Στίς 19 Ἰουνίου μᾶς ἐπισκέφθηκε στήν Ροδόπη ὁ Τοῦρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ, ἐπιστρέφοντας ἀπό τήν Ἀθήνα. Ἠρθε ἀεροπορικῶς στήν Ἀλεξανδρούπολη μέ συνοδεία τριῶν ὑπουργῶν του καί λόγῳ περιορισμένου χρόνου περιέκοψε τό πρόγραμμά του. Στό συσκευαστήριο κερασιῶν πού ἔστησε ὁ Λεβέντ Σαδίκ Ἀχμέτ πῆγε μόνο ὁ ὑπουργός Ναυτιλίας, στό κεντρικό Ἐσκί Τζαμί πῆγε ἡ σύζυγος τοῦ Γιλντιρίμ (καί μετά στήν “Τουρκική Νεολαία”), ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐπισκέφθηκε τό τέμενος Κιρμαχαλέ στήν ὁδό Φιλιππουπόλεως καί μετά πῆγε στό ἰφτάρ (δεῖπνο) πού ὀργάνωσαν οἱ προξενικοί στό χωριό Λύκειο. Ἐκεῖ μίλησε κιόλας ἀλλά δέν εἶπε κάτι ἐπιλήψιμο ἤ προκλητικό.
Αὐτός πού κινήθηκε στή γνωστή γραμμή τῶν ἐθνικιστικῶν ὑπαινιγμῶν ἦταν ὁ …συντοπίτης μας ὑπουργός Ἐργασίας καί Κοινωνικῶν Ἀσφαλίσεων Μεχμέτ Μουεζίνογλου, πού πέρα ἀπό τήν διαρκή του ἀναφορά στήν “Δυτική” Θράκη καί στά “ἐδάφη” (λές καί δέν ὑπάρχουν χῶρες καί κράτη!) ἐπέμεινε στά “προβλήματα” πού συναντοῦν οἱ ντόπιοι μουσουλμάνοι. Εἶπε χαρακτηριστικά καί ἐπί λέξει: “Τό νά ἔχουν οἱ Δυτικοθρακιῶτες στήν Ἑλλάδα, μιά χώρα-μέλος τῆς Ε.Ε. ἀντιμετώπιση πολίτη Β΄ κατηγορίας στά θέματα τοῦ δικαιώματος ἐκπαίδευσης, τῶν ἐκλεγμένων μουφτήδων ἤ καί σέ οἰκονομικό ἐπίπεδο, εἶναι κάτι πού τό ἀντιμετωπίζουν μέ θλίψη”!!!
Καί κατέληξε μέ κάτι πιό …αἰσιόδοξο: “Ἀλλά νά μήν ξεχνᾶνε ποτέ τό ἑξῆς, δίπλα στίς ἐλπίδες τους ὑπάρχει ἡ στήριξη τοῦ ἰσχυροῦ τουρκικοῦ ἔθνους τῶν 80.000.000 ἀνθρώπων. Ὑπάρχει ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ ἰσχυροῦ κράτους τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας.”
Ξέρω πώς δέν ἀκούγεται πολύ διπλωματικό ἀλλά μήπως ἦρθε ἡ ὥρα νά τόν στείλουμε στόν διάολο; Ἀρκετά δέν ἀνεχτήκαμε ἄλλοτε τίς κλαψομούνικες δηλώσεις του γιά τό δυτικοθρακιώτικο “κομμένο μέλος τοῦ τουρκικοῦ ἔθνους”, ἄλλοτε τό παραλήρημα μεγαλείου – ὑπουργός Ὑγείας τότε – μέ τίς μετακομιδές ἀσθενῶν γιά (ἀποτυχημένη, τελικά) θεραπεία στήν Πόλη κι ἄλλοτε μέ συγκαλυμμένες πλήν σαφέστατες ἀπειλές σάν τίς χθεσινές; Κάποια στιγμή πού ξεκουμπίστηκε ἀπό ὑπουργός – μέ κατηγορίες γιά διαφθορά – ὁ Ἐγεμέν Μπαγίς γλυτώσαμε ἀπό τίς ἀπίστευτες ἀθλιότητές του, τώρα μέ τόν Μουεζίνογλου τί θά γίνει; Θά περιμένουμε νά τόν πιάσουν στήν Τουρκία κι αὐτόν μέ τή γίδα στόν ὧμο ἤ μποροῦμε ὡς κυρίαρχο κράτος νά διαμηνύσουμε ὅτι ἡ ἐδῶ παρουσία καί ρητορική του μᾶς δημιουργεῖ προβλήματα;
Στά θετικά τῆς περιοδείας ἦταν πρῶτον τό γεγονός ὅτι ὁ ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν Γ. Ἀμανατίδης συνόδευε τόν Τοῦρκο πρωθυπουργό (καί δέν ἁλώνιζε ἀνενόχλητος ὁ τελευταῖος) ἀλλά καί ἡ ἀπουσία τοῦ τουρκομουφτῆ Σερήφ ἀπό τήν προσευχή στό τέμενος Κιρμαχαλέ (πού θά στρεφόταν κατά τῆς ἔννομης τάξης τῆς χώρας μας). Στά ἀρνητικά ὅτι ἔχουμε πιά ἀποδεχθεῖ τίς κάθε τρεῖς καί δύο “ἐπιθεωρήσεις” τοῦ τόπου μας ἀπό Τούρκους ἀξιωματούχους ὑψηλοτάτου ἐπιπέδου – ἤδη ὁ Γιλντιρίμ ἔδωσε στούς κατοίκους ραντεβού τόν Σεπτέμβριο!
Ὑπάρχει κάποιος λόγος νά τό ὑφιστάμεθα αὐτό, χριστιανοί καί μουσουλμάνοι; Μέ τό τακτικό αὐτό τουρκικό σφράγισμα στό μέτωπο τῆς μειονότητας, τό κλῖμα γίνεται ἀκόμη βαρύτερο γιά τούς μή τουρκογενεῖς Πομάκους καί Ρομά προκειμένου νά ἐκδηλωθοῦν καί νά διεκδικήσουν τήν διαφορετικότητά τους.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τό πλειονοτικό χριστιανικό στοιχεῖο δέν κατανοεῖ τήν σκοπιμότητα τέτοιων περιοδιῶν πού βάζουν ἀπέναντι ἕνα μέρος τῆς κοινωνίας μέ τό ὁποῖο ἀναζητᾶ κοινό ἔδαφος καί κουλτούρα συνύπαρξης. Ἔχει δώσει ὁποιοδήποτε δικαίωμα ἡ τοπική κοινωνία καί ἐπικαιρότητα γιά νά νιώθει ἡ Ἀθήνα ὑποχρεωμένη νά συναινέσει στίς – σεμνές ἤ μή – γιορτές τουρκισμοῦ στή Θράκη;
Κώστας Καραΐσκος, Kομοτηνή
ΠΗΓΗ
