Ακόμη και σήμερα, στην άκρη του γκρεμού, σχεδόν κανένας δεν ασχολείται με τα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας – από την επίλυση των οποίων εξαρτάται η εθνική μας ανεξαρτησία, η ελευθερία, η δημοκρατία, το μέλλον των παιδιών μας και η εδαφική μας ακεραιότητα
Εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς παρακολουθώντας αυτά που συμβαίνουν ότι, όλοι όσοι εμφανίζονται στο δημόσιο διάλογο δεν έχουν καταλάβει ακόμη τίποτα, ούτε έχουν μάθει κάτι από τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της Ελλάδας – η οποία διαχειρίσθηκε με τέτοιο τρόπο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις που δεν προκάλεσε μόνο τη χρεοκοπία της χώρας μας αλλά, επίσης, το διεθνή εξευτελισμό της, με την επαίσχυντη πολιτική της επαιτείας, τη υποτέλειας και των υποκλίσεων. Πολύ φοβόμαστε δε πως θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, αφού ακόμη και σήμερα, στην άκρη του γκρεμού, κανένας δεν ασχολείται με τα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας – από την επίλυση των οποίων εξαρτάται η εθνική μας ανεξαρτησία, η ελευθερία, η δημοκρατία, το μέλλον των παιδιών μας και η εδαφική μας ακεραιότητα.
Ειδικότερα, όλα τα κόμματα ασχολούνται με το σκάνδαλο της Novartis όχι με στόχο την καταπολέμηση της διαφθοράς, αλλά για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη ή για να μην υποστούν αντίστοιχες ζημίες – ενώ σύσσωμα τα ΜΜΕ έχουν αναδείξει το θέμα στο κορυφαίο των τελευταίων ημερών, σημαντικότερο ακόμη και από το Σκοπιανό, την έξοδο της χώρας στις αγορές ή την τρομακτική επιδείνωση των μεγεθών του εμπορικού μας ισοζυγίου (το έλλειμμα εκτινάχθηκε στα 21,42 δις € από 18,72 δις € έχοντας αυξηθεί κατά 14,4% – λόγω της κατακόρυφης αύξησης των εισαγωγών κατά 13,7% στα 50,26 δις €, η οποία τεκμηριώνει πως ο παραγωγικός ιστός της χώρας πνέει τα λοίσθια).
Κανένας βέβαια δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι μία χώρα σαν την Ελβετία, με τους ίδιους περίπου εργαζομένους με την Ελλάδα (5,16 εκ.), καθώς επίσης με πολύ λιγότερο φυσικό πλούτο, διαθέτει μία εταιρεία όπως η Novartis – η χρηματιστηριακή αξία της οποίας είναι της τάξης των 179 δις €, όσο δηλαδή το ελληνικό ΑΕΠ! Εάν λοιπόν η πατρίδα μας είχε μία μόνο τέτοια εταιρεία (η Ελβετία διαθέτει πολύ περισσότερες), θα μπορούσε πουλώντας την να εξοφλήσει πάνω από το 50% των χρεών της – όχι να εξευτελίζεται ακόμη μία φορά, με δέκα πολιτικούς της να κατηγορούνται για δωροδοκία και δεκάδες περισπούδαστους δημοσιογράφους να ισχυρίζονται πως δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις, σαν να είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα!
«Υπήρξαν δωροδοκίες, οπότε πρέπει να τιμωρηθούν» θα απαντούσε ασφαλώς ο καθένας – κάτι με το οποίο θα συμφωνούσαμε, αφού δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε με κριτήριο τη συμπεριφορά της Novartis σε άλλα κράτη, τον εξόφθαλμο πλουτισμό των πολιτικών από τη στιγμή εκείνη και μετά που λαμβάνουν κυβερνητικά αξιώματα, καθώς επίσης πολλές ανάλογες υποθέσεις του παρελθόντος που παρέμειναν ατιμώρητες (Siemens, εξοπλιστικά, κατασκευές κλπ.). Εν τούτοις, το θέμα θα έπρεπε να αφορά τη δικαιοσύνη, να μην διεξάγονται δημόσια δικαστήρια από τους τηλεοπτικούς συνηγόρους ή κατηγόρους, καθώς επίσης να έχει καταργηθεί ο κατάπτυστος νόμος περί μη ευθύνης των βουλευτών – ο οποίος προσβάλλει διεθνώς την Ελλάδα, αφού τη χαρακτηρίζει ως μία de facto χώρα της μίζας!
Όσον αφορά τους ισχυρισμούς, με βάση τους οποίους οι κατηγορίες εναντίον των πολιτικών είναι έωλες επειδή σε καμία άλλη χώρα δεν υπήρξε κάτι ανάλογο, μόνο ως «τραγικό αστείο» μπορεί να το αντιληφθεί κανείς – αφού μόνο στην Ελλάδα δεν μπορεί δυστυχώς να λειτουργήσει τίποτα χωρίς να συμμετέχουν οι πολιτικοί και τα κόμματα. Μόνο στην Ελλάδα είναι τόσο σημαντικές οι «κομματικές προσβάσεις» για τα πάντα (διαπλοκή) – ενώ η αυξημένη δαπάνη στα φάρμακα (γράφημα: πηγή capital) αποδεικνύει ξεκάθαρα πως η διαφθορά στο χώρο της υγείας ήταν τεράστια, οπότε εντελώς αδύνατον να μη συμμετείχαν κυβερνητικά στελέχη.
Περαιτέρω, επίσης κανένας δεν ασχολείται σοβαρά με το πρόβλημα της υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας από τους πιστωτές της – ούτε αναζητούνται λύσεις που ασφαλώς υπάρχουν (ανάλυση) για το ανάλογα σοβαρό θέμα της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα), οι τιμές της οποίας έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, ο δημόσιος διάλογος συνεχίζει να περιστρέφεται ανόητα γύρω από την πολιτική, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την οικονομία – παρά το ότι αυτή ακριβώς η συμπεριφορά, μας οδήγησε στο σημερινό χάος.
Ολοκληρώνοντας, θέλουμε να τονίσουμε μία ακόμη εγχώρια ανοησία: την έκδοση του επταετούς ομολόγου που είχε αναβληθεί λόγω των αναταράξεων στις διεθνείς αγορές, παρά το ότι ήταν μόνο το ξεκίνημα μίας χρηματοπιστωτικής περιόδου που δεν θα είναι καθόλου ήρεμη.
Εν προκειμένω, εκτός του ότι δεν κατανοούμε γιατί η Ελλάδα θέλει να δανειστεί από τις αγορές με επιτόκιο της τάξης του 3% όταν υπολείπονται ακόμη πάνω από 40 δις € από την τρίτη δανειακή σύμβαση με επιτόκιο περί το 1%, η χρονική στιγμή που επιλέχθηκε δεν είναι καθόλου σωστή – επειδή αφενός μεν η διαδήλωση της Κυριακής, αφετέρου το «σκάνδαλο Novartis», έχουν δώσει την εντύπωση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής αστάθειας στους διεθνείς επενδυτές, η οποία συνήθως τιμολογείται πολύ ακριβά (=υψηλότερα επιτόκια).
Ελάχιστοι βέβαια ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες – αφού μία διαφορά της τάξης του 2-2,5% στα επιτόκια μίας χώρας που οφείλει 330 δις € είναι «μόλις» κάτι περισσότερο από 7 δις € ετησίως, ή δύο ολόκληρα ΕΝΦΙΑ. Τέλος, δεν αναφερόμαστε ποτέ στα εκατομμύρια αγνούς Έλληνες, όπως αυτοί που συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα, αποτελώντας υπόδειγμα ήθους, πολιτισμού και πατριωτισμού – αλλά στην πολιτική ηγεσία της χώρας, καθώς επίσης σε ορισμένα ΜΜΕ που αντί να καλυτερεύουν, παρασύρουν την Ελλάδα από το κακό στο χειρότερο.
