ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Η συζήτηση για τις εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς μπορεί να μη συναρπάζει τα «μεγάλα πλήθη», αλλά έχει καίρια σημασία για την κατεύθυνση των πολιτικών εξελίξεων μετά τις επόμενες εκλογές. Ιδίως στο πιο πιθανό ενδεχόμενο της μη ύπαρξης κυβερνητικής αυτοδυναμίας. Εξ ου και η συστηματική προσπάθεια από το κεντροδεξιό μπλοκ (Μητσοτάκης – Γεωργιάδης) και τα Μέσα που το υποστηρίζουν να αποτραπεί κάθε ενδεχόμενο πολιτικών συγκλίσεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεων της Κεντροαριστεράς ως αυτόνομων και αυτοτελών υποκειμένων, στο πλαίσιο φυσικά προγραμματικών συμφωνιών.
Κάπως έτσι στήνονται «γελοία αναχώματα» που ξεκινούν από τη Βενεζουέλα, περνούν από το τι έλεγε στο παρελθόν ο Τσίπρας και καταλήγουν στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί τη Δημοκρατία, αγνοώντας προκλητικά την εφαρμοσμένη ευρωπαϊκή πολιτική του και τη σύγκλισή του με την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Και όποιος τολμήσει να πει ότι «ο βασιλιάς της αντιπολίτευσης είναι γυμνός» λοιδορείται ασύστολα από το «οργανωμένο κύκλωμα».
Βέβαια, δεν φταίει μόνο ο αντίπαλος. Η ΝΔ τη δουλεία της κάνει, έστω και αν απέχει πολύ από μια σοβαρή φιλελεύθερη ευρωπαϊκή πολιτική. Από την άλλη πλευρά, η ΔΗΣΥ κινείται με την «κεκτημένη ταχύτητα» της πάση θυσία δικαιολόγησης της περιόδου Σαμαρά – Βενιζέλου, γεγονός που την εγκλωβίζει στην αντιπολιτευτική ατζέντα των Μητσοτάκη – Γεωργιάδη, αν και το τελευταίο διάστημα, επειδή είναι εμφανές ότι τον τόνο στη ΝΔ δίνει ο Αδωνις, έχουν αρχίσει να δημιουργούνται κάποια «ελαφρά ρήγματα».
Η αναθεώρηση της στάσης της ΔΗΣΥ, μετά τη σημαντική πολιτική μετατόπιση και ευρωπαϊκή ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επιβεβλημένη για τη δική της ύπαρξη. Ιδίως τώρα που η χώρα οδηγείται σε έναν δρόμο κανονικότητας. Οι ετερόκλητες συμμαχίες, που δημιούργησε η περίοδος «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», έχουν μπει (κι αυτό είναι μια θετική εξέλιξη) σε «χαλάρωση», πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ευνοηθούν οι συμμαχίες ομοειδών και όμορων πολιτικών δυνάμεων.
Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί η προοδευτική Κεντροαριστερά να δεσμεύεται σε μια νεοφιλελεύθερη συμμαχία, με έντονα μάλιστα τα δεξιά στοιχεία, στο όνομα της «δικαίωσης» του μνημονιακού παρελθόντος, που καταβύθισε το ΠΑΣΟΚ χωρίς να «σώσει» τη χώρα…
Είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στη «Νέα Σελίδα» απηύθυνε πρόσκληση συνεργασίας προς την Κεντροαριστερά «μετά τη λήξη των μνημονίων». Η πρόσκληση είναι εύλογη, καθώς και ο χρόνος υλοποίησής της, που συνδέεται με μια νέα περίοδο της χώρας, αλλά και της Ευρώπης, όπου η διάκριση συντηρητικών – προοδευτικών δυνάμεων θα παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις. Ομως δεν αρκεί. Χρειάζονται με ευθύνη της κυβέρνησης πρωτοβουλίες σύγκλισης, πολιτικές (μέσα στη Βουλή) και κοινωνικές (στον λαό) σε όλα τα επίπεδα. Διορθώσεις σε κυβερνητικό επίπεδο. Κρίσιμοι, επίσης, θα αποδειχθούν οι «τόνοι» και οι «τρόποι» της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Και, κυρίως, η αποφυγή αδικαιολόγητων πολιτικών λαθών που δεν συμβαδίζουν ορισμένες φορές με τις προοδευτικές αρχές, πέραν των μνημονιακών δεσμεύσεων.
Η σύγκλιση χρειάζεται χρόνο, υπομονή και επιμονή. Κυρίως αλλαγή περιβάλλοντος εμπράκτως και όχι μόνο με λόγια. Ευκαιρίες υπάρχουν και θα δημιουργηθούν περισσότερες στο μέλλον.
Και κάτι ακόμα: πολιτικό προσωπικό διαθέσιμο για μια βήμα βήμα στρατηγική προσέγγιση των προοδευτικών δυνάμεων (με σεβασμό της αυτονομίας, της αυτοτέλειας των διαφορών και των εύλογων αντιπαλοτήτων) υπάρχει και στον χώρο της Κεντροαριστεράς και στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζονται ειλικρινείς διαθέσεις, πέραν από ευκαιριακές σκοπιμότητες. Είναι το πολιτικό στοίχημα του μέλλοντος της χώρας!
Πηγή: http://neaselida.news
