Η ελληνική ακτοπλοΐα έχει περάσει «από σαράντα κύματα». Από την εποχή του «Μιαούλης» και των «καπετάνιων – πειρατών» μέχρι το ναυάγιο του «Σάμινα» και την αυτοκτονία Σφηνιά που συντάραξε τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο της εποχής. Ωστόσο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η ελληνική ακτοπλοΐα βρισκόταν σε ελληνικά χέρια. Σήμερα όμως τα πράγματα μοιάζουν πολύ διαφορετικά.
Η είσοδος του ναπολιτάνικου ομίλου Γκριμάλντι στο παιχνίδι των ακτοπλοϊκών συνδέσεων μέσω της απόκτησης των «Μινωικών Γραμμών» από το 2008, έχει διαμορφώσει για πρώτη φορά τις προϋποθέσεις ώστε να απειλείται πλέον ευθέως η «ελληνικότητα» της ακτοπλοΐας. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει σε βάθος χρόνου για τις ανάγκες της νησιωτικής Ελλάδας. Ο Γκριμάλντι έχει ήδη «στριμώξει» τους Έλληνες ακτοπλόους στην Αδριατική που άλλοτε ήταν «ελληνική υπόθεση» και τώρα ετοιμάζεται για το μεγάλο ρεσάλτο στο… Αιγαίο!
Μέχρι πρόσφατα ο Εμάνουελ Γκριμάλντι, το μεγάλο αφεντικό του ομίλου, έκανε λόγο για τον έλεγχο της Αδριατικής, ενώ στις εσωτερικές ελληνικές γραμμές φαινόταν να αρκείται στο δρομολόγιο Πειραιάς-Ηράκλειο. Από τα μέσα του 2016 όλα δείχνουν πως ο στόχος του ναπολιτάνου εφοπλιστή είναι να κυριαρχήσει στο Αιγαίο!
Η «πόρτα» της ευκαιρίας για την επίτευξη αυτής της κυριαρχίας φάνηκε πως άνοιξε με τη διαδικασία πώλησης του 40,5% που κατέχει η Τράπεζα Πειραιώς στην Hellenic Seaways. Έχοντας το 95% των Μινωικών Γραμμών, ο Γκριμάλντι ελέγχει ήδη το 48,53% της Hellenic Seaways. Το προς πώληση 40,5% από την Πειραιώς θα έδινε στον ναπολιτάνικο όμιλο τον απόλυτο έλεγχο της ακτοπλοϊκής και θα τον έκανε «αφεντικό» και στο Αιγαίο.
Ας μη διαφεύγει της προσοχής επίσης το γεγονός πως ο έλεγχος των Κυκλάδων και του Βορειοανατολικού Αιγαίου μέσω της Hellenic Seaways θα αποτελούσε ισχυρό μοχλό πίεσης προς τις ανταγωνίστριες εταιρείες ΑΝΕΚ και Επιχειρήσεις Αττικής για τα τεράστια συμφέροντα που διακυβεύονται στην αγορά της Αδριατικής και θα του έδινε πλεονεκτήματα για να εκμηδενίσει την εκεί ελληνική παρουσία.
Ο Γκριμάλντι έχει μεν αποδείξει πως «βάζει το χέρι στην τσέπη», τη δική του ή άλλων είναι δύσκολο να διευκρινιστεί σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά το ποσοστό της Πειραιώς επιθυμεί σίγουρα να το πάρει πολύ φθηνότερα σε σχέση με την αποτίμηση που κάνει η ίδια η τράπεζα γι αυτή τη συμμετοχή της. Έτσι η διαγωνιστική διαδικασία σήμερα έχει «κολλήσει» και κάτω στον Πειραιά, στην Ακτή Μιαούλη, εκτιμούν πως δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο ο διαγωνισμός να αποβεί τελικά άγονος.
Πληροφορίες λένε πως πραγματοποιούνται ανεπίσημες επαφές στο παρασκήνιο με ένα και μόνο στόχο: να βελτιώσει ο όμιλος Γκριμάλντι την προσφορά του και να έρθει πιο κοντά στην αποτίμηση που έχει κάνει η Πειραιώς για τη συμμετοχή της. Κοντός ψαλμός αλληλούια…
Ωστόσο, το ζήτημα είναι αλλού. Η ακτοπλοΐα φαίνεται να ξεπερνά τα «πέτρινα χρόνια» της κρίσης και δείχνει τάσεις ανάκαμψης από το 2015 και μετά. Σίγουρα όμως έχει ανάγκη από επενδύσεις και το ερώτημα είναι αν όσοι είναι αντίθετοι στον αφελληνισμό της ακτοπλοΐας και πολύ περισσότερο στη δημιουργία ενός ναπολιτάνικου μονοπωλίου στις ακτοπλοϊκές συνδέσεις της χώρας, έχουν και πειστικές αντιπροτάσεις για να αποτρέψουν την «ιταλοκρατία» στο Αιγαίο.
Επιπλέον, υπάρχουν μερικά εύλογα ερωτήματα. Υπάρχει θέμα για την Επιτροπή Ανταγωνισμού; Κι αν υπάρχει το έχει αντιληφθεί; Ή θα κάνει τα «στραβά μάτια» όπως σε πλείστες άλλες περιπτώσεις; Διότι η δημιουργία μονοπωλίων δεν είναι κάτι άγνωστο στη χώρα αυτή, ειδικά με μια Επιτροπή Ανταγωνισμού η οποία ακόμη κι όταν αποφασίζει να ασχοληθεί με μια υπόθεση κάνει 10 χρόνια για να καταλήξει σε ένα «πρόστιμο – χάδι», το οποίο δεν έχει φυσικά καμία σχέση με τα κέρδη που εν τω μεταξύ έχουν βγει αλλά ακόμη κι αυτό είναι αμφίβολο αν πληρώνεται ποτέ.
Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
