλιεύσει στοιχεία αγνώστου προελεύσεως. Αυτός και ο λόγος ο οποίος μας αναγκάζει να μνημονεύουμε, όπου χρειασθεί, τον ιστορικό ερευνητή, από τον οποίον δανειστήκαμε κι εμείς το όνομα που διασώζει μέσα από τις δικές του ιστορικές πηγές.

3. Μέσα στον κατάλογο υπάρχουν όχι μόνον ιστορικά, αλλά και μυθολογικά πρόσωπα. Τούτο διότι, όπως έχουμε αποδείξει κατ’ επανάληψιν, η Ελληνική Μυθολογία δεν αποτελεί έναν απλό μύθο (ένα παραμύθι, δηλαδή), αλλά μία πανάρχαια ελληνική ιστορία της οποίας ο απόηχος φθάνει στην Ελληνική Μυθολογία με όλους εκείνους τους θρύλους και τις παραδόσεις της φυλής μας. Κατά συνέπειαν, όλα τα αρχαία ελληνικά γυναικεία (όπως και τα ανδρικά) ονόματα, έχουν αναντίρρητα μία ιστορική βάση.

4. Πολλά αρχαία ελληνικά γυναικεία ονόματα είναι μεν μυθολογικά, αλλά τα πρόσωπα με τα οποία σχετίζονται είναι ιστορικά. Για παράδειγμα η Μελίτη, που – κατά τον μύθο – ήταν θυγατέρα του ποταμίου θεού Αιγαίου, εν τούτοις γέννησε εκ του Ηρακλέους τον Ύλλον. Η Δάφνη, που ήτο θυγατέρα του Λάδωνος ποταμού και της Γης, σκέπασε με πολύ αχλύ και μυστήριο την γύρω περιοχή για πολλές χιλιάδες χρόνια. Η Μετώπη, κατά τον Πίνδαρο, ήτο θυγατέρα του ποταμού Λάδωνος και γυνή του Ασωπού ποταμού, η οποία, τελικώς έγινε νύφη των Θηβών και τόσα άλλα παραδείγματα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι πολλές γεωγραφικές τοποθεσίες (ολόκληρες οροσειρές, μεμονωμένα βουνά, ποταμοί, λίμνες κλπ) έχουν λάβει το όνομά τους από κάποια αρχαία Ελληνίδα πρόγονό μας, ενώ εκατοντάδες αρχαίες ελληνικές πόλεις δανείστηκαν το όνομά τους από αρχαία ελληνικά και ιστορικά γυναικεία πρόσωπα, όπως, για παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη, η Λαοδίκεια, η Αντιόχεια (από την Αμύκη, θυγατέρα του Σαλαμίνου εις την Κύπρον) κλπ., κλπ., κλπ.

5. Πολλών η απορία είναι γιατί πολλές Ελληνίδες της Αρχαιότητος ακολουθούνται από ένα θρύλο ή από μία παράδοση, με διάφορες μεταμορφώσεις (ζώα, πτηνά, δένδρα κλπ), ή άλλα γεγονότα με ευχάριστη ή θλιβερή κατάληξη. Ίσως οι πρόγονοί μας, δια του τρόπου αυτού, να ήθελαν την εξιλέωση αυτών των προσώπων και, ασφαλώς, έπλασαν τους μύθους που καλλιέργησαν, είτε από ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός, είτε διότι επηρεάσθηκαν από διάφορες προλήψεις, προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες κλπ, όπως για παράδειγμα τα όνειρα, οι διοσημίες και άλλα. Σε πολλά, όμως, μυθολογικά πρόσωπα η Επιστήμη, όπως η Παιδοχειρουργική, έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός της υπάρξεως αυτών των όντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα σιαμαία αδέλφια, που έχουν δισχιδές πρόσωπο (Ιανός), τα άτομα που πάσχουν από μηνιγγοκήλη (Κένταυρος, Παν, Χάονας), τα κορίτσια που πάσχουν από τα σύνδρομα των Klippel – Feel και Ullrich – Bonnevie, όπου διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά πτερύγια του λαιμού (η αρχαία Σφίγξ) και άλλα, (ίδε βιβλίο Χρ. Οικονομόπουλου: «Οι Αντρειωμένοι και η ουρά τους. Ο Διγενής Ακρίτας και τα σπήλαια»). Αλλά και η πραγματικότης ίσως να ήτο ακόμη πιο σκληρή: Η Σκύλλα και η Χάρυβδις, για παράδειγμα, ασφαλώς και δεν ήσαν θαλάσσια τέρατα, αλλά, προφανώς, κάποιοι απότομοι βράχοι, που ήσαν επικίνδυνοι για τα καταπλέοντα πλοία, λόγω των ταραχών των κυμάτων.

6. Είναι γεγονός, ότι μέσα στον κατάλογο των Άγνωστων Ελληνίδων υπάρχουν και ονόματα, που έχουν ξενική προέλευση. Τούτο μην μας εκπλήσσει διότι τα πρόσωπα αυτά (είτε ανδρικά είτε γυναικεία) είχαν άμεση σχέση με τον Ελληνισμό και σε πολλά σημεία υπήρχε σύζευξη πολιτισμικών στοιχείων (γάμοι, εμπορικές σχέσεις κλπ). Επί παραδείγματι, η Επονίνη ήτο γαλάτις, αλλά η Γαλατία είχε άμεση σχέση με τον Ελληνισμό. Το ίδιο και με ορισμένα γυναικεία ρωμαϊκά ονόματα. Ως γνωστόν στην Ρώμη ήκμασε πολύ το αρχαίο ελληνικό στοιχείο με εξακτινώσεις σε πολλές άλλες περιοχές (Μεγάλη Ελλάδα κλπ).

7. Θα εκπλαγή, ενδεχομένως, ο αναγνώστης διαπιστώνοντας, ότι πολλές τοποθεσίες και άλλοι γεωγραφικοί τόποι είναι αφιερωμένα σε ελληνικά γυναικεία ονόματα, που ξεπερνούν σε μεγάλο βαθμό τα φυσικά γυναικεία πρόσωπα! Ακόμη και πολλές ξενικές τοποθεσίες έχουν ονόματα ελληνικής ετυμολογίας, όπως για παράδειγμα η Γιγωνία πέτρα, στην Αιθιοπία, η Πετραία Αραβία, στην Αφρική και πολλές άλλες περιοχές.

8. Η «γυναικοκρατία» των αρχαίων τοποθεσιών δεν αρκείται μόνον σε τοπικό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο για πολλά κράτη του τότε γνωστού κόσμου. Για παράδειγμα υπάρχουν ονομασίες όπως: «Σαυροματικόν έθνος» (ίδε: Σκύμνου Χίου, ως φαίνεται, περιήγησις 885), «Γυναικών λιμήν», στην Γεδρωσία, «Γυναικών πόλις», πρωτεύουσα της κάτω Αιγύπτου και πόλεως της Φοινίκης κλπ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι Αιθιοπία, για να φέρουμε άλλο ένα παράδειγμα, είχε σχέση με την Περσίνα, που δείχνει ότι το όνομα αυτό είναι καθαρά ελληνικό. Παρόμοια παραδείγματα μνημονεύονται πολλά μέσα στο βιβλίο μας.
9. Υπάρχει περίπτωσις ένα γυναικείο όνομα να είναι δανεισμένο από ένα λογοτεχνικό έργο (έπος, ύμνος, τραγωδία, κωμωδία κ.α.). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πατρόκλεια, που έλαβε το όνομά της από την 16η Ραψωδία της Ιλιάδος του Ομήρου, η οποία, ως γνωστόν, ομιλεί για τον Πάτροκλο.

10. Η αναφορά σε λίγα βυζαντινά γυναικεία ονόματα γίνεται χάριν του γεγονότος, ότι, μελλοντικώς, θα εκδοθεί ειδικό βιβλίο για τις Γυναίκες του Βυζαντίου, που είχαν αναπτύξει ανάλογη δραστηριότητα με αυτές της ελληνικής αρχαιότητος.

11. Ενώ στο προηγούμενο κεφάλαιο γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στην ιστορική πηγή, λόγω της επιβαλλομένης αποδείξεως των τεκμηρίων και ιστορικών αναφορών, σ’ αυτό το κεφάλαιο θεωρήσαμε κουραστική την αναφορά αυτή για τον αναγνώστη, δεδομένου ότι τα ονόματα, που καταγράφουμε, αφ’ ενός μεν είναι διασταυρωμένα, αφ’ ετέρου δε είναι πρόσωπα, που δεν αμφισβητούνται από τους ιστορικούς, που μνημονεύουμε.

12. Υπάρχει το ενδεχόμενο ορισμένα ονόματα (ελάχιστα, ασφαλώς) να αναφέρονται και στα δύο κεφάλαια. Αυτό για δύο λόγους: α) διότι οι ιστορικές πηγές πολλές φορές διαφοροποιούνται μεταξύ τους και β) διότι δεν ήτο δυνατή η ταυτοποίησις ή η διαφοροποίηση των προσώπων αυτών, λόγω των ανομοιογενών και πολλάκις πλημμελών ή ελλιπών ιστορικών στοιχείων και πηγών, που είχαμε στην διάθεσή μας (ίδε Βιβλιογραφία).

13. Προς χάριν του αναγνώστου ή της αναγνώστριας, τα επίθετα (Πελειάδες, Εστιάδες κλπ) γράφονται με πλάγια γράμματα.
Θέλοντας να πιστεύουμε, ότι, δια του κεφαλαίου τούτου, φέρνουμε στην επιφάνεια χιλιάδες αρχαία ελληνικά γυναικεία ονόματα, που εν πολλοίς ήσαν άγνωστα στο ευρύ κοινό, ευελπιστούμε ότι οι μελλοντικές γενιές των ανθρώπων θα αναγνωρίσουν την προσπάθειά μας, όσο κι αν η ιστορική αυτή έρευνα είχε κόπους, μόχθους και πολύ ιδρώτα.
Η ικανοποίηση και το χαμόγελο του αναγνώστου θα είναι η μεγαλύτερη αμοιβή και αναγνώριση προς τον άνθρωπο, που έχει την τιμή της συγγραφής αυτού του έργου. Ένα έργο, που αποτελεί φόρον τιμής προς τις Μανάδες του Ελληνισμού, τις Άγνωστες Ελληνίδες!..

Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

ΠΗΓΗ