Νίκος Χειλαδάκης – Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια αύξηση του φαινομένου της εμφανίσεως διαφόρων ξένων χριστιανικών ιεραποστολών, προτεσταντικού τύπου, οι οποίες μάλιστα αγοράζουν ώρα σε διάφορα τοπικά κανάλια της βορείου Ελλάδος, για να κάνουν θρησκευτική προπαγάνδα, δηλαδή ένα είδος έντεχνου προσηλυτισμού, αν και το ελληνικό σύνταγμα τυπικά απαγορεύει τον προσηλυτισμό.
Πρόσφατα μάλιστα εντυπωσιάστηκα από κανάλι πόλεως της κεντρικής Μακεδονίας, όπου παρουσιάζεται κάθε Κυριακή μια τελετή ευαγγελιστών, σε ένα χώρο όπου λέγεται “χώρος λατρείας” και ο οποίος θυμίζει περισσότερο αίθουσα διαλέξεων, φυσικά χωρίς καμμία λατρευτική εικόνα, που να θυμίζει οτιδήποτε που να έχει σχέση με την Ορθοδοξία.
Φανερό είναι, πως κάποια κεφάλαια εισρέουν κυρίως από την Αμερική,αλλά και από ευρωπαϊκές χώρες όπως Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία, για να προσελκύσουν διάφορους αφελείς Έλληνες πολίτες, οι οποίοι μέσα στην δίνη της μεγάλης κρίσεως, που περνά η ελληνική κοινωνία,πέφτουν εύκολα θύματα όλων αυτών των μεγαλόσχημων «θεατρίνων- ιεροκηρύκων», που εμφανίζονται συνήθως σαν “οι γνήσιοι ερμηνευτές της Βίβλου” και συνεπώς σαν οι πιο …σωστοί από όλους χριστιανοί.
Άσχετα βέβαια αν και οι ίδιοι μεταξύ τους ποτέ δεν συμφωνούν, καθώς ο κάθε ένας από αυτούς έχει και την δική του εκκλησία, κατά το πρότυπο των Αμερικανών.
Αυτοί οι «ηθοποιοί» της θρησκείας, κρατάνε πάντα επιδεικτικά μια Βίβλο στο χέρι τους, χρησιμοποιούν μεγαλόσχημα ρητορικά σχήματα, ξέρουν καλά πως να γοητέψουν με διάφορες θεατρικές χειρονομίες και δραματικές στάσεις, επιδιώκοντας να αιχμαλωτίσουν συναισθηματικά τους ακροατές-πιστούς τους.
Όταν είχα κάποτε ασχοληθεί με το θρησκευτικό φαινόμενο των ΗΠΑ, δηλαδή με αυτή την πανσπερμία των εκκλησιών και των ιεροκηρύκων-‘σόουμαν’, κατάλαβα ότι το σύστημα αυτό, λειτουργεί όπως λειτουργούσε εδώ και χρόνια στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα.
Και όλοι ξέρουμε που μας οδήγησε αυτό το πολιτικό σύστημα.
Στην Αμερική ο κάθε έξυπνος ταλαντούχος ιεροκήρυκας, έχοντας σχεδόν πάντα μαζί του ένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι πανεθνικής εμβελείας, διευθύνει μια τεράστια επιχείρηση καταγοητεύσεως πιστών, με αποτέλεσμα τα ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ των αφελών να σ υ ρ ρ έ ο υ ν στα ταμεία του. Αλλά το φαινόμενο αυτό δεν σταματά εδώ.
Καθώς υπάρχει ένας πολύ μεγάλος ανταγωνισμός, ο καθένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο και έτσι φτάνουμε σε ακραίες καταστάσεις, όπως να… πουλούν δισκοπότηρα (!) και …”θεία κοινωνία” μέσω ταχυδρομείου, (από διαφήμιση του αμερικανικού προτεσταντικού καναλιού ‘Daystar’), ή να “θεραπεύουν” διάφορους αφελείς αρρώστους, μάλλον π ρ ο π λ η ρ ω μ έ ν ο υ ς, σκουντώντας τους (!) στο μέτωπο και ρίχτοντας τους στο έδαφος!
Εδώ διακρίθηκε ο γνωστός μεγάλος «θεραπευτής ιεροκήρυκας», Μπένυ Χιν, που κυριολεκτικά όταν τον παρακολούθησα σε κάποια τηλεοπτικά θεραπευτικά του ‘σόου’, έμεινα αποσβολωμένος από το μεγάλο υποκριτικό του ταλέντο.
Ένα άλλο ευτράπελο όλης αυτής της θρησκευτικής τηλεοπτικής παραστάσεως, είναι το πα-ρα-λή-ρη-μα στο οποίο οδηγούν πολλούς από τους πιστούς τους.
Στο τέλος μιας ακόμα συγκλονιστική ομιλίας από αυτούς τους σαγηνευτές ιεροκήρυκες, οι «πιστοί» πέφτουν συγκλονισμένοι στο έδαφος, κλαίνε και ΟΔΥΡΟΝΤΑΙ, πολλοί χ τ υ π ι ο ύ ν τ α ι ακόμα και στο πάτωμα,ζητώντας… συγχώρεση από τις αμαρτίες τους, φτάνουν δηλαδή ακόμα και στο σημείο του δαιμονισμού, για να…σώσουν τις ψυχές τους.
Αλλά το πιο ενδιαφέρων κομμάτι αυτής της ψυχοπαθολογικής θρησκευτικότητος, είναι οι λεγόμενοι «χαρισματικοί».
Αυτοί πιστεύουν ότι πέφτοντας στο έδαφος και κάνοντας όλα τα παραπάνω, παίρνουν την “φώτιση από το Άγιο Πνεύμα” και στην συνέχεια σαν νέοι «απόστολοι»… “μιλούν” ξένες γλώσσες, η περίφημη γλωσσολαλιά.
Ο Σεραφείμ Ρόουζ, ο μεγάλος αυτός Αμερικανός, άγιος της Ορθοδοξίας, στο βιβλίο του, «Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος», ξ ε σ κ ε π ά ζ ε ι αυτή την απάτη καθώς αποδεικνύει πως όχι μόνο μετά την «φώτιση» τους δεν μιλούν ξένες γλώσσες, αλλά μονάχα διάφορες ακατανόητες ασυναρτησίες, που τις ονομάζουν «θαύμα».
Ένας άλλος Αμερικανός αναζητητής, που προέρχεται από μια μεγάλη προτεσταντική οικογένεια, ο Frank Scheffer, στο βιβλίο του, «Αναζητώντας την Ορθόδοξη Πίστη στον Αιώνα των Ψεύτικων Θρησκειών», τονίζει χαρακτηριστικά πως το σχίσμα των Παπικών και στη συνέχεια η οριστική αποκοπή των Προτεσταντών από την Ιερά Παράδοση, οδήγησε στο σημερινό ψ υ χ ο φ θ ό ρ ο δυτικό πολιτισμό, με όλα τα γνωστά αποτελέσματα της τεράστιας πνευματικής και κατα συνέπεια και της υλικής ΚΡΙΣΕΩΣ της συγχρόνου ανθρωπότητος. Στο ίδιο υπέροχο βιβλίο, παρομοιάζει την προτεσταντική πανσπερμία των ΗΠΑ σαν το, «Κουτί της Πανδώρας», που οδηγεί τον άνθρωπο στην καταστροφή.
Το θλιβερό όμως σε όλα αυτά είναι πως και πολλοί Έλληνες, στην πατρίδα της Ορθοδοξίας, γίνονται θύματα όλης αυτής της απάτης των διαφόρων προτεσταντικών και άλλων νεοταξικών δογμάτων, που επιδιώκουν να διαστρέψουν την ψυχή του νεοέλληνα από τις παραδοσιακές ορθόδοξες αξίες του και να τον μετατρέψουν σαν ακόμα ένα θύμα των θρησκευτικών εμπόρων, που μετρούν με τεράστια κεφάλαια τις προσηλυτιστικές τους επιτυχίες.
Σε αυτό, για να είμαστε ειλικρινείς, συμβάλλει και η τα τελευταία χρόνια απαξίωση της παραδόσεώς μας, ότι δηλαδή πιο πολύτιμο έχει να επιδείξει ο ελληνισμός και η Ορθοδοξία.
Επίσης σημαντικός παράγοντας της επιτυχίας όλων αυτών των θρησκευτικών λαοπλάνων, είναι και η μεγάλη κρίση που περνά η χώρα μας, δημιουργώντας όλο και περισσότερα εύκολα θύματα στους «ιεραποστόλους του τίποτα» και στους λαοπλάνους του χριστιανισμού.
Η ελληνική εκκλησία δεν πρέπει να «κ ο ι μ ά τ α ι», αλλά πρέπει να σταθεί στο ύψος της, γιατί ένα μικρόβιο αρχίζει από ένα όργανο και στο τέλος καταφέρνει να νεκρώσει όλο τον οργανισμό.
Θα κλείσω με μια προσωπική εμπειρία πριν από χρόνια όταν ήμουν στο Παρίσι. Σε ένα σπουδαστικό διάλλειμα με ένα φίλο μου αποφασίσαμε να πάμε να επισκεφτούμε μια φίλη μας, την Ελένη, που είχε παντρευτεί ένα Ολλανδό στην Χάγη της Ολλανδίας.
Αφού φτάσαμε αργά το βράδυ κοιμηθήκαμε και την επόμενη μέρα αρχίσαμε την ξενάγηση στην Χάγη, μια πραγματικά πανέμορφη πόλη.
Η Ελένη μας πήγε και σε ένα ναό προτεσταντικό, που όπως μας είχε πει θα εντυπωσιαστούμε από το εσωτερικό του. Αυτό το εσωτερικό ήταν ένας όχι πολύ μεγάλος χώρος με ξύλινους πάγκους που κοίταζαν προς το υποτιθέμενο ιερό του ναού. Εκεί δοκίμασα πράγματι μια μεγάλη έκπληξη.
Το υποτιθέμενο ιερό, δεν ήταν άλλο από ένα μεγάλος γκρίζος …βράχος, που ξεχώριζε για την ανώμαλη επιφάνεια του με ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό καρφωμένο κάπου στην μέση.
Όταν πλησίασα με απορία, ενώ οι άλλοι συζητούσαν γι’ αυτό το πρωτότυπο ιερό, μου έκανε εντύπωση μια ανεπαίσθητη δυσωδία και κάτι που διέκρινα στο πάτωμα σε μια άκρη του βράχου.
Κάτι μαύρα σημάδια που κινούνταν πολύ γρήγορα.
Πλησίασα και άλλο για να δω τι συμβαίνει και τότε δοκίμασα καινούργια έκπληξη. Εκεί στην άκρη του βράχου βρίσκονταν μια φωλιά από… μικρούς ποντικούς (!!!) που κυκλοφορούσαν αμέριμνοι, σίγουρα καλοταϊσμένοι.
Γύρισα πίσω και ερώτησα την Ελένη, τι είναι αυτό και εκείνη επέμενε, πως αυτό δείχνει την… ιερότητα του βράχου, αφού οι ποντικοί κυκλοφορούν χωρίς κανένα φόβο.
Αισθάνθηκα περίεργα και θυμήθηκε ένα ‘ντοκιμαντέρ’ που είχα δει τότε πρόσφατα στην γαλλική τηλεόραση που έδειχνε ένα μεγάλο ναό των Ινδουϊστών που ήταν αφιερωμένος στους… ποντικούς.
Οι ακαθαρσίες ήταν εκεί το ιερό στίγμα του προσκύνηματικού ναού, όπου χιλιάδες Ινδουϊστές πηγαίνουν κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν τα …ποντίκια.
Λέτε να φτάσουμε και εμείς σε αυτό το σημείο ;
Αλλοίμονο μας!
[Πηγή: http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/07/blog-post_59.html]
“Π Α Π Α Φ Λ Ε Σ Σ Α Σ”
