Από μικρό κοριτσάκι θυμάμαι τον εαυτό μου να χάνεται ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων της Αγίας Παρασκευής της Λίγκα (όπως την έλεγαν οι παλιοί). Ερχόμασταν τακτικά για προσκύνημα στη Χάρη Της με την οικογένειά μου. Πόσες έγνοιες δεν έχουμε εναπόθεσει στα πόδια της, πόσα προβλήματα, πόσες στενοχώριες… και πάντα μετά από την παράκληση που κάναμε μας έδινε τη λύση.
Αλλά και στις χαρές μας απολαμβάναμε την ευλογία του μοναστηριού ιδιαίτερα στο πολυπληθές αντάμωμα κατά την πανήγυρη της και την κατανυκτική υπαίθρια αγρυπνία στη Χάρη Της.
Όμως αυτό το μοναστήρι έχει συνδέσει το όνομά του με έναν ιερομόναχο που επί 44 χρόνια υπηρέτησε και διακόνησε με αφοσίωση τον ευλογημένο τόπο της και το ναό της: τον ηγούμενο πατέρα Μάξιμο Καραβά. Γέρων ασπρομάλλης σήμερα ο π. Μάξιμος έχει στην πλάτη του 82 χρόνια, περισσότερα από τα μισά διακονών.
Στο μοναστήρι αυτό έγκαταβιώνει εδώ και πολλά χρόνια και ο ταπεινός και ευαίσθητος μοναχός ο π. Ευδόκιμος.
Ο γέρων π. Μάξιμος παρέλαβε ένα πτωχό μοναστήρι που χτίστηκε με τις επίμονες προσπάθειες του γέροντος π. Αυγουστίνου Kαντιώτη, άξιου και αγωνιστή Μητροπολίτη της περιοχής μας και με τις εισφορές των χριστιανών προσκυνητών.
Όταν κάποτε πριν αρκετά χρόνια ο αρχιμανδρίτης π Νικηφόρος Μανάδης ανέλαβε μία αδελφότητα ιερομονάχων, που με τα αγιασμένα κηρύγματα του γέροντος π Αυγουστίνου παρακινούμενοι και με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος έφθασαν μέχρι την χειροτονία, θέλησαν να δημιουργήσουν ένα νέο Μοναστήρι στο όνομα του προστάτη Αγίου του οικοτροφείου Αρρένων Πτολεμαΐδας του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Ο Γέρων π. Μάξιμος θέλοντας να τους αποτρέψει από αυτό το εγχείρημα, ως περιττό και πολυέξοδο, τους ενθάρρυνε να εγκατασταθούν στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής και μάλιστα πρότεινε ως ηγούμενο τον π. Νικηφόρο και την αφεντιά του να υπηρετεί ως απλός μοναχός. Δυστυχώς αυτό δεν το δέχτηκε ο π. Νικηφόρος και διέθεσε μέχρι σήμερα υπερβολικά ποσά (από τις τσέπες το φιλομόναχου κοσμάκη, από την τοπική αυτοδιοίκηση, από υπουργεία κ.λ.π.), για να γίνει ένα πολυτελές μοναστήρι και να το εγκαινιάσει ο μεγαλύτερος αιρετικός όλων των εποχών : ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος! Βέβαια ο πατήρ Νικηφόρος είχε τα σχέδιά του….. που δεν του έβγαιναν πάντοτε…..Σήμερα είναι πρωτοσύγκελος και ταυτόχρονα ηγούμενος μοναστηριού σε άλλη πόλη! (εδώ δεν υπάρχει αταξία π. Θεόκλητε;) και σαν να μην έφτανε αυτό ορίστηκε ηγούμενος και σε δεύτερο μοναστήρι!!
Εκείνη την εποχή ένας ιερομόναχος από την αδελφότητα, ο σεμνός και ταπεινός αρχιμανδρίτης π. Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος αποφάσισε να εγκαταβιώσει στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής ποθώντας την μοναστηριακή και ασκητική ζωή, αλλά και την ιερή και κατανυκτική ησυχία. Στην περίπτωση αυτή όμως η Αγία Παρασκευή είχε τα σχέδια της… κάποια έκπληξη θα ετοίμαζε για τον π. Ιγνάτιο αργότερα…..
Εν τω μεταξύ όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα οι πατέρες πάσχιζαν για την εύρρυθμη λειτουργία του μοναστηριού, την κάλυψη κτιριακών αναγκών για τους προσκυνητές και την φιλοξενία τους, αλλά και την πνευματική θαλπωρή σε όσους προσέτρεχαν στη Χάρη της Αγίας. Για τον σκοπό αυτό εργάστηκαν σκληρά, στην αρχή μόνος του ο γέρων π. Μάξιμος σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και αργότερα ομού οι πατέρες διαθέτοντας και όλο τον μισθό τους για την επίτευξη του οράματος τους να δημιουργήσουν έναν φάρο της Ορθοδοξίας στην περιοχή. Και το πέτυχαν στοιχιζόμενοι στις Άγιες Γραφές, στους Κανόνες και τις Παραδόσεις της Εκκλησίας, μένοντας σταθεροί και πιστοί στα προστάγματα των Αγίων Συνόδων.
Αποφάσισαν λοιπόν εδώ και μερικούς μήνες να μην προσβάλλουν και “λυπήσουν τον Θεό σιωπώντας”, όπως λέει ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής, όταν κάποιοι “ταγοί” που θά πρεπε νά ναι φύλακες της Ορθοδοξίας, αποφάσισαν να την προδώσουν με τον χειρότερο τρόπο.
Οι πατέρες λοιπόν έμειναν σταθεροί στις παραδόσεις, σταθεροί στην Πίστη τους, το “ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία…” το είχαν πάντοτε σαν οδηγό στη ζωή τους. Αυτό ήταν και το μεγάλο τους “έγκλημα”. Δεν έγιναν κι αυτοί ένα με το πλήθος των στρουθοκαμηλιζόντων πατέρων. Δεν έγιναν ένα με αυτούς που βάζουν το δάχτυλο μπροστά τους να μην βλέπουν. Δεν έγιναν ένα με αυτούς που “ακούνε” αλλά δεν ακούνε, που “ βλέπουν” αλλά δεν βλέπουν, που “καταλαβαίνουν” αλλά δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Και όλα αυτά τα ονομάζουν υπακοή. “Πρέπει να κάνουμε υπακοή στον επίσκοπο, λένε, διαφορετικά θα υπάρχει αναρχία …». Για την ισοπέδωση και την αναρχία σε θέματα Πίστεως ούτε λόγος! Εγώ θα έλεγα κάνουν υπακοή στην καλοπέραση, στις καρέκλες στη δόξα και στο χρήμα.
Έτσι εξηγείται η κατάντια των κληρικών μας σήμερα κυρίως των Μητροπολιτών, την εποχή της κρίσης που ο κόσμος πεινάει, μετά βίας κάποιοι βγάζουν τα προς το ζήν και κάποιοι καταλήγουν στην απόγνωση και στην αυτοκτονία, οι σημερινοί μας επίσκοποι στην πλειοψηφία και πλειάδα τιτλούχων κληρικών να ζούν πολυτελώς, να περιφέρονται από πανηγύρι σε πανηγύρι, να έχουν λαμπρές επαύλεις και πολυτελή αυτοκίνητα, να έχουν πλήθος πολυτελών αμφίων και εγκολπίων και να ενδιαφέρονται για την περιουσία της Εκκλησίας και για τα παγκάρια!
Άραγε τα χρήματά τους αυτοί οι καλοπερασάκηδες τα διέθεσαν ποτέ για να αγοράσουν μερικά τούβλα για το χτίσιμο των εκκλησιών και των μοναστηριών που έγιναν με τον οβολό των πτωχών χριστιανών κυρίως;;
Και έρχεται σήμερα ο επίσκοπος Φλώρινας με την συνέργεια του πρωτοσύγκελου π. Νικηφόρου Μανάδη και του π.Αυγουστίνου Αυξωνίδη να ανακοινώσουν την απομάκρυνση του ηγουμένου π. Μαξίμου Καραβά, π. Ιγνατίου και των υπολοίπων μοναχών. Έρχονται με θράσος να ζητήσουν τα περιουσιακά στοιχεία της μονής και εν μια νυκτί να άκυρώσουν την Ηγουμενεία και τον πολυετή μόχθο των μοναχών της μονής.
Αλλά με ποια εξουσία ενεργείτε με αυτόν τον τρόπο π. Θεόκλητε;
Μήπως με την εξουσία του επισκόπου που δυναστεύει κληρικούς, που στέλνει στην αγχόνη τους αντιφρονούντες με αυτόν, που κομματιάζει ψυχές, που προκαλεί ταραχές και έριδες στο ποίμνιό του προκειμένου να επιβληθεί;;
Αυτοί οι ρασοφόροι που τόλμησαν με γενναιότητα να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στους καταπατητές των Αγίων Γραφών, των Παραδόσεων. των Ιερών Κανόνων, αντί να επαινώνται, όπως ορίζει ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, διώκονται από τους υπηρέτες του Οικουμενισμού, από τους οσφυοκάμπτες των αιρέσεων και της μασονίας!
Αυτοί που διώκουν τολμούν να ψεύδονται μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο αναφωνώντας με υποκρισία “ ορθοτομούντα”, τον αιρετικό Πατριάρχη και τους ομοφρονούντες επισκόπους και κοινωνούν, έτσι όπως μας λένε οι Άγιοι Πατέρες, με την αίρεση την οποία μεταβιβάζουν και στους πιστούς όπως γίνεται με τά συγκοινωνούντα δοχεία.
“Ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω”. Β’ Κανών εν Αντιοχεία.
Αυτός που μνημονεύει τον Πατριάρχη και τον όμοφρονούντα επίσκοπο, συνομολογεί ότι έχει την ίδια πίστη μαζί του!
Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος μας λέγει: “αλλοίμονο σε όσους μολύνουν την Αγία Πίστη με αιρέσεις ή συγκαταβαίνουν στους αιρετικούς”
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει: “όταν οι θείοι νόμοι υβρίζονται και εμείς διατελούμε εν σιγή και αδιαφορία τότε η κόλαση μας περιμένει.”
Ο Άγιος Μέγας Βασίλειος μας προειδοποιεί: “το να εφησυχάζει κανείς όταν το κινδυνευόμενον είναι η Πίστις, τούτον είναι ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει είναι ομολογία ειλικρινής.”
Οι πατέρες λοιπόν της Μονής της Αγ. Παρασκευής διέκοψαν το μνημόσυνο του αιρετικού Πατριάρχη και του ομοφρονούντα επισκόπου, γιατί είναι παραβάτες της Πίστεως, των ιερών Κανόνων, των Συνόδων και δημιουργοί σχισματικών καταστάσεων.
Οι πατέρες της Αγ. Παρασκευής παραμένουν όπως ήταν μέσα στην Εκκλησία, δέν δημιουργούν σχίσμα, ούτε προσχωρούν σε σχισματική ομάδα, ούτε μνημονεύουν άλλον επίσκοπο. Το αναφέρει χαρακτηριστικά ο 15ος Κανών, « ως ορθόδοξοι είναι άξιοι, επειδή, όχι σχίσμα δεν επροξένησαν με τον χωρισμόν αυτόν, αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν την εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδεπισκόπων αυτών.» Ερμηνεία οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Αναμένουν με την ελπίδα να επαναλάβουν το μνημόσυνο του επισκόπου τους.
