Γ.Κοντογιώργης, Η ολιγαρχική κατάνυξη της Αριστεράς ή πώς ξαφνικά η “πατρίδα”, η “δημοκρατία” και η “κοινωνία” έγιναν πολιτικό επιχείρημα
Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη στην εκπομπή “Πρωινό ΑΝΤ1”, στις 19.6.2013.
Γ.Κοντογιώργης, Η ολιγαρχική κατάνυξη της Αριστεράς ή πώς ξαφνικά η “πατρίδα”, η “δημοκρατία” και η “κοινωνία” έγιναν πολιτικό επιχείρημα. Όταν η “γλώσσα” είναι μακρά, ο πολιτικός λόγος είναι “βραχύς” και “μαστιγοφόρος”.
Αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων της κυρίας Δούρου για να θυμούνται οι επιζήσαντες.
Η κυρία αυτή δεν κρίνεται από την απρέπεια του ύφους και την θρασύτητα του ήθους της. Είναι θέμα αγωγής, που στους χώρους όπου εκινήθη εν ζωή, δεν ηδύνατο να συναντήσει. Αρκεί να πω ότι στην εκπομπή αυτή με εγκαλεί ως καθηγητή, ως επιστήμονα και για την δημοκρατική μου ασυνέπεια!!.. Αυτός ο «αχειροποίητος ποιμενικός αυλός” που εκφέρει “θορυβώδεις ήχους” αντί “λόγου” με την προφάνεια ανθρώπου της εποχής των σπηλαίων…. Στο μέτρο όμως, που η γλώσσα της κατά σύστημα οργώνει χωράφια και φτιάχνει δρόμους, είχε την αλαζονεία να δηλώσει, όταν ανελάμβανε την ηγεσία της περιφέρειας, ότι μαζί της ο λαός ανέβηκε στην εξουσία!!!…
Είχε επίσης την απρέπεια να μου πει, όταν εγκαλούσα το τωρινό κόμμα της για έλλειψη πολιτικής και κοινωνικής ευαισθησίας, ότι αυτά τα λέει η Χρυσή Αυγή…. Είναι τόσο πολύ προσηλωμένη στη θεσμική της λειτουργία, που, όταν χρειάσθηκε να ορίσει επικεφαλής μεγάλου οργανισμού, διόρισε συγγενή της, διότι έψαξε σε όλη την Ελλάδα να βρει τον κατάλληλο και κατέληξε σ’αυτόν. Εντελώς αξιοκρατικά.
Είναι η ίδια που, ενόσω είναι στην αρχή της περιφέρειας, δεν διαπίστωσε ούτε μια στιγμή ότι είχε κάτι να πράξει για την λειτουργία της διοίκησης. Όλα έβαιναν καλώς, διά χειρός της προς τον καιάδα, έως τη στιγμή που η δυσλειτουργία της διοίκησης «απεδείχθη» ότι ήταν υπόλογη για την καταστροφή, επομένως ικανή να ξεπλύνει τις ευθύνες της.
Είναι επίσης αυτή που, όταν ετέθη το ζήτημα να ερευνηθεί η υπόθεση των πλαστών πιστοποιητικών (πτυχίων κλπ), ώστε να εκπέσουν οι υπόλογοι από το δημόσιο, διατείνονταν ότι αυτό είναι πρόσχημα εκείνων που επιδιώκουν την υποστελέχωση του!!. Μπορεί να κατανοήσει κανείς την προσέγγιση αυτή εάν αναλογισθεί ότι η ενλόγω κυρία έχει βαθιά εμπειρία των όσων συμβαίνουν στον σύγχρονο κόσμο, αφού είχε την τιμή και τη χαρά να επισκεφθεί και να φωτογραφηθεί με το ίνδαλμά της, τον Τσάβες.
Αυτή την εκπομπή την έχω αξιοποιήσει στη διδασκαλία μου για να καταδείξω αυτό που αναδεικνύει: το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας καλεί να το διαχειρισθούν άτομα που του μοιάζουν, που έχουν θητεύσει στα καταγώγια της πιο ελεεινής εκδοχής της ελληνικής κομματοκρατίας.
Ο «λόγος» του ερωτήματος προς εμέ ήταν η υποβολή της χώρας στην τρόικα και τα εξ αυτής δεινά της, δια χειρός της πολιτικής τάξης.
Η εν λόγω κυρία όπως και οι άλλοι του Σύριζα διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τα συμβαίνοντα στη χώρα, με την επισήμανση ότι αυτοί, οι φύσει ή εξ εγγραφής στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι όπως οι «άλλοι», οι κακοί. Αυτοί θα εκπαραθύρωναν την τρόικα μόλις ανέρχονταν στην εξουσία. Σε αυτό δεν τους αδικώ. Την έδιωξαν και έφεραν τους «θεσμούς»!…
Κατά τούτο, τραγικό δεν είναι τόσο αυτό που συνέβη στη Νέα Πέραμο δια χειρός της κυρίας Δούρου. Άλλωστε ο λαός φταίει, αφού όντας στην εξουσία έβγαλε μόνος του τα μάτια του. Ποιος του είπε να κατέβη!.. Είναι το γεγονός ότι είχε το θράσος, αντιμέτωπη με τα τόσα θύματα και την καταστροφή, για τα οποία ευθύνεται εξ ολοκλήρου, να υποβάλει μήνυση κατά παντός υπευθύνου, αντί να αποσυρθεί από ντροπή και ενοχές και να αυτοκτονήσει εν σιωπή.
Το κράτος, η διοίκηση ειδικότερα λειτουργεί κατ’αυτήν στον αυτόματο, κατά την προσωπική επιθυμία ενός εκάστου, ο πολιτικός προϊστάμενος δεν έχει κάτι να κάνει, ούτε να σχεδιάσει πολιτικές και να τις εφαρμόσει.
Εάν κάποιος θέλει να βιογραφήσει την αιτία της καταστροφής του ελληνικού κόσμου, το βόρβορο στον οποίο θητεύει το εν εξουσία και μη πολιτικό προσωπικό, δεν έχει παρά να βιογραφήσει τον βίο και τον λόγο της κυρίας Δούρου. Είναι ο μοναδικός λόγος που την έχω επικαλεσθεί πολλές φορές. Αρκεί αυτό…