Πρέπει να παραδεχθώ ότι ο δήμαρχός μας κύριος Νίκας διαπρέπει σε έναν τομέα που πολλοί συνάδελφοί του παραβλέπουν. Είναι δεξιοτέχνης στην προπαγάνδα που μια πτυχή της είναι η διασπορά ειδήσεων, εικόνων, φημών, κλπ. Πολλοί είναι, λοιπόν, αυτοί που αναπαράγουν την φήμη ότι ο δήμαρχος κάνει έργα.
Στην Καλαμάτα το νερό γίνεται ουίσκυ
Και έργα όμως να έκανε το σημαντικό είναι η νοοτροπία που διέπει, όχι μόνο τον δήμαρχο, αλλά όλους τους πολιτικούς της μεταπολίτευσης γι’ αυτό δεν μπορούμε να δούμε άσπρη μέρα.
Πάνω στο ζήτημα της διαχείρισης του νερού που μας απασχολεί, κατά καιρούς κάνει σχετικές δηλώσεις ο εκάστοτε πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ ή για την οικονομία του νερού σε εποχές λειψυδρίας ή για τις υπέρογκες οφειλές των δημοτών προς την ΔΕΥΑΚ. Στην πρώτη περίπτωση βλέπουμε να υπάρχει μία γενική άγνοια ως προς την διαχείριση του νερού ή ας πούμε έλλειψη ενδιαφέροντος για αυτό το ζήτημα και γιατί άλλωστε να υπάρχει αφού από τον καιρό της δημαρχοντίας του Μπένου η δημοτική αυτή επιχείρηση έχει ατύπως εκχωρηθεί σε κόμμα της «αριστεράς» για να βολεύει τα στελέχη του. Στην δεύτερη όμως περίπτωση το νερό το οποίο μας δίνεται δωρεάν από την φύση μετατρέπεται σε όργανο χρηματισμού του δήμου για να γεμίζει το ταμείο του. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το πλεόνασμα του δήμου που το διαχειρίζεται σαν να είναι η τσέπη του ο κύριος Νίκας και ας έχουμε τα ακριβότερα τέλη στον λογαριασμό του νερού που συναγωνίζεται πλέον την τιμή του ουίσκι όπως λέει ένας φίλος μου.
Η παράταξη «Ελληνική Δράση για τον Δήμο Καλαμάτας» είχε προβλέψει στο προεκλογικό της πρόγραμμα την διαχείριση-ανακύκλωση του νερού και έχει συγκεκριμένες προτάσεις για αυτό το θέμα.
Όποιος ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη…
Δεν έχει όμως άγνοια πάνω στην διαχείριση του νερού αλλά είναι και προκλητικός όταν ένα χρόνο μετά από την φονική πλημμύρα, όταν δηλαδή μας έπνιξε το νερό, βγαίνει ο κύριος Νίκας και δηλώνει την 8η Σεπτεμβρίου του 2017 ότι γίνονται δεκάδες έργα με την βοήθεια του κράτους ενώ λίγες ημέρες μετά την 16η Σεπτεμβρίου ο γ.γ. Υποδομών κύριος Δέδες με δήλωσή του «η μελέτη για τα αντιπλημμυρικά δεν έχει ακόμα ξεκινήσει». Όπως γράφει ακόμα το συγκεκριμένο άρθρο: «Επιδοκιμασίες και επαίνους στον «Μορέα» για τη μελέτη του αντιπλημμυρικού έργου, όπως και για τον αυτοκινητόδρομο και τον περιφερειακό, εξέφρασε ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας».
Έχει περάσει περισσότερο από ένας χρόνος από την φονική πλημμύρα και ακόμα δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες. Για να μην μακρηγορώ και να βοηθήσω τον εισαγγελέα για να αποδώσει ευθύνες: α) Ευθύνη φέρει το κράτος το οποίο δεν έχει οριοθετήσει τα ρέματα, σύμφωνα με νόμο που θέσπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πριν δεκαετίες, αλλά όμως τα ρέματα δεν ψηφίζουν β) υπάρχει νόμος που αναφέρει ρητά ότι ευθύνη για την καθαριότητα και την αστυνόμευση των ρεμάτων έχει ο εκάστοτε δήμος αλλά τίποτα δεν έχει γίνει σύμφωνα με αυτά που έχει δηλώσει ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της ΔΕΥΑΚ και γ) αν υπήρχε ποινή για την ηθική ευθύνη έπρεπε να αποδοθεί στον δήμαρχο κύριο Νίκα γιατί, όχι μόνο μας κάνει μαθήματα φιλελεύθερης οικονομίας μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά είναι και ο κύριος υπερασπιστής των μεγαλοεργολάβων και του «Μορέα» που φέρει ευθύνη για τις επιπτώσεις της πλημμύρας. Εξάλλου ο «Μορέας» είναι χορηγός στο φεστιβάλ χορωδιών που γίνεται μεθαύριο στην Καλαμάτα. Τι σχέση μπορεί να έχει ένας δήμαρχος που είναι δημόσιος υπάλληλος στο επάγγελμα με έναν μεγαλοεργολάβο; ρωτάμε ρητορικά….
Ένα δώρο της φύσης και η εγκληματική άγνοια.
Σήμερα η εμπορευματοποίηση ενός κοινού αγαθού έχει οδηγήσει τις πολυεθνικές του νερού να έχουν 40% υψηλότερα κέρδη από αντίστοιχες πολυεθνικές του φαρμακευτικού και πετρελαϊκού τομέα. Έτσι προωθείται η ιδιωτικοποίηση ενός δημόσιου αγαθού όπως το νερό, που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση και είναι μόνο ένας τομέας στον καιρό της Παγκοσμιοποίησης. Σε έναν κόσμο, που σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 2030 θα αριθμεί ο συνολικός πληθυσμός 8,3 δισεκατομμύρια τα πάντα τίθενται σε διαφορετική κλίμακα απ’ ότι λίγες δεκαετίες πριν. Στις διαμορφούμενες συνθήκες αποκτά επιπρόσθετη σημασία ο έλεγχος και η διαχείριση των φυσικών πόρων, που πρωταρχικοί είναι η γεωργική γη και οι υδάτινοι πόροι. Τα στοιχεία αυτά όπως και οι πάσης φύσεως υποδομές αποτελούν όλο και περισσότερο διεκδικούμενα από τα πολυεθνικά συμφέροντα για τον έλεγχο της παγκόσμιας «σκακιέρας». Για να πετύχουν αυτόν τον στόχο χρησιμοποιούν όλα τα μέσα: ένοπλες επεμβάσεις στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκμετάλλευση της απώλειας εθνικού ελέγχου που γεννά ο υπερδανεισμός κρατών μαζί με την διαφθορά πολιτικών, διάδοση και εμπέδωση μιας παγκόσμιας θολοκουλτούρας η οποία ισοπεδώνει και εξαλείφει εθνικές αναφορές κ.ά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και η μετανάστευση θα γίνει άλλο ένα εργαλείο πολιτικής, αφού μέσω αυτής μπορούν να επιτευχθούν πολλοί στόχοι ταυτόχρονα όπως βλέπουμε με την περίπτωση της τουρκίας έναντι όλων των γειτονικών χωρών και της Ευρώπης.
Γιώργος Δημητρούλιας
Δημοτικός Σύμβουλος με την Ελληνική Δράση
