Ο «κακός» Σόϊμπλε απο καιρό τώρα όπως και στα τελευταία Eurogroup, υποστήριξε και υποστηρίζει το φιλικό Grexit αρχικά με διπλό νόμισμα, τη συνύπαρξη δηλ. ευρώ και δραχμής για ένα ορισμένο διάστημα και αργότερα έκδοση της δραχμής με υποτίμησή της κατά 25% ( 1 δραχμή = 0,75 ευρώ). Για να υποστηριχθεί η μη περαιτέρω υποτίμηση της, οι Εταίροι θα διέθεταν αρχικά 25 δις ευρώ για την αγορά δραχμών και σε δεύτερη φάση άλλα 25 δις, συνολικά δηλ. 50 δις. Επίσης συζητάνε για κούρεμα και αναδιάρθρωση του χρέους, ενώ παλαιότερο ο «κακός» Σόϊμπλε είχε αφήσει ανοιχτό και το ενδεχόμενο πληρωμής πολεμικών αποζημιώσεων.
Η πρόταση αυτή έγινε παλαιότερα στον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δεν τη συζήτησε ή την ειρωνεύτηκε. Για τον ίδιο σκοπό, είχε επισκεφτεί πριν από το δημοψήφισμα την Αθήνα το καλοκαίρι του 2015, ο συνεργάτης του Σόϊμπλε διαπρεπής οικονομολόγος Τόμας Μάγερ, ο οποίος αναφέρθηκε πιο αναλυτικά στην πρόταση του φιλικού Grexit σε συνεντεύξεις του που πέρασαν μάλλον απαρατήρητες. Προφανώς για τον ίδιο σκοπό, συναντήθηκε και με τον Αλέξη Τσίπρα.
Όμως, ο Πρωθυπουργός αντί να αρπαχτεί απ’ αυτή την πρόταση και να διαπραγματευτεί για τη βελτίωσή της, προτίμησε ένα τρίτο μνημόνιο-ταφόπλακα για τη χώρα, τρισχειρότερο από τα προηγούμενο. Και ακολούθησαν ακόμα χειρότερα μνημόνια που επιφέρουν καταστροφικές ρυθμίσεις για την ελληνική οικονομία και ξεπουλούν τα «ασημικά» της χώρας. Το ερώτημα είναι γιατί ; Γιατί αυτή η επιμονή στον ψυχωτικό ευρωμαζοχισμό της καταστροφής ;
Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα είναι ότι, για να προτείνει κάτι ο Σόϊμπλε δεν μπορεί παρά να είναι βλαπτικό για τη χώρα μας, με δεδομένη την όλη πολιτεία και τη στάση του ανδρός. Γεγονός είναι ότι, ο Γερμανός Λύκος κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Το κύριο μέλημά του είναι η δημιουργία μιας ισχυρής ευρωγερμανικής ζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, ώστε να υπάρξει η απόλυτη κυριαρχία του Βερολίνου. Στα σχέδιά του αυτά, δε χωράει σήμερα η Ελλάδα.
Αν ανατρέψει τους αυστηρούς κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να κάνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Η Γαλλία του ελάχιστου Φρανσουά Ολάντ και τώρα του μικρού Μακρόν, μια σκιά των Ντε Γκώλ, Ντελόρ, Μιτεράν, Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, προσπαθεί να αποτρέψει το γερμανικό σχέδιο επιδιώκοντας τη χαλάρωση της ευρωζώνης. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιεί ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα, η παραμονή της οποίας στο ευρώ εξυπηρετεί τα δικά της σχέδια. Στο πλευρό της Γαλλίας συντάσσονταν οι ΗΠΑ των Ομπάμα –Κλίντον , οι οποίες ανησυχούν για την ανεξέλεγκτη ισχυροποίηση της Γερμανίας. Και το μάρμαρο το πληρώνουμε εμείς. Όπου μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα μυρμήγκια.
Ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε, τονίζεται και πάλι, επιδιώκει το Grexit για τους δικούς του λόγους που κατά ιστορική συγκυρία μας ευνοούν. Εδώ και καιρό έχει καταρτίσει ένα από τα πολλά Plan B, το οποίο, κακώς το απέρριψε ο Αλέξης Τσίπρας με προτροπή και του Γιάνη Βαρουφάκη, κι΄ας λέει τώρα ο τελευταίος ότι θέλει. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, εδώ που έφτασε τη χώρα η καταστροφική δημιουργική ασάφεια των Τσίπρα-Βαρουφάκη με το μακρόσυρτο διαπραγματευτικό μονόδρομο της ψυχωνευρωτικής ευρωλαγνείας, η πρόταση Σόϊμπλε, αν δεν περιέχει αστερίσκους και υποσημειώσεις, είναι λιγότερο κακή από τον τρίτο αριστερό τα μνημόνια της ταφόπλακας που υπογράφουν το ένα μετά το άλλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕ με την ουσιαστική συνηγορία της επίσης μνημονικής αντιπολίτευσης.
Ποιος εχέφρων και λογικός άνθρωπος μπορεί να απορρίψει την πρόταση για φιλικό προσωρινό Grexit με παραμονή και βοήθεια από την ΕΕ που ανοίγει το δρόμο για ορθοπόδηση της χώρας και να αποδεχτεί τις καταστροφικές υφεσιακές ρυθμίσεις της απέραντης φτωχοποίησης και υποτέλειας που προβλέπουν τα μνημόνια.; Γιατί άραγε τόση απέραντη, ατεκμηρίωτη, μαζοχιστική ευρωλαγνεία; Μήπως γιατί αυτό υπέδειξαν οι ΗΠΑ ;
Το προσωρινό ή μόνιμο Grexit σε διάφορες εκδοχές, δεν αποτελεί φυσικά αποκλειστική πρόταση του Λύκου του Βερολίνου. Έχουν προηγηθεί πολλές σοβαρές μελέτες και σχετικές εναλλακτικές προτάσεις από διάφορες πλευρές, όπως και από τη δική μας. Είναι τουλάχιστον στρεψόδικο το επιχείρημα ότι, δεν υπάρχει τέτοιο σοβαρό σχέδιο.
Σε περίπτωση που επιλεχθεί η στάση πληρωμών, μπορούμε να εκδώσουμε τίτλους προσωρινού ανταλλάξιμου νομίσματος για εσωτερικές αγορές που μπορούν να τονώσουν την εγχώρια παραγωγή και να μας απαλλάξουν από το εκβιαστικό στραγγάλισμα της ρευστότητας που επέβαλλαν καταχρηστικά οι δανειστές μας. Οι οποίοι κατέχουν τα κλειδιά του κουμπαρά και μας χορεύουν. Και θα μας χορεύουν και θα μας βιάζουν στο διηνεκές αν συνεχίζουμε στο δρόμο της γελοίας «επιθετικής επαιτείας», της δουλοφροσύνης και υποτέλειας.
‘Όσο για τον μπαμπούλα του επαπειλούμενου υπερπληθωρισμού, είναι τουλάχιστον αστήρικτο να πιστεύεται ότι θα εμφανιστεί ορμητικά σε μια οικονομία που μαστίζεται από αρνητικό πληθωρισμό και όπου αξιοποιείται λιγότερο από το 40-50% του παραγωγικού και εργατικού της δυναμικού. Ο πληθωρισμός θέλει πολύ φωτιά για να αναπτυχθεί όπου υπάρχει απόλυτο οικονομικό ψύχος. Και φυσικά, μπορεί να τιθασευθεί με έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος. Αλλά οι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι δεν σκέφτονται το συμφέρον της χώρας. Απλώς εκτελούν έξωθεν εντολές. Και τα εξωνημένα ΜΜΕ τους ακολουθούν και υπερθεματίζουν στον όλεθρο της καταστροφής.
Και τελικά, σχετικά με το όλα ή τίποτα που πρεσβεύουν ορισμένοι αστοίχειωτοι ψευτοδραχμηστές παλικαράδες της πεντάρας, αναρωτιόμαστε μήπως τελικά παίζουν συνειδητά το παιχνίδι του τίποτα και της αέναης καταδίκης της χώρας στη νεοταξίτικη γερμανική ευρωκατοχή.
