Είναι πιο επικίνδυνο να είσαι παλιός φίλος της Ουάσιγκτον παρά να είσαι ο εχθρός της από πάντα.
Patrick ARMSTRONG, Le Grand Soir (Γαλλία)
Η Μόσχα μόλις πούλησε συστήματα αεράμυνας S-400 στη Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία. Στην πρώτη περίπτωση, φέρεται να έχει καταβληθεί προκαταβολή, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η πρόθεση έχει δημοσιοποιηθεί.
Αυτό θέτει αμέσως το ερώτημα γιατί η Μόσχα θα συμφωνούσε να πουλήσει τα πολύτιμα οπλικά συστήματα της σε χώρες που είναι όχι μόνο ελάχιστα αξιόπιστοι σύμμαχοι αλλά και de facto σύμμαχοι των ΗΠΑ.
Η «νατοϊκή απάντηση» στο ερώτημα είναι κάπως έτσι: «Η υποστήριξη υπέρ της εξουσίας του Πούτιν» κλονίζεται, η ρωσική οικονομία αποτυγχάνει, η Ρωσία έχει έλλειψη συναλλάγματος και καθώς δεν έχει παρά μόνο δύο πράγματα προς εξαγωγή, όπλα και ενέργεια, προσπαθεί απεγνωσμένα να τα πουλήσει σε όποιον να είναι ».
Και, αλήθεια ή ψεύδος, για τους απλούς ανθρώπους μπορούσαμε να διαβάσουμε τα παρακάτω πριν από δύο εβδομάδες:
Η υποστήριξη της Ρωσίας στον Πούτιν μπορεί να είναι πιο εύθραυστη από ό, τι φαίνεται. Ο πρώτος λόγος είναι οι δυτικές οικονομικές κυρώσεις που συγκλόνισαν και έβλαψαν το ρωσικό εμπόριο και τους απλούς πολίτες. Ένας άλλος λόγος είναι η εξάρτηση της ρωσικής οικονομίας από τα ορυκτά καύσιμα, και σήμερα, ενώ οι τιμές της ενέργειας είναι οι χαμηλότερες και δεν αναμένεται να αυξηθούν γρήγορα. Καθώς η νομιμότητα του Πούτιν βασίζεται στη διατήρηση της ευημερίας, τα οικονομικά προβλήματα είναι ένα πρόβλημα γι ‘αυτόν.
Παρότι κανείς στην έκθεση φαίνεται να λαμβάνει υπόψη ότι η “Ρωσία του Πούτιν” πωλεί όπλα κατά τρόπο τακτικό, οι συμμετέχοντες θεωρούν πιθανώς αυτές τις πωλήσεις ως άλλες ενδείξεις « μιας οικονομικής καταστροφής ». Για εκείνους, «η Ρωσία φέρεται πράγματι να έχει κηρύξει έναν πολιτικό πόλεμο κατά της Δύσης, ακόμα κι αν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ δεν θα τον είχαν ενσωματώσει ακόμα».
Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι για να κρατηθεί η Ρωσία υπό την αυταρχική της δύναμη, θέλει να της δείξει ότι η ελευθερία στο Βερολίνο, στο Λονδίνο ή στην Ουάσινγκτον δεν είναι αξιοζήλευτη ». Είναι αποτέλεσμα τέτοιων φαντασιών που πλήττουν τους «κύκλους της σκέψης» (που πληρώνουν γενναιόδωρα τους συμμετέχοντες τους) για χρόνια, που πάντα εκπλήσσονται από τις πράξεις της Μόσχας. Ένα χρόνο νωρίτερα, για παράδειγμα, μερικοί από τους “καλύτερους στοχαστές του Politico Cabinet ” διαπίστωσαν ότι ήταν προφανές ότι “η Ρωσία στη Συρία ήταν στην καταιγίδα και ότι ο χρόνος δεν ήταν προς όφελός της”.
Και ένα χρόνο αργότερα, ένας από αυτούς είπε ότι η Ρωσία ήταν οικονομικά «βουλιαγμένη» και πολιτικά «καμένη». Οι πραγματικότητες δίπλωσαν όλα αυτά. Η Συρία δεν είναι βάσανο για τη Ρωσία, η Ρωσία δεν είναι απομονωμένη, δεν έχει καταρρεύσει, οι ηγέτες της δεν είναι τρελοί, η οικονομία της δεν έχει καταρρεύσει, η στήριξη στην ομάδα του Πούτιν είναι σταθερή, οι κυρώσεις δεν έχουν σοκάρει κανέναν και οι πωλήσεις όπλων δεν είναι το τελευταίο παιγμένο χαρτί πριν από την κατάρρευση.
Εκεί που αυτοί οι άνθρωποι μια ανιχνεύουν κακή υγεία της Ρωσίας και μια εχθρότητα προς την Ελευθερία, άλλοι βλέπουν μια ορθολογική απάντηση στην χρόνια επέκταση του ΝΑΤΟ και στην καταστροφή από την Ουάσιγκτον των παραδόσεων και των διεθνών νόμων, στις επιχειρήσεις ” Αλλαγή Καθεστώτος (Regime Change) ” και στις εισβολές που περικλείονται με ενάρετες καταγγελίες; Η Μόσχα σκέπτεται – πολύ ορθολογικά – ότι βρίσκεται στον κατάλογο των στόχων της Ουάσιγκτον και κατά τη γνώμη μου, ήταν η καταστροφή της Λιβύης υπό το πρόσχημα της Υπεράσπισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία έπεισε τελικά την ομάδα του Πούτιν ότι έπρεπε να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με τις δυνατότητες της ρωσικής άμυνας.
Ακολούθως, η εμπειρία της Ουκρανίας και της Συρίας δεν μπορεί παρά μόνο να έχει ενισχύσει αυτή την πεποίθηση. Η πώληση των S-400 πρέπει από αυτή την άποψη να ειδωθεί περισσότερο ως συνιστώσα μιας προληπτικής πολιτικής κατά ταυτόχρονα των χαοτικών πολέμων της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ και ως προστασία για τη Ρωσία παρά ως κακοήθη αντίσταση στις συμβουλές με καλές προθέσεις.
Η πώληση των S-400 αποτελεί σήμερα μια σημαντική γεωστρατηγική κίνηση.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι τι ακριβώς μπορεί να πωληθεί σε ένα μέλος του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας και σε συμμάχους των ΗΠΑ όπως η Σαουδική Αραβία; Αμφιβάλλω ότι τα S-400 διαθέτουν όλες τις δυνατότητες του συστήματος S-400 που χρησιμοποιεί η Ρωσία για τον εαυτό της. Πρώτον, η Almaz-Antey εργάζεται επί του παρόντος για περαιτέρω εξελίξεις στο μοντέλο. Δεύτερον, θα ήμουν πολύ έκπληκτος αν δεν υπάρχει, κριμένο μέσα στο κύκλωμα, ένα σύστημα IFF * (Identification, Friend or Foe, Αναγνώριση, Φίλος ή Εχθρός) που θα αποτρέψει κάθε προσπάθεια για να χρησιμοποιηθεί εναντίον ενός ρωσικού αεροσκάφους, και ένα κωδικό αυτοκαταστροφής, αν κάποιος μη εξουσιοδοτημένος ήθελε διεισδύσει πολύ μακριά στο κόρφο του συστήματος. Και για εκείνους που πιστεύουν ότι κανείς δεν θα ήθελε συστήματα με αυτούς τους περιορισμούς η απάντηση είναι απλή: ποιος εκτός από τους κατασκευαστές μπορούν να γνωρίζουν πού είναι οι περιορισμοί αυτοί; Πώς και πότε θα μπορούσαν να τους απενεργοποιήσουν;
Έχουμε μια επιβεβαίωση εδώ:
“Δεν τους δώσαμε κανένα από τους κωδικούς συστήματος ή ηλεκτρονικούς. Σύμφωνα με τη συμφωνία, η τεχνική υπηρεσία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από τη Ρωσία και αυτοί (οι Τούρκοι) δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από το να προσπαθήσουν να εισέλθουν στο σύστημα “, ανέφερε μια ρωσική στρατιωτική πηγή στο Gazeta.ru.
Και εδώ:
“Όλοι οι φόβοι για μια διαρροή τεχνολογίας είναι εξαιρετικά υπερβολικοί, ειδικά όσον αφορά τους αντιπυραυλικούς πυραύλους”, δήλωσε ο Khodorenko. “Ακόμα κι αν προσπαθούν να αποσυναρμολογήσουν το σύστημα για να προσπαθήσουν να βρουν κάποια στρατιωτικά μυστικά, δεν θα καταλήξουν τελικά σε τίποτα”
Όσον αφορά λοιπόν το ζήτημα αν η Μόσχα έθεσε σε κίνδυνο τα μυστικά των S-400 να πέσουν σε λάθος χέρια, μπορώ να βεβαιώσω ότι οι κίνδυνοι είναι σημαντικά μειωμένα, αν δεν έχουν εξαλειφθεί τελείως.
Το Σύστημα S-400 θεωρείται γενικά πολύ ικανό, αν και όσον γνωρίζω δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε κατάσταση μάχης. Ο φόβος του μπόρεσε και να μείωσε την απειλή των αεροσκαφών των ΗΠΑ σε επιχείρηση στη Συρία και ένα στρατηγός των ΗΠΑ, δήλωσε: «η εισαγωγή των συστημάτων A2 / AD στη Συρία δημιούργησε τη πρώτη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα κινητό και πλήρες σύστημα που περιλαμβάνει διαφορετικούς πυραύλους και μια ολόκληρη σειρά ραντάρ, κέντρα διαχείρισης και κέντρα διοίκησης ».
Υπάρχουν διάφοροι συνδυασμοί και παραλλαγές, δεν γνωρίζουμε ακριβώς τις εκδόσεις που αγόρασε ο καθένας, με πραγματικές εμβέλειες μέχρι 400 χιλιομέτραν εναντίον στόχων όπως βαλλιστικοί πύραυλοι, πύραυλοι κρουζ, και όλα τα είδη των αεροσκαφών. Ένας μεγάλος αριθμός στόχων μπορεί να εντοπιστεί και πολλοί πύραυλοι να «σταθεροποιούνται» από το σύστημα ανίχνευσης και ελέγχου. Όπως και η πλειοψηφία των ρωσικών (και σοβιετικών) συστημάτων, αυτά είναι προϊόντα αποτέλεσμα πολλών ετών εξέλιξης, δοκιμών και εκπαίδευσης.
Επίσης, στο χαρτί, το σύστημα είναι πραγματικά υπέροχο. Και από τότε που δοκιμάζεται, υπάρχει ομοφωνία για το γεγονός ότι είναι τόσο αποτελεσματικό όσο διαφημίζεται. Εν κατακλείδι, γίνεται δεκτό ότι τα συστήματα που πωλούνται στην Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία είναι άχρηστα έναντι των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων και προστατεύονται από κάθε προσπάθεια πειρατείας των μυστικών τους. Αλλά αγοράστηκαν ως αποτελεσματικά αμυντικά συστήματα έναντι μη ρωσικών στόχων.
Και γιατί αυτό; Γνωρίζουν ότι η Ουάσινγκτον έχει μια ιστορία που αποδεικνύει ότι συχνά προδίδει τους “παλιούς” συνεργάτες της. Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν χρήσιμος μέχρι που δεν ήταν πλέον. Όπως ο Manuel Noriega, ο Μπιν Λάντεν, ο Καντάφι που γνώριζε την εποχή συνεργασίας του, καθώς και ο Μπασάρ Αλ Ασάντ μετά τις 9 Σεπτεμβρίου. Είναι πιο επικίνδυνο να είσαι ένας παλιός φίλος της Ουάσιγκτον παρά να είσαι ο εχθρός της από πάντα. Ο καθένας, από την Άγκυρα στο Ριάντ, μπορεί να φανταστεί τη πιθανότητα να γίνει ένας «παλιός φίλος» της Ουάσινγκτον. Να θυμόμαστε ότι ο Ερντογάν απέδωσε το πραξικόπημα του περασμένου έτους εναντίον του στις επιρροές της Ουάσιγκτον και ότι το Ριάντ θα μπορούσε να σκεφτεί μια άλλη στροφή από τον πρώην δυτικό αφεντικό του.
Εν ολίγοις, ο καθένας, η Άγκυρα ή το Ριάντ παρακολουθεί τα σημάδια από την Ουάσιγκτον, υποδηλώνοντας ότι κάτι προετοιμάζεται προς το χειρότερο. Όπως μπορούν να το επιβεβαιώσουν οι Χουσεΐν Νοριέγκα, Μπιν Λάντεν, Καντάφι και ο Άσαντ, οι αεροπορικές επιθέσεις είναι η κύρια στρατιωτική μορφή έκφρασης της δυσαρέσκειας της Ουάσινγκτον. Αν έχετε μόνο ένα φτωχό και αρχαίο σοβιετικό σύστημα αεράμυνας της δεκαετίας του 80 (ή εξοπλισμό των ΗΠΑ γεμάτο κρυμμένων συστημάτων IFF* μέσα του), θα βρεθείτε χωρίς άμυνα και με την αεροπορία των ΗΠΑ ελεύθερη να δράσει στο χώρο σας.
Από την άλλη, με τα S-400 έχετε μια πιθανότητα. Ή τουλάχιστον μια εναλλακτική λύση. Και εκεί βρίσκεται η γεωπολιτική σημασία αυτών των πωλήσεων.
Η κατοχή του συστήματος S-400 δίνει στους ιδιοκτήτες του τη δυνατότητα μιας εξωτερικής πολιτικής ανεξάρτητης από αυτή της Ουάσινγκτον.
Γι ‘αυτό δεν είναι μόνο μια απλή πώληση όπλων. Είναι μάλλον ένας τρόπος αλλαγής του γεωπολιτικού παιχνιδιού.
Patrick ARMSTRONG
23 octobre 2017.
Μετάφραση από τα αγγλικά από τον Geb με τα μη σκόπιμα συνηθισμένα σφάλματα.
Μετάφραση από τα γαλλικά από τον Christian Haccuria επίσης με τα μη σκόπιμα συνηθισμένα σφάλματα
*IFF : ’”Identification, Friend or Foe” – ” Αναγνώριση, φίλος ή εχθρός ”. .
Ηλεκτρονικό σύστημα αναγνώρισης για την αναγνώριση ενός εχθρικού ή φιλικού αεροσκάφους σε απόσταση.
Https: //patrickarmstrong.ca/2017/10/23/why-sell-s-400s-to-the-other-si …
URL αυτού του άρθρου
https://www.legrandsoir.info/why-sell-of-s-400-with-alliances-of-the-ernem.html
