Ο νέος τίτλος της Sony έχει διαδρομή πολύχρονη πίσω του – ποιά highlights ξεχωρίζουμε;
Μπορεί να πει ή να σκεφτεί κανείς ο,τιδήποτε – από τα καλύτερα μέχρι τα χειρότερα – για την κληρονομιά την ιστορική αυτής εδώ της νοτιοανατολικής άκρης της Ευρώπης που ονομάζουμε “Ελλάδα”, μα δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει πως αυτή έχει να επιδείξει μία από τις πλουσιότερες και πλέον ενδιαφέρουσες μυθολογίες του κόσμου. Υπάρχει τόση γοητεία και ποικιλία στο ανθρωπόμορφο θεϊκό παραμύθι των προγόνων μας, ώστε και… λίγες είναι μάλλον οι τηλεοπτικές σειρές, οι ταινίες, τα βιβλία και τα κόμικς που την αξιοποίησαν ως υλικό όλα αυτά τα χρόνια. Τα video games, δε; Ακόμη λιγότερο. Δεν ήταν αυτός ο λόγος, ωστόσο, που μία μεγάλη παραγωγή της Sony το 2005, για το PlayStation2 τότε, ξεχώρισε σε τέτοιο βαθμό: το God of War από… τότε φαινόταν πως είχε βλέψεις τόσο “για ψηλά”, όσο και “για μακριά”. Και τις εκπλήρωσε ακριβώς όπως θα ήθελε ο ιαπωνικός κολοσσός.
Ο πρώτος εκείνος τίτλος είχε υιοθετήσει ουκ ολίγα αντισυμβατικά για την εποχή του στοιχεία: έναν αντι-ήρωα ως πρωταγωνιστή (καθώς ο αιμοδιψής Σπαρτιάτης πολεμιστής Kratos μόνο συμπαθητικός δεν ήταν), ένα όχι ιδιαίτερα χρησιμοποιημένο σκηνικό και υλικό (την αρχαία Ελλάδα και την μυθολογία της), καθώς και το γνώρισμα που έμελλε να εξελιχθεί σε σήμα κατατεθέν του (την υπέρμετρη και θεαματική βία με την οποία ο πρωταγωνιστής κατακρεουργούσε τους αντιπάλους του). Όμως το God of War ήλθε ακριβώς στη σωστή στιγμή, καθώς το PS2 είχε ήδη καλλιεργήσει το προφίλ του συστήματος ψυχαγωγίας “για ενήλικες” που έψαχναν τα αντίστοιχα των ταινιών και τηλεοπτικών σειρών με ώριμο περιεχόμενο, αλλά σε video games: η επιτυχία του ήταν άμεση και τεράστια, ξεκινώντας έτσι μία σειρά τίτλων εμβληματική για τα PlayStation κι επικερδή για την εταιρεία τους.
Σε βάθος χρόνου αποδείχθηκε, ωστόσο, πως οι gamers δεν αγάπησαν μόνο την αιματηρή δράση του God of War και των διαδόχων του. Αγάπησαν τόσο την “κινηματογραφική σκηνοθεσία” του, η οποία μαεστρικά αναδείκνυε τις μάχες του Kratos σε υπερθέαμα, αγάπησαν τις σεκάνς με τους τεράστιους θεούς-αντιπάλους του (η κλίμακα των συγκρούσεων αυτών παραμένει ως επί το πλείστον αξεπέραστη ακόμη και σήμερα), αγάπησαν ακόμη και τον αντιπαθή πρωταγωνιστή της σειράς. Αυτός ναι μεν δεν διστάζει να βάψει με αίμα τα πάντα για να εκδικηθεί τους θεούς, αλλά σε ορισμένα επίπεδα εκπροσωπεί με τρόπο εξαιρετικά γλαφυρό τον άνθρωπο που αρνείται να υποκύψει σε τυραννικές ανώτερες δυνάμεις και εννοεί να τις πολεμήσει μέχρι τέλους. Τραγική και συνάμα τρομακτική φιγούρα, ο Kratos δεν έχει αντίστοιχο σε καμία άλλη σειρά video games στην ιστορία της μορφής αυτής ψυχαγωγίας. Αυτό θα πρέπει να τού αναγνωριστεί.
To God of War II στο PS2 το 2007 εξάντλησε τις δυνατότητες εκείνου του συστήματος της Sony και θεωρείται από τους fans το καλύτερα ισορροπημένο μέχρι σήμερα. Το God of War III στο PlayStation3 το 2010 έφερε τις περιπέτειες του Kratos στον κόσμο της υψηλής ευκρίνειας και τις μάχες του σε ακόμη μεγαλύτερη, εντυπωσιακή κλίμακα, έστω κι αν ως παραγωγή είχε αρχίσει ήδη να εμφανίζει αδυναμίες σεναριακές και πλοκής τέτοιες που να στερούν κάποια από την κινηματογραφική του λάμψη. Η συνολική αυτή ποιοτική πτώση έγινε αντιληπτή απ’ όλους με το God of War Ascension το 2013: παρά το γεγονός ότι ήταν καλύτερο από ποτέ στον τεχνικό τομέα και προσέφερε για πρώτη φορά επιλογές Δικτυακής συμμετοχής πολλών παικτών, το τέταρτο μέλος της σειράς δεν είχε πλέον νέες ιδέες ικανές να στηρίξουν την εξέλιξή της. O Kratos έδειξε να παραδέχεται πως χρειάζεται… ξεκούραση και ενδοσκόπηση αν ήθελε να συνεχίσει την πορεία του, έκανε λοιπόν ακριβώς αυτό.
Πέραν των “κύριων μελών” της σειράς των God of War στα PS2 και PS3, βέβαια, τίτλοι με περιπέτειες του Kratos εμφανίστηκαν και αλλού. Τα God of War Chains of Olympus και God of War Ghost of Sparta κυκλοφόρησαν το 2008 και το 2010 αντίστοιχα για το πρώτο φορητό σύστημα ψυχαγωγίας της Sony, το PSP, αποδεικνύοντας πως ο Σπαρτιάτης ημίθεος μπορεί να προσφέρει συγκινήσεις ακόμη και… στην πιο μικρή οθόνη (είχε προηγηθεί το God of War Betrayal που καλύτερα να το ξεχάσουμε όλοι). Βέβαια επειδή η Sony δεν παύει να είναι ένας κολοσσός του ψυχαγωγικού περιεχομένου που λειτουργεί με στόχο τα θετικά οικονομικά αποτελέσματα, δεν έλειψαν και οι… επανεκδόσεις επί επανεκδόσεων των τίτλων αυτών: τα games του PS2 κυκλοφόρησαν τεχνικά αναβαθμισμένα στο PS3, τα games του PS2 κυκλοφόρησαν τεχνικά αναβαθμισμένα στο PS Vita, τα games του PSP κυκλοφόρησαν τεχνικά αναβαθμισμένα στο PS3, τo God of War III κυκλοφόρησε τεχνικά αναβαθμισμένο στο PS4. Η ποιότητα αυτών των επανεκδόσεων άλλοτε ήταν άκρως ικανοποιητική, άλλοτε όχι.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Kratos αξιοποίησε την ανάπαυλα αυτή των πέντε ετών – δεν συνυπολογίζουμε τις επανεκδόσεις κοινώς – με τρόπο ουσιαστικό. Η αλλαγή σκηνικού από την αρχαία Ελλάδα στην Σκανδιναβία δεν είναι εικαστική, είναι και συμβολική: ο πολεμιστής που συναντούν οι παίκτες στην αρχή του νέου God of War, του πρώτου ειδικά σχεδιασμένου για τις ικανότητες του PS4, είναι άνθρωπος διαφορετικός από αυτόν που είχε σφαγιάσει… σύσσωμο το πάνθεον των θεών του Ολύμπου το 2013. Το σενάριο του καινούργιου τίτλου σκιαγραφεί με αδρές γραμμές τί έχει συμβεί στο μεσοδιάστημα και γιατί ο Kratos ναι μεν επέλεξε να αφήσει το αιματηρό του παρελθόν και να εξαφανιστεί στις απρόσιτες χιονισμένες κυλάδες του Βορρά, αλλά παραμένει έτοιμος να ξαναπιάσει στα χέρια του όπλα φονικά, ώστε να υπερασπίσει το μοναδικό πρόσωπο για το οποίο συνεχίζει να νοιάζεται: τον γιο του. Η πορεία που τον έφερε σε αυτό το σημείο μόνο τυχαία δεν ήταν. Υπήρχε ποτέ περίπτωση να είναι τυχαία και η συνέχεια από δω και στο εξής;
Πηγή: http://www.athinorama.gr
