Η διαφήμιση της αμαρτίας δεν είναι φαίνεται αρκετή για τα όρνεα της νέας εποχής. Χρειάζονται κι άλλα βήματα για την αποδοχή της λεγόμενης κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ και γίνεται συστηματικός αγώνας προς αυτή την κατεύθυνση.
Διαβάζοντας το άρθρο που ακολουθεί, αυτομάτως αντιδρά η συνείδησή σου(αν δεν την έχεις θάψει επιμελώς για να βολεύεσαι).
Είναι ένα ακόμα πείραμα που έρχεται από τη Δύση με πειραματόζωα τα μικρά παιδιά.
Άνδρες ντυμένοι βασίλισσες, διηγούνται ιστορίες για τη διαφορετικότητα σε παιδάκια από 3 έως 12 ετών.
Σχετικά με το «παραμύθι» περί αποδοχής της διαφορετικότητας έχουμε να πούμε πολλά για την ευθύνη των διοργανωτών του Φεστιβάλ Αθηνών, που έβαλαν στο στόχαστρο αθώες παιδικές ψυχούλες.
Για την ευθύνη των γονιών που πήγαν ευχαρίστως τα παιδιά τους σε αυτή την «εκδήλωση για όλη την οικογένεια».
Για την ευθύνη των συντακτών τέτοιων και παρόμοιων άρθρων και εκδοτών βιβλίων που γίνονται συνένοχοι στο «πείραμα».
Για τη μεγάλη ευθύνη και τη σκανδαλιστική αδράνεια της διοικούσας Εκκλησίας.
Για την ευθύνη των πολιτικών δεν θα πούμε κάτι τώρα, θα μιλήσει η κάλπη την ερχόμενη Κυριακή των εκλογών.— Σχολιασμός katanixi.gr —
H Holly Grace και η Socrates έπαιξαν με τα πιτσιρίκια και τους διάβασαν ωραίες ιστορίες με ένα μόνο μήνυμα: την αποδοχή της διαφορετικότητας.
Ούτε γιαγιάδες και δασκάλες, ούτε μαμάδες και μπαμπάδες, αλλά δύο εκθαμβωτικές κυρίες με τουαλέτες, περίτεχνα χτενίσματα και έντονο μακιγιάζ, σαν να είχαν μόλις βγει από παλιά ταινία του Χόλιγουντ, σαν βασίλισσες μιας χώρας παραμυθιού, διάβασαν το απόγευμα του Σαββάτου ιστορίες στα παιδιά σε μια μεγάλη αίθουσα της Πειραιώς 260.
Ήταν μια από τις πιο τολμηρές και εν τέλει σημαντικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, αφού οι δύο πανέμορφες γυναίκες, που τις κοίταζες και χάζευες, όσο χρόνων κι αν ήσουν, από 3 μέχρι 60, ήταν δύο επαγγελματίες drag queen, συνηθισμένες να κάνουν show μπροστά σε ενημερωμένα, συνένοχα, ενήλικα μάτια.
Αυτή τη φορά όμως η Holly Grace και η Socrates είχαν δεχτεί με ενθουσιασμό να συμμετέχουν στο φεστιβάλ, που φέτος είναι αφιερωμένο στη «διαφορετικότητα», σε μια εκδήλωση αποκλειστικά για παιδιά από 3 έως 12 χρόνων. «Drag Queen Story Hour» ήταν ο τίτλος της, έρχεται σαν ιδέα από την Αμερική, έριξε ρίζες στην Ευρώπη, την επιμελήθηκε για την Αθήνα η Δώρα Ανδρουλιδάκη, μέλος της βερολινέζικης εταιρείας παραγωγής Over the Rainbow, που σε συνεργασία με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα οργανώνει εκπαιδευτικές εκδηλώσεις για όλη την οικογένεια. Στόχος τους να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με άτομα που ξεφεύγουν από τις αυστηρές ταξινομήσεις φύλου, η εξοικείωσή τους με το διαφορετικό, η ανάπτυξη αποδοχής για όλους.
Το ζήσαμε, το απολαύσαμε το «πείραμα» και του βγάζουμε το καπέλο. Δεν ξέρω τι ακριβώς κατάλαβαν τα παιδάκια, γύρω στα 20 παρέα με τους υπέροχους γονείς τους, για τη Holly Grace και τη Socrates, αν ήταν δηλαδή νέα αγόρια ντυμένα γυναίκες. Δεν ξέρω πόσο εύκολα απαντάς σε ερωτήσεις για τα φύλα και τη ρευστότητά τους σε τέτοιες ηλικίες. Καμία σημασία. Και μόνο η ανεπιφύλακτη αποδοχή των δύο drag queens από τα μικρά, η επικοινωνία που αναπτύχθηκε, τα παιχνίδια που παίξανε μαζί φτάνουν και περισσεύουν. Ήταν ένα πρώτο -ίσως- μάθημα για τους πολλούς και διαφορετικούς δρόμους που υπάρχουν στη ζωή, για το πόσο σημαντικό είναι να αγαπάς τον άλλο ό,τι κι αν θέλει να είναι. Και να τον προστατεύεις.
Κι όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον χαρούμενο, προσεγμένο, τίποτα πρόχειρο και ερασιτεχνικό, από ανθρώπους που ξέρουν τη δουλειά. Μπαλόνια, ένας ωραίος, βελούδινος, παλιός καναπές για να καθίσουν οι κομψές παραμυθούδες, μουσική υπόκρουση, μια οθόνη για να προβάλλονται τα εικονογραφημένα παραμύθια που θα διάβαζαν και γύρω γύρω σε πάγκους, αλλά και κάτω στο πάτωμα, τα πιτσιρίκια και οι συνοδοί τους.
Η Holly Grace και η Socrates συστήνονται, εξηγούν με απλό, γενικό τρόπο τι σημαίνει drag queen αποφεύγοντας τις αναφορές σε φύλα, εστιάζοντας κυρίως στο ότι αυτό τους αρέσει να κάνουν, να ντύνονται, να στολίζονται, να διαφέρουν. Και αρχίζουν να διαβάζουν, πότε μόνη της κάθε μια, πότε μαζί, σαν σε θεατρικό διάλογο, τρία βιβλιαράκια για παιδιά. Όλα το ίδιο απλό μήνυμα έχουν: να δέχεσαι και να αγαπάς τον άλλο, τον διαφορετικό.
Όπως το σκυλάκι στο «Ξεχωρίζω και σφυρίζω» του Ρομπ Μπίνταλφ (εκδ. Παπαδόπουλος), που δεν φοράει τα ίδια ρούχα με τα άλλα και παίρνει των ομματιών του μέχρι να βρει μια χώρα που και τα άλλα σκυλάκια να ντύνονται πολύχρωμα σαν κι αυτό. Όπως το λιονταράκι στο «Πώς να είσαι λιοντάρι» του Εντ Βέρε (εκδ. Πατάκη), που δεν είναι άγριο, αλλά ονειροπόλο και ρομαντικό και αντί να κάνει την πάπια μεζεδάκι την κάνει κολλητή του. Είναι σίγουρο δε πως πολλά από τα παιδάκια θα έχουν ρωτήσει τη μαμά τους, όπως το αλεπουδάκι στο «Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει» της Ντέμπι Γκλιόρι (εκδ. Πατάκη), τι θα έκανε αν ήταν αρκούδα, έντομο, κροκόδειλος; Θα το αγαπούσε πάντα; Φυσικά!
Και στο σημείο αυτό η Holly Grace και η Socrates κάλεσαν όλους τους γονείς να πάρουν από μια χάρτινη κορόνα, να τη φορέσουν στο κοριτσάκι ή το αγοράκι τους, να του πουν ότι θα είναι ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσά τους ό,τι κι αν γίνει. Ένας εύθυμος κυκλικός χορός, μικροί και μεγάλοι κρατημένοι ο ένας από τη μέση του άλλου, έκλεισε την «παράσταση» με τελική κατεύθυνση ένα μακρόστενο τραπέζι. Τα παιδιά στρώθηκαν να ζωγραφίσουν με κέφι, ενώ οι δύο drag queens δεν εγκαταλείπουν στιγμή τον ρόλο τους.
Όποια απορία κι αν είχαμε για το ταλέντο και τη σοφία, με τα οποία η Holly Grace και η Socrates κέρδισαν τα παιδιά, μας τα έλυσε μια σύντομη επαφή μαζί τους. H Holly Grace είναι ο ηθοποιός Θέμης Θεοχάρογλου, με πείρα αλλά και ενδιαφέρον για το παιδικό θέατρο, άλλωστε τον χειμώνα θα παίξει στο Μικρό Εθνικό. Με παιδιά έχει ξαναδουλέψει και η Socrates, o Σωκράτης Σταματάτος, σπουδαστής θεωρίας της τέχνης στην ΑΣΚΤ. Αυτός μας είπε και το καλύτερο: «μακάρι να γίνονταν τέτοιες εκδηλώσεις όταν ήμουν κι εγώ παιδί, ίσως θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα στη ζωή μου».
