Τον τελευταίο καιρό αδειάζουν συνεχώς την κυβέρνηση!
Από την μία οι εσωκυβερνητικές δηλώσεις Φίλη πως οι συντάξεις από 1. Γενάρη του 2109 θα κατέβουν στα 450 ευρώ (μέσος όρος), από την άλλη η τοποθέτηση του ΔΝΤ, μέσω της επικεφαλής Κριστίν Λαγκάρτν, ότι οι περικοπές ήταν αποκλειστική επιλογή της αριστερής κυβέρνησης.
Πριν τρεις μέρες όμως, δημοσιεύτηκε, όπως πιθανόν θα είδατε, ένα άρθρο, το οποίο ασκεί την πιο σκληρή κριτική στην κυβέρνηση της Αριστεράς, λέγοντας «πικρές αλήθειες».
Τα σημαντικότερα σημεία του περάσαν στα ψιλά γράμματα.
Πρόκειται για το άρθρο της εφημερίδας «Frankfurter Allgemeine Zeitung» που «κατακεραυνώνει» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, όχι ως απλά «κακή κυβέρνηση» αλλά ως αυθεντική «αριστερή κυβέρνηση».
«Τίποτα δεν είναι καλό στην Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας καυχιέται για τις μεταρρυθμίσεις του. Στην πραγματικότητα κυβερνά σε ένα σύστημα διαφθοράς και κακής οικονομικής διαχείρισης» επισημαίνεται στο δημοσίευμα με τίτλο «Η μιζέρια των Ελλήνων» που υπογράφει ο Richard Fraunberger.
Ολόκληρο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.
Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο, θα επικεντρωθούμε στα σημεία που ξεχωρίσαμε, αποσπασματικά. Διαβάστε προσεκτικά:
«Ο Τσίπρας χρειάζεται επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας και αυξανόμενα κρατικά έσοδα. Τα θέλει. Ταυτόχρονα, δεν θέλει να μειώσει τον κρατικό μηχανισμό, αλλά να τον αυξήσει για τους σκοπούς του και να καθυστερήσει τις ιδιωτικοποιήσεις όσο το δυνατόν περισσότερο, μέχρι που οι επενδυτές εκνευρισμένοι να τα μαζέψουν και να φύγουν. Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ «1984», ξέρει τι σημαίνει «διγλωσσία»: η δυνατότητα να έχεις στο μυαλό σου δύο αντιφατικές πεποιθήσεις και να δέχεσαι και τις δύο ταυτόχρονα. Ο Αλέξης Τσίπρας κατέχει καλά αυτήν την τέχνη.
Τρία χρόνια μετά την εκλογική νίκη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδειχθεί προ πολλού ως η προσωποποίηση της διπλής ηθικής. Το πολιτικό ύφος του κόμματος είναι χυδαίο, η γλώσσα ξεδιάντροπη, ο τρόπος σκέψης ύπουλος, η αντίληψη περί δικαίου αυθαίρετη, η επιχειρηματολογία υποκριτική. Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, που περικόπτουν συντάξεις και επιδόματα θέρμανσης παίρνουν εντελώς νόμιμα επιδότηση ενοικίου χιλίων ευρώ το μήνα, αν και είναι ιδιοκτήτες ακινήτων, αξιογράφων και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ καταθέσεων. Μια κυβέρνηση, που έχει σημαία της την ηθική επανάσταση, φέρεται διαφορετικά.
(…)
Μετά από τρία χρόνια ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν σε όλες τις θέσεις-κλειδιά βρίσκονται οι έμπιστοι της κυβέρνησης. Είναι όπως στη Βενεζουέλα με τον Ούγκο Τσάβες.
(…)
Ποτέ δεν συνηθίζει όμως κανείς το αυταρχικό ύφος εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση επωφελείται από την αποδυνάμωση επί δεκαετίες του κρατικού μηχανισμού και τηΝ διάβρωση των θεσμών του, κληρονομιά των παλιών λαϊκών κομμάτων. Απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα και κάνει εύκολα παιχνίδι. Και αυτό αποτελεί κατάλοιπο των προκατόχων της, που για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους καλλιέργησαν τον τύπο του ανεύθυνου, αδιάφορου, ωφελιμιστή πολίτη, χωρίς κοινωνική συνείδηση. Σύμφωνα με το σοβιετικό πρότυπο, δημιούργησαν τον homo graecus, στην ουσία έναν καιροσκόπο, ευθυνόφοβο, που κάνει τη δουλειά του μέσα και κοντά στο κράτος χωρίς ενδιαφέρον και χωρίς την ανάληψη πρωτοβουλίας, που δεν θεωρεί άδικο να βάζει χέρι στο δημόσιο χρήμα και στη δημόσια περιουσία – το αντίθετο εντελώς, το ‘κολχόζ’ ανήκει σε όλους και στον καθένα.
Με αναφορές λοιπόν στον Τζορτζ Όργουελ, ο οποίος είχε περιγράψει μια δικτατορία σοβιετικού τύπου, το άρθρο μιλάει για μία κυβέρνηση διγλωσσίας και διπλής ηθικής, η οποία έχει προσαρμόσει τον κρατικό μηχανισμό στα μέτρα της, τον οποίο συνεχώς αυξάνει, με το αζημίωτο για τα στελέχη της.
Έχει ως σημαία της την επανάσταση, αλλά δρα όπως η σοσιαλιστική κυβέρνηση στην Βενεζουέλα. Απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα και αξιοποιεί λάθη των προηγούμνενων, αντί να τα διορθώσει.
Την τελευταία φράση του αποσπάσματος που επιλέξαμε, την παραθέτουμε ξανά αυτούσια, καθώς αποτελεί την πεμπτουσία των όσων συμβαίνουν στην χώρα μας και την αφήνουμε στην κρίση σας!
«Σύμφωνα με το σοβιετικό πρότυπο, δημιούργησαν τον homo graecus, στην ουσία έναν καιροσκόπο, ευθυνόφοβο, που κάνει τη δουλειά του μέσα και κοντά στο κράτος χωρίς ενδιαφέρον και χωρίς την ανάληψη πρωτοβουλίας, που δεν θεωρεί άδικο να βάζει χέρι στο δημόσιο χρήμα και στη δημόσια περιουσία – το αντίθετο εντελώς, το ‘κολχόζ’ ανήκει σε όλους και στον καθένα».
