Το εμπνευσμένο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ραούλ Αρεβάλο, η Tζέσικα Τσαστέιν που ερμηνεύει υποδειγματικά μια αφανή ηρωίδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μια δροσερή ιταλική πολιτική σάτιρα που μάς υπενθυμίζει τη συλλογική ευθύνη για όσα συμβαίνουν, στις πρεμιέρες της εβδομάδας.
Στους κινηματογράφους και το αριστούργημα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα».
Η γυναίκα του ζωολογικού κήπου, ( Τhe Zookeeper’s Wife)
Σκηνοθεσία: Νίκι Κάρο
Παίζουν: Τζέσικα Τσαστέιν, Γιόχαν Χέλντενμπεργκ, Μάικλ ΜακΕλατον, Ντάνιελ Μπρουλ
H αληθινή ιστορία μιας εργαζόμενης μητέρας που έγινε ηρωίδα σώζοντας ανθρώπους και ζώα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βασισμένη στο ομώνυμο best-seller της Ντάιαν Άκερμαν, η οποία εμπνεύστηκε τη συγγραφή του από το ημερολόγιο της Αντονίνα Ζαμπίνσκι , η Νεοζηλανδή Νίκι Καρό υπογράφει ένα ευαίσθητο και στιλάτο δράμα εποχής, συστήνοντάς μας μια αφανή ηρωίδα.
Στην Πολωνία του 1939, η Αντονίνα και ο σύζυγός της Γιαν είναι απόλυτα αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλο, ενώ ο ζωολογικός κήπος της Βαρσοβίας λειτουργεί άψογα υπό την φύλαξη και τη φροντίδα τους.
Η γερμανική Κατοχή όμως σημαίνει και το τέλος του κήπου.
Το ζευγάρι πλέον αναγκάζεται να δίνει αναφορά στον ζωολόγο του Τρίτου Ράιχ, ο οποίος οραματίζεται ένα νέο επιλεκτικό πρόγραμμα αναπαραγωγής για τον κήπο. Προφασίζονται λοιπόν την εκτροφή χοίρων με σκοπό την προμήθεια κρέατος στα γερμανικά στρατεύματα, συνεχίζουν τη λειτουργία του κήπου και μεταφέρουν στα υπόγειά του όσους περισσότερους Εβραίους μπορούν μέσα στα εγκαταλελειμμένα κλουβιά και τα υπόγεια τούνελ του κήπου.
Η Καρό με ποιητικό ρεαλισμό, χωρίς όμως να αποφεύγει τους μελοδραματικούς τόνους, αποτυπώνει το δράμα του Ολοκαυτώματος, όμως μέσα στις τόσες ταινίες που έχουν γίνει πάνω στο θέμα αυτό δεν καταφέρνει να πρωτοτυπήσει.
Η ιστορία της έχει ένα σημείο που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά: γιατί ο άνθρωπος γίνεται χειρότερος από τα ζώα και πόσο απέχει το ένστικτο της επιβίωσης από την αποκτήνωση;
Η Καρό όμως αφήνει ανεκμετάλλευτο το συμβολικό επίπεδο της ιστορίας της κι επιλέγει μια πιο ασφαλή κι ακαδημαϊκή οδό, εστιάζοντας σε πιο απτά, άρα και πιο σίγουρα διανοήματα.
Σε κάθε περίπτωση όμως, δημιουργεί ενδιαφέρουσες ατμόσφαιρες, καταγράφει με λυρικό τρόπο την αγριότητα της εποχής και με πρωταγωνίστρια την εύθραυστη Τζέσικα Τσαστέιν, η οποία περιέργως μιλάει αγγλικά με πολωνική προφορά, υπογράφει το πορτρέτο μιας εκπληκτικής γυναίκας, που το όνομά της χάθηκε μέσα στη δίνη της ιστορίας,.
Τα παράπονα στον δήμαρχο, (L’ora legale) L’ORALEGALE
Σκηνοθεσία: Σάλβο Φικάρα& Βαλεντίνο Πικόνε
Παίζουν: Σάλβο Φικάρα, Βαλεντίνο Πικόνε, ΒιντσέντζοΑμάτο, Τόνι Σπεραντέο, Λέο Γκουλότα, ΣέρτζιοΦρίσκια, Αντόνιο Κατάνια
Στο μικρό χωριό της Σικελίας, Πιετραμάρε, πλησιάζουν δημοτικές εκλογές.
Για πάρα πολλά χρόνια, δήμαρχος ήταν ο διεφθαρμένος Γκαετάνο Πατάνε, ο οποίος είναι έτοιμος να συνεχίσει τη θητεία του.
Αυτή τη φορά όμως είναι υποψήφιος κι ο Πιερπάολο Νατόλι, υποδειγματικός πολίτης, γεμάτος ήθος και ιδανικά. Ενάντια στις πιθανότητες ο Πιερπάολο κερδίζει τις εκλογές και μια νέα εποχή νομιμότητας και τάξης αρχίζει. Είναι έτοιμοι όμως οι κάτοικοι της να την υποδεχτούν;
Δυο γνωστοί κωμικοί Ιταλοί ηθοποιοί και stand up comedians στήνουν μια χαριτωμένη πολιτική σάτιρα, που αν και δεν λέει κάτι καινούργιο, περιγράφει με χιούμορ πώς οι πολίτες έχουν ευθύνη για όσα συμβαίνουν.
Σε μια μικρή πόλη της Κάτω Ιταλίας, – οι συσχετισμοί με την ελληνική περιφέρεια κι όχι μόνο είναι παραπάνω από εμφανείς- κανένας νομός και κανόνας δεν τηρείται, με αποτέλεσμα το χάος.
Οι κάτοικοι αγανακτισμένοι αποφασίζουν να διώξουν τον διεφθαρμένο δήμαρχό τους και στις εκλογές δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Πιερπάολο Νατόλι, ένα υπόδειγμα τιμιότητας.
Όταν εκείνος αναλαμβάνει την δημαρχία, αποφασίζει να βάλει σε τάξη τα πράγματα. Όμως η τήρηση των κανόνων αναστατώνει την καθημερινότητα των κατοίκων , που έχουν μάθει να ζουν με ρουσφέτια, να αδιαφορούν για το κοινό καλό και να εξυπηρετούν μόνο τα μικροσυμφέροντά τους.
Οι πάλαι ποτέ υποστηρικτές του Νατόλι- ακόμα και η ίδια του η οικογένεια- στρέφονται εναντίον του, επιλέγοντας αυτό που τους « βολεύει περισσότερο».
Μέσα από μια σειρά χαριτωμένων κωμικών τύπων, οι δυο σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές καταγράφουν όλες της παθογένειες μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να τηρήσει το γράμμα του νόμου. Χωρίς να παρουσιάζουν τους ανθρώπους ως τέρατα, αλλά προσδίδοντάς τους μια παράδοξη αθωότητα βάζουν τον θεατή τους να αναλογιστεί το δικό του μερίδιο ευθύνης για την πόλη του, την χώρα, του , ακόμα και τον κόσμο. Κι αν στο φινάλε μοιάζουν απαισιόδοξοι, πάντα φροντίζουν να αφήνουν ανοιχτό ένα μικρό παράθυρο στην ελπίδα.
Χρησιμοποιώντας κλασικά γκανγκ, διατηρούν το χιούμορ τους και με ανάλαφρο τρόπο μιλάνε για ένα καυτό θέμα, που συχνά επιλέγουμε να παραβλέπουμε, στήνοντας μια κλασική κωμωδία, που σε σημεία θυμίζει παλιό ελληνικό σινεμά.
Η Οργή ενός Υπομονετικού Ανθρώπου, (Τarde Para la Ira / The Fury of a Patient Man)
Σκηνοθεσία: Ραούλ Αρεβάλο
Παίζουν: Αντόνιο ντε λα Τόρε, Λουίς Καγιέχο, Ρουθ Ντίαζ
Ο Χοσέ είναι ένας μοναχικός και ντροπαλός άνδρας. Ένα πρωινό, πηγαίνει για καφέ στο μπαρ όπου δουλεύει η Άνα. Ο ερχομός του της δίνει κουράγιο, αφού εκείνη έχει περάσει οχτώ χρόνια περιμένοντας τον Κούρο, τον σύζυγό της, να εκτίσει την ποινή του για μια αιματηρή ληστεία. Ο Κούρο αποφυλακίζεται, ελπίζοντας πως θα μπορέσει να ξεκινήσει απ’ την αρχή με την γυναίκα και το παιδί του. Όμως η συνάντησή του με τον Χοσέ θα τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Τέσσερα βραβεία Γκόγια, ανάμεσά τους και αυτό της Καλύτερης Ταινίας για τον Ραούλ Αρεβάλο, που υπογράφει μια δυνατή ιστορία εκδίκησης.
Ο Χοσέ ένας ήσυχος άντρας, συναντάει μια γυναίκα, την Άνα, και προσπαθεί να την προσεγγίσει. Εκείνη είναι παντρεμένη με τον Κούρο, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή εξαιτίας μιας αιματηρής ληστείας που έχει διαπράξει.
Μια τρυφερή σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους, όταν ο άντρας της Άνα βγαίνει από τη φυλακή. Τα πραγματικά κίνητρα του Χοσέ θα αποκαλυφθούν και μια σκοτεινή ιστορία εκδίκησης , που αποκαλύπτει τη βίαιη φύση του ανθρώπινου είδους και τη ψευδαίσθηση της εξιλέωσης, έρχεται σε πρώτο πλάνο.
Ο Αλβάρο, όντας ο ίδιος ένας πολύ καλός ηθοποιός, καθοδηγεί με μαεστρία τους πρωταγωνιστές του σε ένα παιχνίδι μίσους και συγχώρεσης. Μέσα από τις ερμηνείες τους, που τους παρακολουθεί με την κάμερα στο χέρι, καλλιεργεί μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και σασπένς ακόμα κι όταν όλα πια είναι ξεκάθαρα, ενώ δημιουργεί πάντα ένα ενδιαφέρον ερωτηματικό για το ποιος είναι τελικά ο υπομονετικός άνθρωπος της ταινίας.
Χωρίς να παίρνει θέση, καταγράφει με έξυπνη κινηματογράφηση και εσωτερικές εντάσεις, όλες τις πλευρές, επιμένοντας στα αδιέξοδά τους, αλλά και τη μεταστροφή τους, σε ένα εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο.
Πάρτι Γυναικών, ( Rough Night)
Σκηνοθεσία: Λουσία Ανιέλο
Παίζουν: Σκάρλετ Γιόχανσον, Κέιτ Μακίνον, Τζίλιαν Μπελ, Ιλάνα Γκλέιζερ, Ζόι Κράβιτς, Τάι Μπαρέλ
Πέντε κολλητές φίλες από το πανεπιστήμιο ξανασυναντιούνται δέκα χρόνια μετά για ένα ξέφρενο bachelorette πάρτι στο Μαϊάμι. Τα πράγματα παίρνουν ξαφνικά μια απροσδόκητα τροπή όταν κατά λάθος σκοτώνουν έναν στρίπερ. Προσπαθώντας να αποφασίσουν τι θα κάνουν, η νύχτα θα τις οδηγήσει σε τρελά μονοπάτια και θα τις φέρει πιο κοντά από ποτέ.
Η Λουσία Ανιέλο προσπαθεί αδέξια να κινηθεί στα μονοπάτια ενός θηλυκού «Hangover», κι ενώ η γυναικεία της οπτική σώζει ένα αδύναμο σενάριο από το κιτς, δεν καταφέρνει τελικά να σκάσει το χείλι μας ούτε για ένα λεπτό.
Πέντε φίλες από το κολέγιο που ξεφάντωναν μέχρι πρωίας, πλέον έχουν ωριμάσει, έχουν αλλάξει ζωή, όμως ο επικείμενος γάμος μιας εξ αυτών, θα τις οδηγήσει στο Μαϊάμι για ένα μπάτσελορ πάρτι. Όταν ο στρίπερ που έχουν καλέσει ως ατραξιόν της βραδιάς πέφτει νεκρός, θα μπλεχτούν σε μια απίστευτη κι απολύτως μη αληθοφανή περιπέτεια, που υποτίθεται ότι θα τις φέρει πιο κοντά.
Η Ανιέλο είναι από τις λιγοστές γυναίκες σκηνοθέτιδες στο Χόλιγουντ, αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει να πάρει το αίμα της πίσω, μιας και το σενάριο που έχει στα χέρια της εξαντλείται σε σεξιστικά και για τα δυο φύλα αστεία, ενώ τα πιο «σκοτεινά του σημεία» δεν βοηθούν στον κωμικό ρυθμό, ούτε όμως προσδίδουν μια ταραντινική ατμόσφαιρα στο όλο εγχείρημα.
Παρόλα αυτά επιμένει σε μια ρεαλιστική αντιμετώπιση των σχέσεων που αναπτύσσουν – ελάχιστα είναι η αλήθεια- οι ηρωίδες της, αλλά δυστυχώς δεν έχει περιθώρια για ανατροπές και κλιμακώσεις. Το μόνο ευτύχημα είναι ότι αντιστέκεται στην κακογουστιά -όσο μπορεί δηλαδή- κι έτσι γλιτώνει τις πολλές μπαλαφάρες.
Οι πέντε πρωταγωνίστριες, με μοναδική ίσως εξαίρεση την Μακίνον (SaturdayNight Live) , έχουν να αντιμετωπίσουν χάρτινους χαρακτήρες, καθόλου αστείους, εξαιρετικά κοινότοπους κι έτσι η ενέργειά τους καταναλώνεται σε μια συμβατική προσέγγιση , προκειμένου να προφυλαχτούν.
Οδηγός Οικογενειακής Επιβίωσης, (C’est Quoi Cette Famille ?!)
Σκηνοθεσία Γκαμπριέλ Ζιλιέν-Λαφεριέρ
Παίζουν: Ζιλί Γκαγιέ, Τιερί Νεβίκ, Ζιλί Ντεπαρντιέ, Λουσιέν Ζαν-Μπατίστ, Κλοντιά Ταγκμπό, Φιλίπ Κατερίν, Σαντάλ Λαντεσού
Ο δεκατριάχρονος Μπαστιέν βρίσκεται στο κέντρο μίας «πολυσυλλεκτικής» οικογένειας: με 6 ετεροθαλή αδέλφια, 8 γονείς και εξίσου πολλά σπίτια και μετακινήσεις, η οικογενειακή του ζωή είναι πολύ πιο περίπλοκη από την σχολική. Η υπομονή όμως έχει κι ένα όριο: τα παιδιά αποφασίζουν να επαναστατήσουν και να αντιστρέψουν τους κανόνες.
Όλοι μαζί, καταλαμβάνουν ένα ευρύχωρο διαμέρισμα και βάζουν τους γονείς στη θέση τους!
Έχοντας εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη πλάι σε σπουδαίες φιγούρες του auter κινηματογράφου, ο Γκαμπριέλ Ζυλιέν-Λαφεριέρ είναι αναμφίβολα ένας δημιουργός που ξέρει να χειρίζεται τα παιδιά. Πέρα από την σωστή καθοδήγηση του καστ, ακόμα και το κατάλυμα της οικογένειας- ένα αξιοζήλευτο, αυθεντικά παριζιάνικο διαμέρισμα 280 τετραγωνικών- λειτουργεί στην ταινία ως ένας ξεχωριστός χαρακτήρας από μόνος του. Στην αρχή, μοιάζει υπερβολικά μεγάλο και σκοτεινό, αλλά στη ροή της ιστορίας, με λίγες μικρές, αποφασιστικές διορθώσεις από τα παιδιά, αλλάζει άρδην.
Με ένα κωμικό, περιπετειώδες στιλ, που στο πρώτο μισό της ταινίας μας φέρνει, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, στο πνεύμα του σπουδαίου «Goonies» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, το «Οδηγός Οικογενειακής Επιβίωσης» θα σας κάνει να γελάσετε αυθόρμητα, σαν παιδί!
S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα, (Dr. Strangelove or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb)
Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Παίζουν: Πίτερ Σέλερς, Τζορτζ Σ. Σκοτ, Στέρλινγκ Χέιντεν
Η αξεπέραστη πολιτική σάτιρα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ βασισμένη στο μυθιστόρημα θρίλερ του Peter George’s « Red Alert».
Ένας μανιώδης αντικομουνιστής Στρατηγός, ο Τζακ Ρίπερ, είναι διοικητής μιας αμερικανικής αεροπορικής βάσης.
Ο Ρίπερ αποφασίζει ότι ο πόλεμος είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση και δεν μπορεί να μένει στα χέρια των πολιτικών.
Έτσι εκμεταλλευόμενος ένα απόρρητο σχέδιο επίθεσης με πυρηνικά όπλα εναντίον της Ρωσίας, για το οποίο δεν απαιτείται η έγκριση του προέδρου των ΗΠΑ, στέλνει ένα βομβαρδιστικό Β52 της δικαιοδοσίας του να βομβαρδίσει με πυρηνικούς πυραύλους συγκεκριμένους, στρατηγικούς στόχους της Σοβιετικής Ένωσης.
Στη συνέχεια σφραγίζει το στρατόπεδο του και κλείνει όλες τις διόδους επικοινωνίας με το αεροσκάφος, ώστε να μην μπορεί κανείς να ανακαλέσει την επίθεση.
Οι υπεύθυνοι της αμερικάνικης κυβέρνησης, πληροφορούμενοι το γεγονός, καλούν έκτατο πολεμικό συμβούλιο και προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τη Σοβιετική Ένωση ώστε να ανατραπεί ο επικείμενος πυρηνικός πόλεμος.
Οι υπεύθυνοι των δύο χωρών επικοινωνούν μεταξύ τους και έρχονται σε συμφωνία, αλλά δεν κατορθώνουν να ανατρέψουν την καταστροφή, καθώς αποκαλύπτεται ότι η Σοβιετική ένωση έχει κατασκευάσει έναν υπολογιστή, ο οποίος είναι προγραμματισμένος να πυροδοτήσει πυρηνική αντεπίθεση, ένα σχέδιο ολοκληρωτικής καταστροφής του πλανήτη, στην περίπτωση που θα δεχθεί επίθεση.
Ο πρώην Ναζί και νυν ειδικός σύμβουλος επί θεμάτων πυρηνικού εξοπλισμού των ΗΠΑ, Dr.Strangelove, καλείται να δώσει την ύστατη λύση.
Μια θρυλική ταινία για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν ο λάθος άνθρωπος πατούσε το λάθος κουμπί, που παραμένει εντυπωσιακά επίκαιρη.
