Οι κόντρες του Σουλτάνου Ερντογάν με Γερμανία, Γαλλία και γενικότερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θορυβήσει -και σε κάποιες περιπτώσεις- φοβίζει μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που επενδύουν στην Τουρκία.
ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΤΡΑΚΟΥΣΕΛΛΗ
Ο φόβος για μια επιχείρηση είναι ακόμα μεγαλύτερος όταν μάλιστα έχει στηρίξει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής της, σε μία χώρα η «διπλωματία» είναι μία άγνωστη λέξη. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που έχουν μονάδες παραγωγής στη γείτονα χώρα, μέσω των οποίων προμηθεύουν αυτοκίνητα τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και την Ρωσία, έχουν ήδη θεμα…
Η σχεδόν βέβαιη αντίδραση της Γερμανίας και κατά προέκταση της Ε.Ε. προς την Τουρκία, μετά τις Γερμανικές εκλογές, είναι δεδομένο πως θα έχει οικονομικές επιπτώσεις τόσο στην οικονομία της χώρας, όσο και στις επιχειρήσεις που εδρεύουν εκεί.
Ηδη στην Τουρκία κατασκευάζονται πάνω από 1.200.000 οχήματα κάθε χρόνο, όντας η έκτη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα επιβατικών αυτοκινήτων και δεύτερη στα οχήματα 3,5 τόνων και πάνω. Σημειώστε δε, πως οι Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες δεν παράγουν αυτοκίνητα στην Γερμανία (μόνο λίγα φορτηγά) κάτι που ίσως βοηθήσει λίγο περισσότερο στο να παρθούν κυρώσεις…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΑΣ;
Για παράδειγμα η επιβολή ενός φόρου εισαγωγής προς την Ε.Ε. 10% -όπως συμβαίνει με την Ιαπωνία- θα επιβαρύνει το κόστος των παραγόμενων αυτοκινήτων και κατά προέκταση την τελική τους τιμή, ακόμα κι αν ο Σουλτάνος ρίξει κατακόρυφα τη Λίρα.
Η αλήθεια είναι πως κάποιοι αυτοκινητικοί όμιλοι που κατασκευάζουν σε Τουρκικό έδαφος οχήματα, με άκρα διακριτικότητα έχουν ξεκινήσει να καταστρώνουν σχέδια αντιμετώπισης των πιθανών κυρώσεων, με πρώτη λύση τη σταδιακή μείωση της παραγωγής και μεταφοράς μέρος αυτής σε άλλες παραγωγικές μονάδες της Ευρώπης. Μάλιστα κάποιες εταιρίες αφήνουν να διαρρεύσει ακόμα και για πλήρη αποχώρηση της εταιρείας, μήπως έτσι θορυβηθεί ο Σουλτάνος…
Σημειώστε πως μία τέτοια απόφαση για κάποιες εταιρείες δε θα ήταν και… καταστροφή, αφού οι περισσότερες παράγουν αυτοκίνητα σε συνεργασία με τοπικές μονάδες (Τούρκους επιχειρηματίες), με τις οποίες πιθανότατα θα μπορούσαν να σπάσουν τις συμβάσεις τους λόγω ξαφνικού εμπάργκο, επιπλέον φόρων εισαγωγής κλπ.
Όπως και να έχει σε πολλά από τα αρχηγεία των αυτοκινητοβιομηχανιών πέφτουν στο τραπέζι προτάσεις για πιθανές χώρες, που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν μονάδα παραγωγής, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, της οποίας η γεωπολιτική θέση βολεύει σε σχέση με τις μεταφορές των οχημάτων.
Η ευκαιρία που πάει να δημιουργηθεί μπορεί και να είναι τεράστια!
Έχουμε όμως την πολιτική αλλά και κοινωνική βούληση να προσελκύσουμε μία τέτοια μεγάλη επένδυση βαριάς βιομηχανίας, στην Ελλάδα; Θα επιτρέψουν οι ιδεοληψίες των Κυβερνώντων να «χτυπήσουν» την πόρτα των αυτοκινητικών κολοσσών, να φέρουν εδώ την επένδυση και έτσι να δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας;
