Ο μεγάλος εικαστικός Δημήτρης Μυταράς «έσβησε» χθες βράδυ σε ηλικία 83 χρόνων
Από τη
Γιώτα Βαζούρα
Αν και βυθισμένος στο σκοτάδι, «έφυγε» κάνοντας χρωματιστά όνειρα. Σαν εκείνα που συναντάμε στις γνώριμες γυναικείες φιγούρες που έχει φιλοτεχνήσει αλλά και στις εξπρεσιονιστικές μορφές που μας έχει χαρίσει. Ο σπουδαίος Ελληνας ζωγράφος και σκηνογράφος Δημήτρης Μυταράς, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είχε απολέσει την όρασή του, «έσβησε» χθες το βράδυ στο σπίτι του στην Αθήνα σε ηλικία 83 ετών. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, που τον κρατούσαν κλεισμένο στο σπίτι του. Από το πλευρό του δεν έφυγαν στιγμή η αγαπημένη σύζυγός του Χαρίκλεια και ο γιος του Αριστείδης.
Γεννημένος το 1934 στη Χαλκίδα, ο «ζωγράφος των αγγέλων» Δημήτρης Μυταράς έχασε τη μητέρα του (η οποία ήταν ζωγράφος) σε πολύ μικρή ηλικία, και ο πατέρας του λίγο αργότερα ξαναπαντρεύτηκε. Παιδί ακόμη έδειξε την κλίση και την αγάπη του για το χρώμα και τα σχέδια. Μάλιστα ο τοίχος του σπιτιού του ήταν ο πρώτος καμβάς για εκείνον και το σημείο όπου εξέφρασε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1953-1957) με δασκάλους τους Σπύρο Παπαλουκά και Γιάννη Μόραλη, ενώ λίγο αργότερα έφυγε για το εξωτερικό συνεχίζοντας τις σπουδές του στο Παρίσι (1961-1964) με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί μελέτησε εις βάθος σκηνογραφία στο École Nationale des Arts Decoratifs και εσωτερική διακόσμηση στο École des Arts et Métiers με δασκάλους τους F. Labisse και J. L. Barrault.
Η πρώτη ατομική έκθεσή του έγινε στην Αθήνα εν έτει 1961 στη θρυλική γκαλερί Ζυγός, ενώ το 1964 ανέλαβε τη διεύθυνση του εργαστηρίου εσωτερικού χώρου των Σχολών Δοξιάδη.
Λίγα χρονιά μετά, το 1969, διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ, το 1977 εξελέγη τακτικός καθηγητής της σχολής, ενώ διετέλεσε πρύτανης σε αυτή για το διάστημα 1983-1985. Για τους μαθητές του υπήρξε ένας παθιασμένος και καινοτόμος δάσκαλος, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να τους μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του.
Δυνατά χρώματα
Κατεξοχήν ζωγράφος του χρώματος ο Μυταράς, που χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος σχεδιαστής της σύγχρονης εικαστικής σκηνής μας, είχε στο επίκεντρο των ζωγραφικών δημιουργιών του πάντα τον ίδιον τον άνθρωπο, ενώ τα σχέδιά του χαρακτηρίζονταν από καθαρά και δυνατά χρώματα. Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος είχε επιμεληθεί δεκάδες θεατρικές παραστάσεις συνεργαζόμενος με σημαντικά ελληνικά θέατρα, όπως το Εθνικό αλλά και το Κρατικό Βορείου Ελλάδος. Επίσης είχε ασχοληθεί με την εικονογράφηση και με διάφορες εικαστικές εφαρμογές. Σημαντικό ήταν το έργο του στις τοιχογραφίες, μια και μεταξύ άλλων είχε εικονογραφήσει το εσωτερικό σε ένα εκκλησάκι στην Ανάβυσσο, την Παναγία Καταφυγιώτισσα.
Το 1999 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του είχε απονείμει τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες στη γενέτειρά του είχε ιδρύσει το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του Χαρίκλειας Μυταρά, αναπτύσσοντας σημαντική διδακτική και πολιτιστική δραστηριότητα.
Γιατί διεγράφη από την Ακαδημία Αθηνών
Μεγάλο παράπονο του Δημήτρη Μυταρά ήταν η διαγραφή του από την Ακαδημία Αθηνών, της οποίας είχε γίνει μέλος το 2008, δύο χρόνια αργότερα, το 2010. Ο καλλιτέχνης δεν μπορούσε να παραστεί στις συνεδριάσεις λόγω του σοβαρού προβλήματος στα μάτια που αντιμετώπιζε, και γι’ αυτό η Ακαδημία προχώρησε στη διαγραφή του.
«Ελειψα περισσότερο από έναν χρόνο, δεν μπορούσα για λόγους υγείας να παραστώ στην ολομέλεια και σύμφωνα με το καταστατικό της Ακαδημίας Αθηνών η απουσία πάνω από έναν χρόνο άνευ αδείας θεωρείται παραίτηση» είχε πει με πικρία ο ίδιος.
Πηγή: http://www.dimokratianews.gr
