«Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ,ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΙ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ.»

Αγαπητέ κ. Morello

Έλαβον την επιστολήν σας και μετά προσοχής την ανέγνωσα. Μας γράφετε να μην εμποδίζωμεν την ένωσιν με τον Τοποτηρητήν του θρόνου του Πρωτοκορυφαίου Πέτρου, Πάπα Παύλον τον ΣΤ΄, διότι θα μετανοήσωμεν αιωνίως. Σας απαντώμεν, δεν λέγετε την αλήθειαν. Ημείς θέλομεν την ένωσιν και ευχόμεθα διαρκώς υπέρ της των πάντων ενώσεως. Υμείς, οι Παπικοί, εμποδίζετε αυτήν ουσιαστικώς. Και εάν δεν μετανοήσετε ενταύθα, εις την πρόσκαιρον ζωήν, θα μετανοήσετε εις τον Άδην, ένθα ουκ έστι μετάνοια!

Ημείς, οι Ορθόδοξοι Έλληνες, θέλομεν την ένωσιν κατά Χριστόν, υμείς οι Λατίνοι θέλετε αυτήν κατά Πάπαν. Εάν ο Πάπας ήτο σύμφωνος με τον Χριστόν, να μην αμφιβάλλετε ότι και ημείς οι Ορθόδοξοι, οι κατά Χριστόν ορθά φρονούντες, θα εδεχόμεθα την ένωσιν. Εφ΄όσον όμως ο Πάπας δεν συμφωνεί με τον Χριστόν, δεν είναι δυνατόν ποτέ , ποτέ να συμφωνήσωμεν με τον Πάπαν. Και άκουσον, αγαπητέ, την αλήθειαν, την οποίαν, όταν την γνωρίσεις και την δεχθείς, θα ομολογήσεις και θα χωρισθείς από τον Πάπαν και ενωθείς με τον Χριστόν και με ημάς, τους κατά Χριστόν φρονούντας Ορθοδόξους Χριστιανούς.

Ο Χριστός παρήγγειλλεν εις τους μαθητάς Αυτού και δι΄ αυτών και εις ημάς και εις όλους τους Χριστιανούς: «….ος αν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται διάκονος υμών, και ος εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος. Και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, άλλα διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών» (Μάρκ. 10,43-45), ίδε και (Ματθ. 20,26-28). Δεν εξήρεσε τον Πέτρον από τους άλλους μαθητάς μηδέ τους Πάπας. Δεν είπε: σύ Πέτρε και οι διάδοχοι σου Πάπαι να είσθε πρώτοι και να λέγετε ότι είσθε μεγάλοι!

Βλέπεις, αγαπητέ μου, ότι ο Πάπας δεν συμφωνεί με τον Χριστόν; Ο χριστός λέγει: εκείνος που θέλει να είναι πρώτος, ας είναι όλων δούλος, απ΄ όλους έσχατος, τελευταίος. Ενώ ο Πάπας τι λέγει; Εγώ είμαι πρώτος. Όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροι μου και πρέπει να με αναγνωρίσουν ως τοιούτον.

Ο Άγιος Ιωάννης ο θεολόγος γράφει: «εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ούκ έχωμεν, εαυτούς πλανώμεν και η αληθεία ουκ εστίν εν ημίν…, εάν είπωμεν ότι ούχ ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν αυτόν, και ο λόγος αυτού ουκ έστιν εν ημίν» ( Α’ Ιωάν. 1, 8-10). Βλέπεις αγαπητέ, ότι ο Αγ. Ιωάννης ο θεολόγος καθαρά, καθαρά λέγει ότι, εάν είπωμεν ότι δεν είμεθα αμαρτωλοί, πλανώμεθα και δεν λέγωμεν την αλήθειαν, λέγομεν ψεύματα. Ο Πάπας, όλοι οι μαθηταί και οπαδοί του λέγετε ότι είναι αλάθητος!

Πώς είναι δυνατόν, αγαπητέ να δεχθώμεν ένωσιν, εφ’ όσον ο Πάπας και υμείς οι Παπικοί είσθε ασύμφωνοι και ενάντιοι της διδασκαλίας του Ευαγγελίου του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και των Αγ. Αποστόλων; Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έδωκεν εντολήν εις τους μαθητάς του λέγων: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28,19), και «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται»(Μαρκ.16, 16). Και ταύτην την εντολήν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ο Πάπας και υμείς οι οπαδοί του αθετήσατε και, αντί να βαπτίζετε, ραντίζετε. Ο Χριστός δεν είπε ραντίζοντες αυτούς, άλλ’ είπε βαπτίζοντες, ούτε είπεν ο ραντισθείς σωθήσεται, άλλ’ ο βαπτισθείς σωθήσεται.

Ο οικουμενικός Διδάσκαλος, ο θεοκήρυξ Απόστολος των εθνών Παύλος, το στόμα του Χριστού, γράφει: «εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα» ( Εφες. 4, 5). Και η πρώτη αγία Οικουμενική Σύνοδος (εις την οποίαν ο Πάπας Ρώμης Σίλβεστρος είχεν αποστείλει αντιπροσώπους του τον Κορδούης Επίσκοπον και τους Πρεσβυτέρους Βίκτωρα και Βικέντιον) συνωδά με τον Απόστολον Παύλον μίαν πίστιν και εν βάπτισμα εις το σύμβολον της πίστεως εξέθεντο. «Πιστεύω εις ένα θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα… και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν… και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον… Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».

Τούτο το άγιον Σύμβολον της πίστεως εδέχθησαν και κατείχον όλοι οι Πάπαι και άπαντες οι της Δύσεως Χριστιανοί άχρι του 10ου αιώνος, οπότε αποχωρήσαντες και αποσχισθέντες της μίας αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και καταφρονήσαντες τον κορυφαίον Θεοκήρυκα απόστολον Παύλον, τας επτά αγίας Οικουμενικάς Συνόδους και τους συγκροτήσαντας αυτάς αγίους Πατέρας, ίδρυσαν δευτέραν, νέαν «Εκκλησίαν», την οποία ψευδώς ωνόμασαν Καθολικήν. Έκαναν προσθήκην εις το της πίστεως Σύμβολον και αντικατέστησαν το «εν Βάπτισμα» με ράντισμα και επίχυσιν ύδατος επί της κεφαλής του βαπτιζομένου. Εν συνεχεία οι κατά καιρούς Πάπαι ήλλαξαν, αντικατέστησαν όλα σχεδόν τα μυστήρια, κατεφρόνησαν τους ιερούς κανόνας, τας ιεράς Παραδόσεις, τας οποίας παρελάβομεν από τους αγίους Αποστόλους και αγίους Πατέρας.

Τας καταφρονήσεις και τας καινοτομίας των κατά καιρούς Παπών της Δύσεως βλέπων ο Λούθηρος, διαμαρτυρηθείς και μη εισακουσθείς, απεχώρησε της Δυτικής «Εκκλησίας» και αντί να επιστρέψει και αυτός εις την πρώτην Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, ίδρυσεν ιδικήν του, την των Προτεσταντών-Διαμαρτυρομένων. Οι τούτου δε διάδοχοι και οι του Καλβίνου ίδρυσαν πολλάς «εκκλησίας» και εξακολουθούν ακαταπαύστως να ιδρύουν. Ούτω η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία εγένετο πολλαί, η μία πίστις πολλαί, το εν Βάπτισμα πολλά βαπτίσματα. Πάσαι δε αι αταξίαι, πλάναι και αιρέσεις επήγασαν από την Δυτικήν «Εκκλησίαν», από τους πάπας, οι οποίοι τον άνωθεν της εκκλησίας υφαντόν χιτώνα διήρεσαν και εξέσχισαν εις πολλά τεμάχια. Ακολούθως οι Πάπαι δεν έπαυσαν, δεν εσταμάτησαν τας καινοτομίας. Έφθασαν εις το σημείον να καινοτομήσουν και εις εαυτούς, εις τα σώματά των. Ενώ ο Θεός, ο ποιητής και δημιουργός των απάντων, τους έπλασεν άνδρας, αυτοί ήλλαξαν την ανδρικήν των μορφήν και ξυρίσαντες τον πώγωνα και τον μύστακα μετεμορφώθησαν εις γυναίκας εναντίον του θελήματος του Θεού, δια να φανούν και εις τούτου ότι είναι ενάντιοι του θεού, ο Οποίος παρήγγειλε δια του Μωϋσέως εις τους Ισραηλίτας, και ιδιαιτέρως εις τους υιούς Ααρών, τους ιερείς, άλλα και εις ημάς και εις τους άνδρας όλων των γενεών: «ου φθαρείτε τον πώγωνα υμών» (Λευϊτ. 19,27). Πάντες οι άγιοι Προφήται, Απόστολοι, Όσιοι με γένεια ήσαν, και αυτός ο Θεός εφάνη ως παλαιός των ημερών εις τον Δανιήλ με γένεια. Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και Πατρός, ο Οποίος κατήλθεν εκ των ουρανών εις την γήν και έγινεν άνθρωπος όμοιος κατά πάντα με ημάς, εκτός της αμαρτίας, δια την σωτηρίαν ημών, με γένεια ήτο. Άλλα και οι εν Ιταλία Πάπαι προ του σχίσματος με γένεια ήσαν και οι άγιοι της Ιταλίας με γένεια εις παλιούς ναούς φαίνονται εζωγραφισμένοι.

Βλέπεις, αγαπητέ, είς πόσα λάθη και πλάνας η υπερηφάνεια εκρήμνισε τους Πάπας; Με το να υψώθησαν και εφαντάσθησαν ότι είναι ανώτεροι πάντων, συμπαρέσυραν και υμάς και όλους τους Δυτικούς εις την πλάνην να τους παραδέχεσθε ως αλάθητους! Πώς είναι δυνατόν να δεχθώμεν ένωσιν με εκείνους, που λέγουν και φρονούν και πράττουν εναντίον του θεού, ενάντια των πατρικών Παραδόσεων;

Ο Θεοκήρυξ απόστολος Παύλος γράφει: «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» (Β’ Θεσς. 2,15). Και πάλιν: «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ό παραλάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1,8-9).

Ωσαύτως ο θεοφόρος Ιγνάτιος λέγει: «πάς αξιόπιστος ή, καν νηστεύη, καν παρθενεύη, καν σημεία ποιή, λύκος σοί φαινέσθω εν προβάτου δορά, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενος».

Η δε Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος ορίζει: «άπαντα τα παρά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν και την διδασκαλίαν και καινοτομηθέντα η μετά τούτο πραχθησόμενα ανάθεμα γ’» (Συνοδικόν της αγίας Οικουμ. Ζ’ Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας. Τριώδιον Κυριακή της Ορθοδοξίας).

Ο δε σοφός Βρυένιος λέγει: «εί τι των δοκούντων τοις θεοφόροις Πατράσι σαλεύει τις τούτο ουκέτι οικονομίαν κλητέον, άλλα παράβασιν και προδοσίαν πίστεως και περί το θείον ασέβειαν».

Κατόπιν όλων αυτών και άλλων πολλών καινοτομιών, καταργήσεων, καταφρονήσεων πολλών ιερών Κανόνων και Πατερικών παραδόσεων κρίνατε, αγαπητέ μου, μόνος σας, εάν πρέπη και εάν συμφέρη να γίνη ένωσις. Νομίζομεν ότι δεν συμφέρει, εφ’ όσον αυτή γίνη κατά Πάπαν και υμάς τους παπικούς. Και αν γίνη, θα επιτευχθή το αντίθετον αποτέλεσμα, ήτοι διαίρεσις. Θα γίνει αιτία δημιουργίας νέων «εκκλησιών», πρόξενος φιλονικειών και ερίδων. Θα γίνει ό,τι εγένετο με την ένωσιν εν Φερράρα και Φλωρεντία κατά τα έτη 1438-39, την οποίαν Ένωσιν, επειδή ακριβώς δεν ήτο κατά Χριστόν, άλλα κατά Πάπαν Ευγένιον και Ιωσήφ Β’ τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ανέτρεψε και ηκύρωσεν εις και μόνος Επίσκοπος, ο Άγιος Μάρκος Εφέσου, κάμνοντας τον μεγάλαυχον και υπερήφανον Πάπαν Ευγένιον να αναφωνήση το «εποιήσαμεν ουδέν».

Ωστόσο, ας ερευνούμε με προσοχή όλες τις αποφάσεις που υπέγραψαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο όπως έχουμε υποχρέωση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση πρώτα στο 6ο θέμα : ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ, ώστε να κατανοήσουμε τι αποδέχθηκαν και τι υπέγραψαν οι «επίσκοποι» στη ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΨΕΥΔΟ-σύνοδο της Κρήτης που χωρίς φόβο Θεού απέρριψαν κανόνες και δόγματα.

Δεν παραδέχονται πια το Σύμβολο της Πίστεως «Εις ΜΙΑΝ,ΑΓΙΑΝ,ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ» γι’ αυτό και δεν το ανέφεραν, αλλά αποδέχονται την ένωση μετά των αιρέσεων που τις ονόμασαν «εκκλησίες»!

Το αγαπητό ποίμνιο του Θεού ΔΕΝ το υπολογίζουν, το εμπαίζουν λέγοντάς του με θράσος απίστευτα ψέματα (αναφέρουμε ένα για παράδειγμα και τα υπόλοιπα αναλυτικά σε δεύτερο χρόνο).

Η (Ι.Σ.τ.Ε.τ.Ε) Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος στο κείμενο που εξέδωσε τον Ιανουάριο 2017 «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» για την «ΑΓΙΑ και ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ της ΚΡΗΤΗΣ» προκειμένου να μας «ενημερώσει και καθησυχάσει» αναφέρει:

«Κύριος σκοπός της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ήταν η ενίσχυση και η φανέρωση της ενότητας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών(…). Η Εκκλησία μιλάει στα παιδιά της με τη γλώσσα της ευθύνης, της αλήθειας και της αγάπης.»

Από εδώ ξεκινούν τα μεγάλα ψέματα του εφησυχασμού της Εκκλησίας προς το ποίμνιό της και η μεγάλη προδοσία, διότι…. άλλα μας λένε και άλλα αποδέχθηκαν και υπέγραψαν εν αγνοία μας. , στο Στο 6ο θέμα,στο 6ο κεφάλαιο αναφέρουν, αποδέχονται και υπογράφουν τα εξής: 

«Κατά την οντολογικήν φύσιν της εκκλησίας, η ενότης αυτή είναι αδύνατον να διαταραχθή. Παρά ταύτα η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών εκκλησιών και ομολογιών (…)»

ΠΡΟΔΟΣΙΑ: Αποδέχονται τις πάσης φύσεως αιρέσεις, ακόμα και αυτές που έχουν ήδη καταδικαστεί από Συνόδους και τις ονόμασαν «Εκκλησίες», ενώ είχαν αποφασίσει στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας, ότι ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΟΝΤΑΝ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΊΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ για τις αιρέσεις και θα τις αποκαλούσαν «ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ».

Στο ίδιο κεφ. αποδίδουν στις αιρέσεις, εμμέσως πλην σαφώς αναφερόμενοι στα μυστήρια, ΧΑΡΗ,ΙΕΡΟΣΥΝΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ. Στη συνέχεια, αναφέρουν ότι η Εκκλησία : 

«διατεθειμένη τόσο δια θεολογικούς, όσο και δια ποιμαντικούς λόγους, προς θεολογικόν διάλογον μετά των λοιπών χριστιανών (….)με αντικειμενικόν σκοπόν ΤΗΝ ΠΡΟΛΕΙΑΝΣΙΝ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΔΗΓΟΥΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ.»

Στο δε,16ο κεφάλαιο αναφέρουν:

«Παραλλήλως υφίστανται και άλλοι διαχριστιανικοί οργανισμοί και περιφερειακά όργανα,ως η διασκέψις των ευρωπαϊκών εκκλησιών (Κ.Ε.Κ.),το συμβούλιον εκκλησιών μέσης ανατολής(Σ.Ε.Μ.Α.) και το παναφρικανικόν συμβούλιον εκκλησιών. Ταύτα μετά του Π.Σ.Ε. τηρούν σημαντικήν αποστολήν δια την προώθησιν της ενότητος του χριστιανικού κόσμου.»

Συνεπώς η αλήθεια είναι ότι κύριος σκοπός της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» είναι η ένωσις της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ με τις αιρέσεις και η κατάλυση των ΔΟΓΜΑΤΩΝ και του ΣΥΜΒΟΛΟΥ της ΠΙΣΤΕΩΣ όπως επίσης και η ΑΠΑΞΙΩΣΗ των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ!

Αλήθεια….επιτρέπεται η ΙΕΡΑΡΧΙΑ να ψεύδεται;;

Γι’αυτό σας λέω να δείτε τις: ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΟΚ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ….!! (http://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BB%CF%89%CF%83-%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84/)

Είθε ο Θεός να τους φωτίσει να επανέλθουν έστω και τώρα, ακυρώνοντας και πετώντας τα ΑΝΤΙ-Χριστα αυτά δυσνόητα και διφορούμενα κείμενα στα μούτρα των δαιμόνων του Π.Σ.Ε., να μοιάσουν του γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου και όλων των Αγίων, συνειδητοποιώντας γιατί …φόρεσαν τα μαύρα.

Επίσης, να γαληνέψουν το κατά-σκανδαλισμένο -από τα καμώματά τους- ποίμνιο!

Για τα περί Πίστεως θέματα ο Άγ. Ιωάν. ο Χρυσόστομος λέγει: «Το μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε, περί βίου εστίν ,ου περί Πίστεως!»

Και ο Άγιος Θεοδ. Στουδίτης λέγει: «Εντολή γαρ Κυρίου, μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης Πίστεως. Ώστε, ότε περί Πίστεως ο Λόγος εστίν ειπείν, εγώ τις ειμί; Ιερεύς, άρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης;…..Ουά οι λίθοι κεκράξουσιν και συ σιωπηλός και αφροντίς;»