Τήν περασμένη Δευτέρα ο πρύτανης του ΔΠΘ Αθ. Καραμπίνης κάλεσε τις Αρχές της Θράκης σε σύσκεψη προκειμένου “να τις ενημερώσει για τα προβλήματα του Πανεπιστημίου”. Πώς άραγε του γεννήθηκε η επιθυμία για κάτι τέτοιο πρωτοφανές; Να συνδεόταν άραγε με τις απειλητικές δηλώσεις Γαβρόγλου στη Βουλή (ακολούθησαν κι άλλες σε συνέντευξη Τύπου) για επικείμενη παραπομπή του στο Πειθαρχικό Συμβούλιο – ομού μετά του Κ. Σιμόπουλου στη φωτό – μετά την επισημοποίηση του πορίσματος του Σώματος Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο έφτασε στα χέρια των αρμοδίων υπουργών; Καθένας μπορεί να κάνει τις υποθέσεις του.
Εν πάση περιπτώσει, έγινε η σύσκεψη, με παρόντες τους εκπροσώπους κάποιων δήμων, Επιμελητηρίων καί τους 3 Μητροπολίτες των θρακικών πρωτευουσών. Τι ειπώθηκε εκεί; Ο Καραμπίνης ξετύλιξε όλη την ιστορία του Πανεπιστημίου και την ανάπτυξή του, περίπου αναλαμβάνοντας την “ευθύνη” γι’ αυτήν (λες και δεν έγινε με τα λεφτά ΜΑΣ, λες και δεν έγινε με κόστος δυσανάλογο με την ωφέλεια, λες και δεν απέφερε πρωτίστως ποικίλα οφέλη στους κυρίους καθηγητές). Όταν όμως έφτασε στο σήμερα, περιέγραψε μία κατάσταση όπου η κακή Κυβέρνηση υπονομεύει τον εθνικό αυτόν πυλώνα που λέγεται ΔΠΘ (μόνο στοιχείο η όντως απαράδεκτη μεταφορά του Διδασκαλείου για τους ΕΠΑΘίτες δασκάλους στο ΑΠΘ). Κατά τα άλλα αναφέρθηκαν οι “διώξεις” σε βάρος του πρύτανη, ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να είναι ο κέρβερος της νομιμότητας στο Ίδρυμα. Τώρα λοιπόν που η κακία του κόσμου – λέγε με Β. Τσαουσίδη ή Εφημερίδα των Συντακτών – τον έφερε στο στόχαστρο του υπουργείου, δεν οφείλουμε όλοι να τον υπερασπιστούμε;
Βεβαίως όσοι δεν πληροφορούνται τα καθέκαστα μόνο από τις …ομόφωνες αποφάσεις της Συγκλήτου αλλά διαβάζουν και την άλλη άποψη στα δελτία Τύπου του καθηγητή Τσαουσίδη, έχουν δει και μια πολύ διαφορετική άποψη για τα όσα συμβαίνουν, πριν βγάλουν τα τελικά συμπεράσματά τους. Όμως πραγματικά απορούμε, τι είδους ψήφισμα ήταν αυτό που έβγαλαν οι Αρχές μετά την “ενημέρωση”; Μήπως κατέβηκαν από άλλον πλανήτη; Είναι δυνατόν να μην κατάλαβαν ότι “αξιοποιήθηκαν” ως μάρτυρες υπεράσπισης του πρύτανη; Όταν ο ίδιος ο Καραμπίνης αναφέρθηκε στην δίωξη κατά του απόντος Τσαουσίδη, εκείνοι πριν βγάλουν την ετυμηγορία τους δεν σκοτίστηκαν να ελέγξουν τη θέση της άλλης πλευράς για το “σκάνδαλο” των 2 εκατομμυρίων; Πόθεν ένας μητροπολίτης αναλαμβάνει να συντάξει (;) ψήφισμα που υπεισέρχεται σε ζητήματα νομικά και διοικητικά, με ποιαν πληροφόρηση και αρμοδιότητα; Ποιος από τους εκπροσώπους των δημαρχαίων ή των Επιμελητηρίων είχε ιδέα του τι όντως σημαίνει Επιτροπή Ερευνών, Πειθαρχικό Συμβούλιο, προσωρινή αποχή από τα καθήκοντα, ακαδημαϊκή εξόντωση;
Εμείς είμαστε πραγματικά περίεργοι, τι απαντά στα ερωτήματα που ανακύπτουν (και ουδείς τόλμησε να θέσει στον πρύτανη) ο οιοσδήποτε από όσους μετείχαν στην σύσκεψη: υπήρξε κάποιο πρόβλημα στην παράδοση του επίμαχου έργου SPICE ναι ή όχι; Ξαναπήρε μετά τις πρυτανικές καταγγελίες ο Τσαουσίδης προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – και μάλιστα ως συντονιστής – ναι ή όχι; Είναι όλοι οι ερευνητές της ομάδας Τσαουσίδη απλήρωτοι επειδή δεν υπογράφει ο πρύτανης, ναι ή όχι; Ελέγχεται δικαστικά η εξαφάνιση από την Εισαγγελία Ξάνθης κρίσιμων στοιχείων της δικογραφίας που δικαιώνουν ισχυρισμούς του Τσαουσίδη, ναι ή όχι; Αληθεύει ότι όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης του κ. Τσαουσίδη υφίστανται ΕΔΕ και καταγγελίες από την διοίκηση του ΔΠΘ, ναι ή όχι; Ισχύει ότι ποτέ δεν κλήθηκε για απολογία ο κ. Τσαουσίδης από τον Εισαγγελέα; Αν οι εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών, που μπήκαν μπροστά ως ανθρώπινες ασπίδες των Καραμπίνη – Σιμόπουλου, έχουν τις απαντήσεις, ας μας τις πούνε. Μόνο μην πει κανείς ότι άλλο ήταν το θέμα της συνάντησης κι αυτό για τον Τσαουσίδη απλώς “αναφέρθηκε”, είμαστε όλοι μεγάλοι άνθρωποι…
Α, κι ένα ερώτημα για το Πανεπιστήμιο. Αν (λέμε, αν…) τελικά επαληθευθούν οι φήμες πως το υπουργείο Παιδείας στέλνει στο Πειθαρχικό τους Καραμπίνη – Σιμόπουλο, και ζητά από την Σύγκλητο να αποφασίσει για την τυχόν παύση του πρώτου, τι θα αποφανθεί η Σύγκλητος, όταν είναι και η ίδια εμπλεκόμενη στην υπόθεση; Μήπως θα πρέπει να αντικατασταθούν τα μέλη της ώστε να τηρηθούν, έστω και τώρα, κάποια προσχήματα;
