Αυτή την στιγμή ζουν περίπου 7,4 δις άνθρωποι στην Γη, ενώ σύμφωνα με τον ΟΗΕ, έως το 2020 ο πληθυσμός του πλανήτη θα φτάσει τα 10 δις.
Ο Larry Page χρηματοδοτεί το πρόγραμμα Calico, με στόχο την καταπολέμηση της γήρανσης, όμως σύμφωνα με τους ειδικούς η νίκη επί των ασθενειών και του θανάτου δεν είναι σίγουρο πως θα είναι καλή ιδέα. (δείτε ΕΔΩ)
Για την ακρίβεια το να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι και να συνεχίσουν να κάνουν παιδιά θα είναι εφιάλτης για την ανθρωπότητα. Σύμφωνα με έρευνα αν συμβεί αυτό, ο πληθυσμός της Γης θα εκτοξευτεί. Το 2170 στον πλανήτη, αν σταματήσουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι, θα ζουν πάνω από 100 δις. κάτοικοι.
Αυτό σημαίνει πως σε 150 χρόνια, ο πληθυσμός της Νέας Υόρκης από 8,1 εκατ. σήμερα θα φτάσει τα 112,5 εκατ. κατοίκους. Η Σανγκάη θα έχει 335,5 εκατ. κατοίκους, ενώ το Λονδίνο θα έχει 130 εκατ. κατοίκους, τους διπλάσιους κατοίκους από όσους έχει ολόκληρη η Μεγάλη Βρετανία σήμερα.
Η Ινδία, από περίπου 1.25 δις. που είναι οι κάτοικοί της σήμερα, θα φτάσει, αν ζουν αιώνια οι άνθρωποι, τα 17 δις.
Με τέτοια τεράστια αύξηση του πληθυσμού θα είχε ως αποτελέσματα οι πλουτοπαραγωτικές πηγές του πλανήτη, η τροφή το νερό και οι πρώτες ύλες, ουσιαστικά να γίνουν σπάνια.
Σήμερα το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού υποφέρει από πείνα. Όμως, αν ο Larry Page επιτύχει τον σκοπό του και κάνει αθάνατους τους ανθρώπους, η πείνα θα επικρατεί παντού, ενώ το πετρέλαιο που κανονικά τελειώνει σε 40 χρόνια από σήμερα, θα τελειώσει πολύ πιο σύντομα.
Η έλλειψη τροφής και νερού θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε πολέμους για την επιβίωση.
Το 1961 ο Leonard Hayflick προσδιόρισε ότι τα κύτταρά μας έχουν ένα συγκεκριμένο όριο σχετικά με τις διαιρέσεις που μπορούν να πραγματοποιήσουν. Αυτός ο αριθμός ονομάζεται όριο του Hayflick και προσδιορίζει και τη διάρκεια ζωής μας. Σε κάθε διαίρεση τα κύτταρά μας γερνούν και πλησιάζουν το όριό τους.
Ο γηραιότερος άνθρωπος που πέθανε στη Γη -τουλάχιστον με βάση τα αποδεδειγμένα στοιχεία- ήταν η Γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία απεβίωσε το 1997 σε ηλικία 122 ετών, έχοντας γεννηθεί προτού κτισθεί ο πύργος του ‘Αϊφελ. Παρόλο που το προσδόκιμο ζωής εμφανίζει τάση ανόδου, η πιθανότητα να φθάσει κανείς -και πολύ περισσότερο να ξεπεράσει- τα χρόνια της είναι μηδαμινή.
Σύμφωνα με μια νέα -επίμαχη για μερικούς- επιστημονική έρευνα, η ανθρωπότητα πιθανώς έχει «πιάσει ταβάνι», όσον αφορά τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής. Για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων αυτή η «οροφή» σήμερα είναι τα 115 χρόνια. Η πιθανότητα ενός ανθρώπου να ζήσει έως την ηλικία των 125 ετών, είναι μικρότερη από μία στις 10.000.
Στο σώμα μας όμως υπάρχει και ένα ένζυμο που αναστέλλει τη συρρίκνωση των τελομερών, η τελομεράση.
Τα τελομερή δημιουργούνται και διατηρούνται από το ένζυμο της τελομεράσης, το οποίο έχει βαπτιστεί και «ένζυμο της αθανασίας» λόγω του ρόλου του στην κυτταρική γήρανση και στον καρκίνο.
Η τελομεράση επιμηκύνει τα τελομερή, επιβραδύνει και είναι πιθανό να αναστέλλει τη γήρανση των κυττάρων.
Επιστήμονες στο χώρο της μοριακής βιολογίας ερευνούν για την ανεύρεση ουσιών που ενεργοποιούν την τελομεράση με σκοπό να αναστείλουν το γήρας. Ήδη βρισκόμαστε στο σημείο που η Τελομάραση να μπορεί να μετρηθεί στο αίμα σε ανθρώπους, της πρώτης ουσίας που ενισχύει τη δράση της τελομεράσης.
Η μεγάλη πρόκληση είναι να εξευρεθούν οι ανάλογοι πόροι, είτε όσον αφορά την αυξανόμενη ζήτηση σε τροφή, είτε όσον αφορά την εξεύρεση ορυκτών καυσίμων και εναλλακτικών πηγών ενέργειας που θα είναι απαραίτητες για τη συντήρηση αυτού του πληθυσμού. Οι καινούργιες τεχνολογίες είναι αρκετά υποσχόμενες στο θέμα εύρεσης διαχείρισης και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων που θα απαιτηθούν για τη συντήρηση του ανθρώπινου είδους.
Όταν τη δεκαετία του ’60, με πληθυσμό 3 δις ανθρώπων, ακόμη και έγκριτοι επιστήμονες προειδοποιούσαν για την πιθανή έλλειψη πόρων στο προσεχές μέλλον, δεν θα μπορούσαν να φανταστούν πως σήμερα, όχι μόνο ο πληθυσμός έχει υπερδιπλασιαστεί, αλλά και οι σχετικοί πόροι βρίσκονται σε μεγαλύτερη αφθονία.
