Διπλό μεγαλοϊδεατικό σχεδιασμό θέτει σε εφαρμογή το καθεστώς του Έντι Ράμα. Αφ’ ενός προχωρεί με γοργά βήματα στην ενοποίηση κυβερνητικών και άλλων δομών με το Κοσσυφοπέδιο και αφ’ ετέρου με μιαν ιδιαίτερη πολιτική για την αλβανική διασπορά προσπαθεί να υποβαθμίσει -μέχρις εξαλείψεως- τις ιδιαιτερότητες των Βορειοηπειρωτών.
Το στρατηγικό σχέδιο του Ράμα, πρέπει να μας προβληματίζει ήδη, ως προς το επόμενο βήμα του. Είναι προφανές ότι η «Μεγάλη Αλβανία» την οποία οραματίζεται δεν σταματά εκεί.
Οι βλέψεις των Τιράνων εκτείνονται προς τις περιοχές των Σκοπίων που κατοικούνται από Αλβανούς, αλλά και προς την Τσαμουριά. Όμως ένα βήμα κάθε φορά.
Το στρατηγικό σχέδιο για την αλβανική διασπορά εκμεταλλεύεται κάθε αβελτηρία της ελληνικής πλευράς προκειμένου να υποβαθμίσει την μειονότητα της Βορείου Ηπείρου.
Κατά την πανηγυρική εξαγγελία του Σχεδίου, ο Ράμα αναφέρθηκε στην σημασία της αναγνωρίσεως του ενός περίπου εκατομμυρίου Αλβανών που ζουν στο εξωτερικό προκειμένου να τους δοθεί δικαίωμα ψήφου και προσέθεσε ότι ήδη καλούνται να εγγραφούν στο Μητρώο Διασποράς που έχει ανοίξει. Η διαδικασία αυτή, μεταξύ των άλλων, αποσκοπεί στην ενσωμάτωση των Βορειοηπειρωτών που ζουν εκτός συνόρων σε έναν κορμό αλβανικής διασποράς, στον οποίο θα χάσουν την ιδιαίτερη εθνική τους ταυτότητα.
Υπενθυμίζεται ότι μέχρι πριν λίγους μήνες θεσμοθετούνταν εμπόδια στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος Βορειοηπειρωτών που δεν ήσαν μόνιμοι κάτοικοι Αλβανίας. Τώρα τους καλούν να «χαθούν» μέσα σε ένα Μητρώο στο οποίο θα καταγράφονται απλώς ως Αλβανοί.
Εφ’ όσον λοιπόν πρόκειται να διεκδικήσουν την Τσαμουριά, είναι θεμελιώδους σημασίας να έχει εξαλειφθεί -ή έστω σημαντικά υποβαθμισθεί- η ελληνική μειονότης προκειμένου να εμφανίζεται μια εθνική-γεωγραφική συνέχεια μέχρι την Θεσπρωτία.
Η προετοιμασία για την διεκδίκηση των εδαφών αυτών έχει αρχίσει, παρ’ όλον ότι θα προηγηθούν δύο άλλα σημαντικά βήματα. Το πρώτο αφορά στο Κοσσυφοπέδιο, όπου μετά την εξαγγελία της κοινής συνεδριάσεων των υπουργικών συμβουλίων των δύο κρατών στην Κορυτσά, οι προξενικές υπηρεσίες Τιράνων και Πριστίνας αρχίζουν να ενσωματώνονται. Τα αλβανικά προξενεία ανά την Ευρώπη αρχίζουν το ένα μετά το άλλο να αναρτούν και την σημαία του Κοσσυφοπεδίου. Η εμβάθυνση της ενοποιήσεως είναι ζήτημα χρόνου.
Επόμενο βήμα είναι χωρίς αμφιβολία η διεκδίκησις των δυτικών επαρχιών των Σκοπίων που κατοικούνται από Αλβανούς. Με μιαν αδύναμη κεντρική κυβέρνηση, που εξαρτάται από την ψήφο των αλβανικών κομμάτων, πολύ δύσκολα τα Σκόπια θα εγείρουν αποτελεσματικόν αντίλογο.
Αλλά ενώ ο διαμελισμός των Σκοπίων μπορεί να είναι και ευχής έργον για την Ελλάδα, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι διαμορφώνει για την Αλβανία το εφαλτήριο για προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Την διεκδίκηση ελληνικών εδαφών.
Αλλά και πριν γίνουν αυτά, υπάρχει ένας ακόμη υποβόσκων κίνδυνος. Η λεγομένη «διεθνής κοινότης», η οποία σε αντίθεση προς τους κρατούντες αστικούς μύθους ούτε μακρόπνοα σχέδια έχει, ούτε διακρίνεται για οξυδέρκεια στην ανάλυση των καταστάσεων, μπορεί να θελήσει να παρέμβει υπέρ των Σκοπίων.
Να επικαλεσθεί δηλαδή την ξεφτισμένη αντίληψη περί «απαραβιάστου των συνόρων». Και να θελήσει να θωρακίσει την ενότητα των Σκοπίων. Θα θελήσει λοιπόν προς τον σκοπό αυτό να επιταχύνει την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, παρακάμπτοντας τις ελληνικές αντιρρήσεως.
Και έχουμε βασίμους λόγους να πιστεύουμε ότι τα πρώτα σημεία των αφορήτων πιέσεων που θα μας ασκηθούν, έχουν ήδη αρχίσει να τα αισθάνονται οι κυβερνητικές και διπλωματικές υπηρεσίες μας.
Προσοχή λοιπόν. Διότι και μια συγκαταβατική αντιμετώπισις θα ερμηνευθεί ως αποδοχή μεθοδεύσεων μα ανυπολόγιστες συνέπειες για την χώρα.
σημ: το άρθρο του Ευθυμίου Πέτρου δημοσιεύθηκε στην ΕΣΤΙΑ του Σαββατοκύριακου
