ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ  ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ, ΛΟΓΙΣΤΕΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΤΕΝΕΚΕΔΕΣ-ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ & ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΙ, ΤΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ !!!
Όταν τα πρωτοείπαμε στο Κίνημα ΥΠΕΡΒΑΣΗ και τα ενσωματώσαμε για πρώτη φορά σε δικόγραφο, με την Ομαδική Αγωγή κατά των Τραπεζών για το Κούρεμα των Δανείων μας, ακόμη και οι Δικαστές μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους, επειδή τους ζητούσαμε να αναγνωρίσουν ότι, όλες οι επίδικες δανειακές μας συμβάσεις είναι ΑΚΥΡΕΣ, επειδή οι τράπεζες μας χορήγησαν ενσυνείδητα παράνομα, όλα τα αντίστοιχα δάνεια, παραβιάζοντας ευθέως, με δική τους αποκλειστική ευθύνη και υπαιτιότητα, το ισχύον νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο !!!
ΚΛΙΚ ΕΔΩ :

Διαβάστε τι γράφει το βιβλίο της Γ’ Λυκείου για τον δείκτη ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων (20%) και το ανώτατο ύψος των δανείων που έχουν, κατά το νόμο και το κανονιστικό πλαίσιο της ΤτΕ, τη δυνατότητα να χορηγούν οι τράπεζες :
Όπως κάθε επιχείρηση, έτσι και η εμπορική τράπεζα έχει ως αντικειμενικό στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Όσο αυξάνονται τα δάνεια που χορηγεί, τόσο αυξάνονται οι τόκοι που εισπράττει και, επομένως, και τα κέρδη της. Συνεπώς, μεγιστοποίηση του κέρδους θα σήμαινε ουσιαστικά μεγιστοποίηση των χρηματικών ποσών που χορηγεί η τράπεζα. Υπάρχουν όμως δυο σοβαροί περιορισμοί στις δανειοδοτήσεις. Ο ένας προέρχεται από την πολιτική και τους κανονισμούς που επιβάλλει η Κεντρική Τράπεζα, όπως ο καθορισμός του ποσοστού των ρευστών διαθεσίμων. Τα ρευστά διαθέσιμα είναι ένα απόθεμα χρημάτων που οφείλει να κρατάει η εμπορική τράπεζα στο ταμείο της. Για παράδειγμα, όταν η Κεντρική Τράπεζα καθορίσει το ποσοστό των ρευστών διαθεσίμων στο 20%, τότε οι εμπορικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες για κάθε 100 ευρώ που καταθέτουν οι πελάτες τους, να κρατούν στο ταμείο τους 20 ευρώ και έχουν δυνατότητα να δανείσουν τα υπόλοιπα 80 ευρώ.
Ο άλλος περιορισμός προέρχεται από τις ίδιες τις εμπορικές τράπεζες, που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν την επιστροφή των χρηματικών κεφαλαίων που δανείζουν μαζί με τους τόκους. Για το λόγο αυτό, όταν μια τράπεζα χορηγεί κάποιο δάνειο, φροντίζει να ερευνά την οικονομική κατάσταση του δανειοδοτούμενου και τη δυνατότητα της αποδοτικής χρησιμοποίησης του δανείου, δηλαδή επιδιώκει την εξασφάλιση των κεφαλαίων της.
Γενικά, οι εμπορικές τράπεζες επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση των κερδών και ταυτόχρονα την ελαχιστοποίηση του κίνδυνου τον οποίο αναλαμβάνουν.
Οι δύο αυτές επιδιώξεις είναι σε κάποιο βαθμό αντίθετες. Όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος των δανείων που δίνει μια τράπεζα, τόσο πιο πολλά είναι τα έσοδα της και, συνεπώς, τα κέρδη της, αλλά τόσο πιο μεγάλος και ο κίνδυνος απώλειας χρηματικών κεφαλαίων. Τελικά η πολιτική των δανειοδοτήσεων είναι τέτοια, ώστε να επιτυγχάνονται υψηλά κέρδη, χωρίς υπερβολικούς κινδύνους.
Διαβάστε τώρα τι λέει η Ομαδική Αγωγή του Κινήματος ΥΠΕΡΒΑΣΗ για τη νομιμότητα των δανειακών μας συμβάσεων :