Γιατί δεν μιλάει κανένας;
Πάλι αποκαΐδια ελληνικής σημαίας κι ένας καψαλισμένος ιστός, πριν μερικές μέρες, μπροστά από τα γραφεία της «Ομόνοιας» στους Αγ. Σαράντα. Είναι πλέον καθημερινή ρουτίνα στη Βόρειο Ήπειρο. Πλέον οι συμπατριώτες μας που ζουν εκεί έχουν σταματήσει να καταγγέλλουν τα περιστατικά στην αλβανική αστυνομία αφού όπως λένε δεν έχει κανένα νόημα.
Τα γραφεία είναι σε μια εμπορική περιοχή της πόλης, όπου όλα τα γειτονικά καταστήματα έχουν κάμερες, και δεν θα ήταν δύσκολο να βρουν τα ίχνη των δραστών. Συνεπώς, δεν μιλάμε για κάποιους τάχα μου «αλβανούς εξτρεμιστές» αλλά για την πολιτική του επίσημου αλβανικού κράτους.
Κι όμως δεν μιλάει κανένας, εδώ στην Ελλάδα. Δεν μιλούν οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες της Ηπείρου. Δεν μιλάει ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Δεν μιλάει ο αρμόδιος τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ. Τσιμουδιά!
Εντάξει, τη σιωπή σχετικά με την Κύπρο την καταλαβαίνω. Είναι το «μεγάλο παιχνίδι» με τα οικόπεδα του φυσικού αερίου. Καταλαβαίνω και τα «ήξεις – αφίξεις» με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, που είναι κι αυτό έργο της «Ισχυρής Ελλάδας» του Κώστα Σημίτη, μαζί με το ευρώ. Όμως τα όσα συμβαίνουν στην Αλβανία δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με την ίδια «στωικότητα», διότι αυτή η ανοχή αποθρασύνει τους βόρειους γείτονές μας και θα επιφέρει, αργά ή γρήγορα, άλλη μια μεγάλη καταστροφή.
Οι Έλληνες της Β. Ηπείρου είναι ο τελευταίος συμπαγής ελληνικός πληθυσμός εντός της Βαλκανικής και εκτός εθνικών συνόρων. Το ελληνικό κράτος, δυστυχώς, για δεκαετίες αποδείχθηκε ανίκανο να προστατέψει τους υπόλοιπους αντίστοιχους ελληνικούς πληθυσμούς: Κωνσταντινούπολη. Ίμβρος. Τένεδος. Κατεχόμενη Κύπρος. Ο ίδιος κίνδυνος επανάληψης ιστορικών τραγωδιών υπάρχει και σήμερα.
Δεν είναι κινδυνολογία. Ούτε εθνικισμός. Αυτά είναι σαχλαμάρες για να δικαιολογείται η αφωνία. Τα πράγματα θα πάρουν σύντομα άσχημη τροπή καθώς οι Αλβανοί αρχίζουν να πιστεύουν πως δεν θα γίνουν ποτέ «Ευρωπαίοι». Ήδη συμπεριφέρονται ρατσιστικά ακόμη και σε συμπατριώτες τους που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και τους αποκαλούν περιφρονητικά «Γιώργηδες». Σκεφτείτε τι αισθήματα τρέφουν για τους Έλληνες ομογενείς που ζουν στο διπλανό χωριό ή στο διπλανό σπίτι… ή για τους Έλληνες που ζουν στη διπλανή χώρα.
Σε μια στιγμή έξαρσης του αλβανικού εθνικισμού που απειλεί ήδη την ακεραιότητα των Σκοπίων, πολύ σύντομα και στο όνομα της « Μεγάλης Αλβανίας» που θα υποκαταστήσει το αφήγημα της «Ευρωπαϊκής Αλβανίας», θα δούμε ό,τι έχουμε δει και σε άλλες ιστορικές τραγωδίες. Την επόμενη φορά δεν θα είναι η ελληνική σημαία. Θα είναι η πέτρα στη βιτρίνα του καταστήματος που έχει Έλληνα ιδιοκτήτη. Και η επόμενη φωτιά θα είναι σε ορθόδοξη εκκλησία. Αφού ξέρουμε ιστορικά πως γίνονται αυτά… δηλαδή, τι περιμένουμε; Να φτάσει ο UCK στα ΙΚΕΑ των Ιωαννίνων για να ξυπνήσουμε; Δηλαδή, θα βάλει τις φωνές ο Φουρλής πριν το επίσημο ελληνικό κράτος;
Κι αφού δεν μιλάει κανείς, ας μιλήσει τουλάχιστον ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Αυτός είναι ο ρόλος του και η αποστολή του. Να οργανώνει την άμυνα και να εγγυάται την ασφάλεια ζωτικών εθνικών συμφερόντων και πάνω απ’ όλα την ασφάλεια του ελληνικού λαού. Κάνει άριστα που πηγαίνει και υψώνει την ελληνική σημαία στο Αγαθονήσι, αλλά οφείλει να κάνει πολλά περισσότερα στο «αλβανικό μέτωπο», καθώς δεν είναι αφελής για να πιστεύει πως αν ξεκινήσουν τα «παρατράγουδα» θα μείνουν στη Χιμάρα και στους Αγ. Σαράντα. Εκ του θεσμικού ρόλου του οφείλει να μιλήσει.
-
Να μεριμνήσει για την επαγγελματική στελέχωση της 8ης Μεραρχίας με βάση τα προβλεπόμενα για πολεμικές επιχειρήσεις, προσλαμβάνοντας επαγγελματίες οπλίτες που το επιθυμούν, με προτεραιότητα σε αυτούς ηπειρώτικης καταγωγής.
-
Εν τω μεταξύ ας οργανώσει μια μεγάλη στρατιωτική άσκηση με τη συμμετοχή τεθωρακισμένων, μερικά εκ των οποίων μπορεί και να «χάσουν το δρόμο τους» και να πάνε για ένα «φραπεδάκι» μέχρι τους Αγ. Σαράντα. Θα πούμε αυτό που λένε και οι Αλβανοί: « ε, συμβαίνουν κι αυτά καμιά φορά…».
-
Αν δεν συμμορφωθούν, να ζητήσει έκτακτη σύγκλιση του Υπουργικού Συμβουλίου προκειμένου να εισηγηθεί την επαναφορά του εμπολέμου με την Αλβανία.
Πριν βιαστούν διάφοροι «προοδευτικοί» εντός και πέριξ της πλατείας Κολωνακίου, να αναθεματίσουν αυτές τις σκέψεις, τους ζητώ απλά να σκεφτούν ψύχραιμα. Στην πραγματικότητα, την ειρήνη υπερασπίζεται μόνον αυτός που δείχνει πως δεν φοβάται τον πόλεμο. Αυτό λέγεται «αποτρεπτική ισχύς». Αλλιώς κανείς δεν σε παίρνει στα σοβαρά…
Σε αυτή τη φάση, λοιπόν, αυτά θα ήταν αρκετά. Μετά βλέπουμε…
Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
